اخبار

هفتصد و هشتاد و پنجمین شب بخارا با معرفی چاپ جدید کتاب «چنین کنند بزرگان» نوشته ویل کاپی با ترجمه نجف دریابندری با سخنرانی نعمت الله فاضلی، امیر شهاب رضویان، سهراب دریابندری، بهرام دبیری و علی دهباشی برگزار شد

پانزدهمین نشست صد کتاب ماندگار قرن، با معرفی و بررسی کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز اثر نجف دریابندری با حضور دکتر فرهاد طاهری نویسنده و پژوهشگر فرهنگی و دکتر معصومه ابراهیمی دانش آموخته انسان شناسی به در تالار فرهنگ کتابخانه ملی ایران برگزار شد.

شعار امسال فدراسیون بین‌المللی مترجمان بر پایه احترام به چهره‌های ادبی و داستانی كه ترجمه آنها را به جهانیان معرفی كرده، طراحی شده است. مترجمان، نور می‌تابانند بر فرهنگ‌ها، چهره‌ها و زندگی در جهان داستان و بیرون از جهان داستان. این همان كاری است كه «نجف دریابندری» به‌خوبی انجام می‌داد.

در ایران معاصر، مترجمان مقامی شامخ یافته‌‌اند؛ به‌خصوص در نیم‌قرن اخیر، گاه در مقام متفکران قوم نیز ظاهر شده‌‌اند. برخی از آنها حتی تنها راه «تفکر» ایرانیان را ترجمه دانسته‌اند. حتی اگر این سخن را اغراق‌آمیز بدانیم، تردیدی نیست که آشنایی بسیاری از ما ایرانیان با تمدن غرب و حتی گاه با تمدن ایرانی، مرهون مترجمانی است که با تسلط بر حداقل دوزبان، خوانندگان فارسی‌دان را با فرآورده‌‌های فکری غیرفارسی آشنا کرده‌اند.

نجف دریابندری معتقد است ضرورت دوجوهرشناختنِ روح‌وجسم با ذهن‌وماده، مشکل بزرگ فلسفه غرب در عصر جدید بود و تلاش دکارت برای حل این‌مشکل، به نظریه معروف تقارن منجر شد.

زنده‌یاد نجف دریابندری مترجم فقید، سال ۱۳۶۸ کتابی تالیفی را با همکاری نشر نو منتشر کرد که درباره فلسفه غرب بود و مفهوم مهمی را در این‌فلسفه واکاوی می‌کرد. کتاب با نام «درد بی‌خویشتنی (بررسی مفهوم الیناسیون در فلسفه غرب)» به چاپ رسید و سال‌ها بعد در شهریور ۱۳۹۶ با چاپی جدید عرضه شد. مفهوم بی‌خویشتنی از نظر دریابندری یا به تعبیر دیگران از خود بیگانگی، برای بسیاری از دردهای فردی و اجتماعی یک‌عنوان کلی محسوب می‌شود.

نجف دریابندری را می‌توان در زمره روشنفكران نواندیش به شمار آورد. در مقایسه با روشنفكران نواندیش چپ و مذهبی، كسانی چون دكتر فریبرز رییس‌‌دانا و دكتر سحابی كه دست بر قضا در یك مقطع زمانی دوماهه هر سه عزیز از میان ما رفتند. همین‌جا تاكید كنم كه منظور از روشفكران نواندیش به ‌طور خاص روشنفكران فرهنگ‌محور و مترتب بر نحله‌ای است كه ابتدا به ساكن یا پس از گذر از یك دوران سیاست‌زدگی، مسیر خود را به بسترسازی فرهنگی تغییر دادند.