اخبار

به مناسبت سومین سال درگذشت محمّدعلی اسلامی ندوشن، اندیشه و آثار این ادیب، پژوهشگر و مترجم ایران دوست را بررسی کردیم.

استاد اسلامی ندوشن (۳ شهریور ۱۳۰۳ ـ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) متفکر و نویسنده توانایی بود که بیش از هر چیز دل در گرو ایران داشت و بیش از ۷۰ تألیف و ترجمه و صدها مقاله اش گواه است.

وقتی محمدعلی اسلامی ندوشن در گفت وگویی می‌خواهد از نویسندگان و شاعرانی که بیشترین تأثیر را بر او گذاشته اند نام ببرد، از میان ایرانیان، فردوسی نخستین کسی است که از او یاد می‌کند.

تأملی بر آخرین ایران نوشته‌های اسلامی ندوشن به‌مناسبت سومین سالروز درگذشتش

از سرآمدان نویسندگان زمانه و از خوش‌قلمان روزگار ماست، نثرش به‌سان رود جاری‌شده از کوهساران ‌که در زیر تابش آفتاب جریان دارد، زلال و درخشان است. کتاب‌هایش مانند برگ زر دست‌به‌دست می‌گردد و در گلستان کویر خشکیده سرزمین ما چون تک‌گلی زیبا و خوش‌رنگ چشم‌نوازی می‌کند.

تاریخ پرمعنا و فرهنگ پربار ایران ، شایستۀ تأمّل و عنایتی است که مردم کشور ما باید به اهمیّت آن واقف بمانند، از این تاریخ و از این فرهنگ کمک بگیریم و روی خود را به سوی نیمرخ روشن زندگی بگردانیم. از طریق بازیافت خود و باز شناخت خود است که می توانیم امروز و فردای خود را بارور سازیم .

در میانه بهار 1401 بود که خزانِ زندگی بر دامن فرزند فرزانه ایران نشست و محمدعلی اسلامی ندوشن را در 97 سالگی با مرگ آشنا کرد تا مام وطن نا امید از بازشنیدن صدای نفس‌های فرزندش در سوگ فرو رود و سیمرغ در مجالی هجده ماهه، بی‌نفس سر بر زمین غربت بگذارد تا سرانجام در اواخر آبان 1402 به زادگاهش منتقل و در آغوش آن آرام گیرد.

هادی خانیکی در مراسم بزرگداشت اسلامی ندوشن او را روشنفکری متفاوت خواند و ۱۰ ویژگی را برای این گفته خود ارائه کرد، محمد دهقانی نیز به نزاع قلمی اسلامی ندوشن با مجتبی مینوی پرداخت و محمدجواد حق‌شناس از جزئیات انتقال پیکر او به ایران گفت.

بهاءالدین خرمشاهی با اشاره به طبع شاعرانه محدعلی اسلامی نُدوشن گفت: او در نثر قوی‌تر از شعر بود و به همین دلیل با وجود طبع شاعرانه آن را ادامه نداد. او پژوهنده ای بزرگ و خوش‌فکر و خوش قلم بود.

اسلامی ندوشن سعدی را حاضرترین فرد در متن جامعه ایرانی می‌داند و از این شاعر به عنوان اولین معلم و یک مصلح اجتماعی یاد می‌کند و او را «سخنگوی ضمیر آگاه ایرانی» می‌خواند که در دوره‌هایی کمتر به او توجه شده و کمتر درباره او حرف زده شده است.