حماسه‌ای که در دهم محرم الحرام سال 61 هجرى قمرى بوقوع پیوست، تأثیرات عمیقى از زمان خود تا عصر حاضر بجای گذاشته و نظرات مختلفى پیرامون آن نیز بیان شده است. درحالی که شیعه براساس مبانى، منابع و ملاک‌های موجود در کلام اهل بیت(ع) این قیام را مشروع، بلکه الگوى تمامى آزادگان فرض کرده است. افرادی مانند ابن تیمیه ضمن چشم فرو بستن از مفاسد بى‌شمار یزید، این قیام را خروج علیه سلطان و موجب ایجاد شر در جامعه دانسته‌اند حتی وى بدون عنایت به انحرافات بسیارى که به واسطه امویان در دین اسلام پدید آمد قیام حسینی را موجب پیدایش قیام هاى متعدد علیه آنان دانسته و لذا این قیام را نامطلوب و نامشروع عنوان کرده است
تاريخ عاشورا از شاخص‌هاي مهم فرهنگ شيعه است و موضوع امام حسین(ع) و قیام عاشورا به عنوان یکی از مشخصه‌های اصلی شعر آیینی و شیعی دارای پیشینه‌ای طولانی است. موضوع قیام امام حسین(ع) از اواسط قرن سوم در ادبیات فارسی وارد شد. در دورۀ تیموریان به بعد، به شکلی دقیق، به این مسئله پرداخته شد و بعد در دورۀ صفویه به دلیل تغییر نظام حکومتی و شیوع بیش از پیش تفکر شیعه در ایران، گرایش شاعران به سمت گفتمان عاشورا رو به فزونی نهاد؛ تا جایی که در دورۀ قاجاریه و بعد از آن، دیوان‌های متعددی مختص به عاشورا سروده شد
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید