سوم آبان، سالروز امضای عهدنامه گلستان میان ایران و روسیه تزاری در عهد فتحعلی‌شاه است. دو قرن از امضای این قرارداد میان ایران و همسایه شمالی‌اش می‌گذرد. درست 200 سال از امضای عهدنامه گلستان می‌گذرد. عهدنامه‌ای که به موجب آن مناطق دربند، باکو، شيروان، قره‌باغ و قسمتی از تالش به روسيه منظم شد و دولت ايران از کليه دعاوی خود بر گرجستان و داغستان و ابخازی صرف‌نظر کرد.
رقابت انگلیس و روسیه بر سر منافع استعماری در قرن نوزدهم، سرآغاز تحولات سیاسی بزرگ در آسیای مرکزی و خاورمیانه بود. این رقابتها که در راستای نفوذ و دستیابی به مستعمرات در خلیج فارس و هند بود، گسترش حوزه نفوذ دو کشور را به دنبال داشت. بر این اساس بخشهای مهمی از سرزمین کشورهای حائل از جمله ایران طی جنگها و قراردادهای استعماری متعدد عرصه رقابت دو کشور گردید و حاکمیت ایران بر سرزمینهای آبی و خشکی همچون دریای خزر را با تغییراتی مواجه ساخت.
24 اکتبر 1813 میلادی مصادف با 29شوال 1228 هجری قمری، انعقاد عهدنامه‌ای برای صلحی ناپایدار بین ایران و روسیه، پس از سال‌ها جنگ و کشمکش‌های بسیار به سرانجام رسید؛ سرانجامی ناموفق برای ایرانیان؛ عهدنامه‌ای که بسیاری از ایرانیان یازده فصل آن را تحمیلی، ننگین و خفت‌آور تعبیر می‌کنند و روز امضای پیمان را یکی از بدترین روزهای تاریخ خود می‌دانند.
عهدنامه گلستان به دنبال جنگ های اول ایران و روس که چیزی حدود ده سال بطول انجامید از طرف روسیه تزاری بر ایران تحمیل شد. عهدنامه مزبور در تاریخ معاصر ایران نخستین عهدنامه یکجانبه ای بود که ایران به عنوان طرف مغلوب، آن را از سوی یک کشور استعماری پذیرفت.
در این زمان در ایران سلسله قاجاریه بر سر کاربود و پادشاه ایران فتحعلی شاه قاجار از اوضاع روز جهان چندان اطلاعی نداشت و همین نا آگاهی زمامداران ایرانی باعث بروز مشکلات عدیدهای برای ایران گردید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید