در این مقاله سازگاری قول به استحاله تناسخ و اعتقاد به معاد جسمانی در حکمت متعالیه مورد بررسی قرار گرفته است. به این منظور ضمن تعریف و ذکر اقسام تناسخ، محذوراتی که موجب شده است فلاسفه حکمت متعالیه تناسخ را محال بدانند، جمع آوری شده است و سپس با توجه به آراء این حکماء در مورد چگونگی معاد جسمانی، مشخص شده است که هیچ یک از آن محذورات در معاد جسمانی وجود ندارد و در نتیجه قول به استحاله تناسخ با اعتقاد به معاد جسمانی کاملاً سازگار است.
در حوزه حكمت و فرهنگ ایرانی ـ خاصه از قرن دهم به بعد ـ فلسفه، علوم عقلی و معرفت شهودی راه و زبان تازه‌ای را تجربه كرد. فقدان آموزش، منابع و شناخت كافی از این تداوم فرهنگی، سبب شده تا بخش مهمی از میراث سترگ و ارزشمند ما در محاق فراموشی قرار گیرد. مقاله حاضر در باب زندگی و اندیشه‌های نظام‌الدین احمد گیلانی، حكیم و اندیشور اوایل قرن نوزدهم در حوزه فرهنگ ایرانی در هندوستان، تحریر شده است.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید