اخبار

وقت آن رسیده که در برابر مصیبت زبان شناختی ای که در کمین ماست، مبارزه کنیم و اجازه ندهیم دنیا به دو نیم تقسیم شود. نیمه متشکل از افرادی با ذخیره غنی از کلمات در برابر نیمه افرادی با ذخیره اندک از آنها. کلمات و شکل غریب آنها حافظه ما را تشکیل می دهند. دوست دارم با کمال میل آنها را به دایره هایی دوست داشتنی تشبیه کنم که همچون خاطره هایی از عبور قرن ها بر چوب تنه درختان جاخوش می کنند؛ و یا چینه های گچی در امتداد صخره ها که برای راهنوردان، یادآور تک تک موج ها، توفان ها و به گِل نشستن هایند.