اخبار

سیدداری، وفا و صفای کم‌نظیرش سخن گفتند، اما کمتر به مجاهدت‌های اندیشه‌ای، عرفانی و روشنفکری او اشاره شد. در اوضاع کنونی که بسیاری از روشنفکران انتظار اظهار و اجرای وجه رحمانی دین را دارمحمود دعایی از سابقون مجاهدین و همزاد انقلاب اسلامی است. او بعد از انقلاب توأم با تلاش بی‌وقفه‌اش، سکوت طلاگونه‌ای دارد. در آیین نکوداشت او در کتابخانه ملی ایران، بسیاری از بزرگان گرد آمدند و برخی در وصف دینند و در دشواری‌های خود سراغ کسانی چون سیدمحمود دعایی می‌روند، افرادی از این دست تعداشان اندک است، ولی سخاوتمندانه و با همان رویکرد سال‌های اول انقلاب فارغ از هرگونه جناح‌نگری به دلداری و حل مشکلات مردم می‌پردازند. دعایی در بسیاری از ناملایمات سپر بلای فرهیختگان شده است و در مراسمات، تجلیل‌ها و یادبودهای شخصیت‌های علمی و فرهنگی جامعه ایرانی، از هرگروهی که باشند حضور می‌یابد. او استوانه محبوبی برای اهالی قلم و مطبوعات است و بیش از ٣٠ سال است که مسئولیت مدیریت قدیمی‌ترین روزنامه پرتیراژ ایران را بر مدار میانه‌روی برعهده دارد. اهل هنر برگرد او جمع می‌شوند و او را پناهگاهی برای دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌های خود می‌دانند. وقتی در «همایش نهانخانه دل» در تجلیل از استاد عثمان خوافی، به عنوان یک روحانی در جمع اهالی موسیقی حضور یافت، شوق دیدارش فریاد از نهاد هنرمندان برآورد و عثمان نیز بارها گفته است که عاشق این سید روحانی است. گلرخسار صفی، شاعر بلندآوازه و مادر ملت تاجیکستان، همواره در اولین سخن خود درباره ایران سراغ سیدمحمود دعایی را می‌گیرد و در هر سفر بر سفره ساده و باصفای او میهمان می‌شود.