اخبار

گفته می‌شود آن‌چه امروز به‌عنوان تاریخ بیهقی به دست ما رسیده، بخش کوچکی از کل اثر اوست؛ به‌گونه‌ای که حتی از داشتن نام واقعی آن محروم مانده‌ایم. با این حال آیا از میان دستنویس‌های بسیار این کتاب، دستنویسی هست که بخش‌های گم‌شدۀ این کتاب را داشته باشد؟

ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی نویسنده و مورخ، سده پنجم هجری سال ۳۸۵ در بیهق جنوب سبزوار کنونی دیده به جهان گشود. او اوایل عمر را در نیشابور به تحصیل دانش اشتغال داشت، سپس به سمت دبیری وارد دیوان محمود غزنوی و حکمرانان بعد از او شد و در سال ۴۱۸ هجری خورشیدی پس از درگذشت استادش بونصر مشکان به سمت دبیر دیوان شاهی برگزیده شد.

رساله لغت بیهقی نسخه‌ خطی منسوب بـه ابوالفضل بیهقی، مؤلف کتاب تاریخ مسعودی است. برخی‌ از پژوهشگران این رساله را سند تاریخی مهمی می‌دانند که بر نقش دیوانیان‌ در ترویج‌ واژگان عربی در زبان فارسی دلالت می‌کند.

بیهقی حس یا احساس تاریخ داشته است. مقصود از حس یا احساس تاریخی انگیزۀ درونی و عشق باطنی بدانستن تاریخ و تحقیق و ضبط آنست و بیهقی این حس را داشته است و تاریخ خود را بداعی این احساس و شوق باطنی نوشته است

اول آبان‌ماه به عنوان «روز ملی بزرگداشتِ ابوالفضل بیهقی، پدر نثر پارسی» نامگذاری شده است؛ هر چند که عنوان «پدر نثر پارسی» قدری اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد زیرا ابوالفضل بیهقی اگر چه نثر را در هزار سال پیش به درجه‌ای از زیبایی و شیوایی رساند که بعدتر سعدی و حافظ، شعر را اما سعدی و حافظ نیز اوج‌دهندگان غزل بودند نه پدر آن. اعتلا بخشیدند و پدر نبودند.

ابوالفضل بیهقی افزون بر شهرتش در وادی تاریخ‌نگاری پدر نثر فارسی هم لقب گرفته‌است و این ارج و منزلت ادبی، نه به‌خاطر كلمات پرطمطراق نهفته در ادبیات روایی‌اش، كه نتیجه كوشش آگاهانه او در كاربست درست و پیراسته كلمات و عبارات است در آن اثر وزین تاریخ بیهقی كه مهم‌ترین منبع تاریخی درباره روزگار غزنویان به شمار می‌آید.

رییس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی سبزوار گفت: نامگذاری روز اول آبانماه به عنوان روز ابوالفضل بیهقی، پدر نثر فارسی، در نشست شورای عالی انقلاب فرهنگی تصویب و در تقویم رسمی کشور به ثبت رسید.