اخبار

محمدجعفر یاحقی می‌گوید تاجیک‌ها فردوسی را بابای خود می‌دانند. او جایگزینی ارزش‌های وارداتی در ایران و دیدگاه برخی مبنی بر تعارض شاهنامه با معارف و اعتقادات دینی را عاملی بر دور شدن ایرانیان از شاهنامه می‌خواند.

زادروز استاد مجتبایی را شادباش می‌گویم و آرزو دارم که «بماند سال‌ها این مهر و تبریک».

دکتر اسلامی از نخستین کسانی است که مکتب ادبیات تطبیقی را در دانشگاه تهران بعد از فاطمۀ سیّاح جا انداخت و سال‌ها در دانشکدۀ ادبیات به تدریس این مادۀ درسی، که بسیار مهجور و غریب و بی‌کس‌و‌کار بود و بعد از او هم چندانی دنبال نشد، اقدام کرد.

محمدجعفر یاحقی، رئیس موسسه فرهنگی خردسرای فردوسی گفت: کتاب «زن در قصه‌های عامیانه» خوب کار شده است. دسته‌بندی‌ها، تقسیم‌بندی‌ها و فصل‌بندی‌ها جالب است. مطالب کتاب از پستوی مطالعات عامیانه اخذ شده است. قصه‌های عامیانه همیشه دست‌کم گرفته می‌شود اما حقیقت این است که بسیاری از ارزش‌ها در دل همین قصه‌های عوامانه نهفته است. کثرت این قصه‌ها در دوره قاجار تامل‌برانگیز است.

محمدجعفر یاحقی، پژوهشگر و استاد دانشگاه فردوسی مشهد تاکید دارد که خلیل خطیب‌رهبر، یکی از فعال‌ترین و مسلط‌ترین شارحان متون کلاسیک فارسی بود که بهترین شرح بر تاریخ بیهقی به وی تعلق دارد.

محمدجعفر یاحقی، پژوهشگر و استاد دانشگاه فردوسی مشهد تاکید دارد که محمدعلی اسلامی ندوشن در کنار امثال زریاب خویی، خانلری و ژاله آموزگار از قطعه‌های اصلی فرهنگ و ادبیات معاصر کشورمان بود که فقدانش خلا بزرگی محسوب می‌شود.

اگر محدودۀ ادبیات فارسی را به آثار ذوقی مولود خلاقیت‌های مردم فارسی‌زبان منحصر کنیم، چنان که بسیاری از تعاریف متوجه این هستند، می‌توانیم در یک تقسیم‌بندی کلی، ادبیات فارسی را به دو بخش مکتوب و شفاهی تقسیم کنیم: با این توضیح که عمر ادبیات شفاهی بسیار درازتر از ادبیات مکتوب یا رسمی است و می‌تواند به زمانی بازگردد که مردمانی برای اولین بار به این زبان ادای مقصود کرده و یا آنچه را در ضمیر خود داشته‌اند با زبان دل برای خود یا اطرافیان خود بیان کرده‌اند.

محمدجعفر یاحقی مطرح کرد: «این قطب‌ها می‌توانند با مراکز علمی در خارج از کشور ارتباطات موثری برقرار کنند و به تبع آن طرح و برنامه‌های مشترکی را اجرا کنند. در حال حاضر عمده تلاش قطب علمی فردوسی و شاهنامه هدایت دانشجویان به مطالعاتی در حوزه این موضوع، برگزاری همایش‌ها، بزرگداشت‌ها، نشست‌ها و میزگردهایی با محوریت دغدغه‌های قطب فردوسی و شاهنامه است.»

در ابتدا سالروز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و روز پاسداشت زبان فارسی را گرامی می‌داریم. بزرگداشت فردوسی، بزرگداشت هویت قومی، زبان‌فارسی و هویت‌ ملی‌ ایران است و هر قدمی که در این مسیر برداریم، در راه خودشناسی و هویت‌قومی‌مان برداشته‌ایم. ما بیش‌تر از هر چیزی به این هویت نیازمندیم چنانکه به پدران خود و به شناسنامه خود نیازمندیم.

بیست و پنجمین روز اردیبهشت به نام فردوسی حماسه سرای بلند آوازه ایرانی و شاعر شهیری است که میراثی از حکمت ایرانی را در قالب نظم پارسی ابدی و زبان و اندیشه پارسی را ماندگار کرد.