اخبار

عصر حافظ، عصر انحطاط اخلاق و از میان رفتن ضوابط سالم در روابط طبقات مختلف مردم، بویژه حاکمان و فرمان روایان و صوفیان و زاهدان است و نابسامانی و هرج و مرج ناشی از ظلم و بیداد حاکم و فرمان روایان از یک طرف و رواج و ریاکاری و خدعه و نیرنگ فقیهان دینی و صوفیان مدعی از طرفی دیگر، سبب سقوط ارزش های اخلاقی و مذهبی شده است

در اردیبهشت ۱۳۹۶ دو نشست با محوریت مباحث ادبی و حافظ خوانی با حضور دکتر علی فردوسی (استاد جامعه‌شناسی دانشگاه نتردام-سانفرانسیسکو) در تهران برگزار شد که گزارش‌های مربوط به آن را در ادامه می‌خوانید.

بر اساس دیدگاهی که در میان بخشی از پژوهشگرانِ حوزه حافظ شناسی رایج شده است، حافظ در دوره ای از زندگی خود به کار «دیوانی» می پرداخت و از جمله مأموران و کارگزاران تشکیلات اداری و دیوانی بوده است. بررسی دقیق استنادات و شیوه استنباط های صورت گرفته، ضرورت بازبینی این دیدگاه را بیان می کند.

خبر این که «کارشناسان انجمن آسیایی [کلکته] … به شکلی کاملا تصادفی، دستنوشته‌ای با اوراق زرد و کهنه یافته‌اند که به زودی متوجه شدند نسخه ناشناخته‌ای از دیوان حافظ است»، و این که در این «دیوان نویافته، غزلی هست با مطلع “بحمدالله که بازم دیدن رویت میسر شد” که در نسخه‌هایی که تا کنون می‌شناسیم، وجود ندارد»،خبر خوشی است.

وقتی سخن از ارتباط شعر حافظ با مفاهیم و آموزه های قرآنی به میان می آید، بی درنگ این ابیات وی به ذهن متبادر می شود: صبح خیزی و سلامت طلبی چون حافظ/ هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم

آیا شخص حافظ، معماری، البته به معنای معماریِ خوب، را می شناخته است؟ چه ارزشی برای معماری خوب قائل بوده است؟ با چه مشخصه‌هایی از آن یاد کرده است؟ آیا از معماری و مفاهیم آن برای بیان منظور خود بهره برده است؟ و سوالات دیگری از این دست می‌تواند دربارۀ معماری برای ما مطرح باشد.

در این مقاله به صناعت حُسن تعلیل در شعر حافظ پرداخته می شود. حسن تعلیل صناعتی است که در آن شاعر دلیلی ادعایی برای پدیده ای می آفریند یا بین دو پدیده رابطۀ علت و معلولیِ تخیّلی ایجاد می کند.

این ترکیب را حافظ در این بیت، از غزلی مشهور با مطلع خیز و در کاسۀ سر آب طربناک انداز... به کار برده است: عاقبت منزلِ ما وادی خاموشان است حالیا غلغله در گنبد افلاک انداز

شعر غنایی شعری است که با احساسات و عواطف شخصیِ شاعر در ارتباط است و ممکن است دربرگیرندۀ معانی و اندیشه های متفاوتی باشد.

مجموعه‌ای از هشت مقاله از حافظ شناسان غیر ایرانی در قالب کتابی با عنوان «سر حافظ در حدیث دیگران» منتشر شد.