اخبار

نشست «رونمایی و نقد و بررسی رسالهٔ سَمّیّه (زهرشناسی)» روز دوشنبه ۶ آذر ۱۴۰۲، در مؤسسۀ پژوهشی میراث مکتوب برگزار می‌شود.

گمینی با اشاره به اینکه المناظر ابن‌هیثم به نوعی تنها انقلاب علمی علوم اسلامی به شمار می‌رود به این نکته پرداخت که این تحقیقات، چند قرن بعد به کپلر می‌رسد و او علم اپتیک جدید را بر اساس المناظر پایه‌ریزی می‌کند.

در حالی که در غرب گرایش به فلسفه و الهیات رو به رشد است، ولی هیچ اثری از آن در کتب و رسانه‌های ما منعکس نمی‌شود. البته اخیراً برخی کتاب‌های مهم و خوب ترجمه شده‌اند. در سه حوزه علوم انسانی، فلسفه و دین اتفاقات بسیار خوبی در غرب افتاده و فرصتی را برای خداباوران ایجاد کرده است و باید از این فرصت استفاده کنیم.

ابراهیم پورداود، ایران‌شناس، اوستاشناس و نخستین مترجم فارسی اوستا، یکی از بزرگ‌ترین خدمتگزاران زبان و فرهنگ ایران است. برای اولین بار کرسی ادبیات باستان و زبان اوستا در دانشگاه تهران به او سپرده شد. ترجمهٔ اوستا بزرگ‌ترین تالیف اوست.

زنده یاد اسلامی ندوشن، بیش از هرکس دیگر، با فرهنگ و زبان، تاریخ و جغرافیا، زیر و بم، ظاهر و باطن، شادی و اندوه، و داشته ها و نداشته های این سرزمین آگاه و به جزئیاتش آشنا بود. هم زمین و سرزمینش را، هم انسان و مردم ایران زمینش را، هم آسمان و آیینش را خوب می شناخت...

شاهنامه کتابی است که از زندگی حرف می‌زند؛ بنابراین هر چه در زندگی هست، در این کتاب هم هست، از جمله عشق. البته کلمه عشق در شاهنامه به معنایی که در غزل فارسی آمده، نیامده، به جایش «مهر» و «دلبستگی» و مرادف‌های آن به کار رفته.

محمدعلی اسلامی ندوشن از همان کسانی است که می‌توان او را میراث انسانی ایران‌دوستی خواند؛ جدای از کارهای فراوان او دربارۀ ایران، فردوسی و شاهنامه، مجموعه‌‌ای را برای جوانان سرپرستی کرد که آنها را با تاریخ و جغرافیا و میراث طبیعی و میراث معنوی و رویدادها و بزرگان کشور آشنا سازد.

دکتر اسلامی از نخستین کسانی است که مکتب ادبیات تطبیقی را در دانشگاه تهران بعد از فاطمۀ سیّاح جا انداخت و سال‌ها در دانشکدۀ ادبیات به تدریس این مادۀ درسی، که بسیار مهجور و غریب و بی‌کس‌و‌کار بود و بعد از او هم چندانی دنبال نشد، اقدام کرد.

پیکر دکترمحمدعلی اسلامی ندوشن پس از تشییع در نیشابور، در جوار آرامگاه های خیام و عطار در باغ مشاهیر این شهر آرام گرفت .

چاپ جدید کتاب «تصوّف؛ خاستگاه، تاریخ و موضوعات وابسته (مجموعۀ مقالات)» به‌کوشش فاطمه لاجوردی، پس از هفت‌سال، از سوی انتشارات مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی) منتشر شد.