اخبار

لیلی گلستان خود را گالری‌داری می‌داند كه «گاهی» ترجمه هم می‌كند اما این «گاهی» خیلی هم كمرنگ نیست چرا كه او در كنار فعالیت‌هایش در زمینه تجسمی كه اتفاقا از آن راه گذران زندگی می‌كند، آثار بسیار متنوعی را ترجمه كرده است و كتابخوانان حرفه‌ای آثاری همچون «میرا» نوشته كریستوفر فرانك، «زندگی در پیش رو» نوشته رومن گاری، «بیگانه» نوشته آلبر كامو، «گزارش یك مرگ» اثر گابریل گارسیا ماركز، «اگر شبی از شب‌های تهران مسافری» نوشته ایتالو كالوینو، «تیستوی سبز انگشتی» موریس دروئون، «نیچه» نوشته اشتفان تسوایك و... را با ترجمه او خوانده‌اند

عباس اسدی، عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید: بحث حقوق مولف و حق تالیف موضوعی است که کمتر به آن پرداخته شده است. همچنین ما زمانی که از حقوق مولف حرف می‌زنیم به حقوق مخاطب نیز توجه چندانی نداریم.

روشنگری در خصوص مفاهیم نظری آنقدر اهمیت دارد که اگر دقیق انجام شود، ساختمان فکر و دانش ارتقا می‌یابد؛ لذا اگر چنین شرایطی به وجود نیاید، سرگردانی فکری از عواقب آن خواهد بود

واقعیت این است که ادبیات مقاومت فلسطین، به طور ناگهانی ظاهر نشده است، بلکه سال ها پیش از تأسیس دولت اسراییل، بی آنکه این نام را برخود داشته باشد شکل گرفته است. تردیدی نیست که از همان آغاز توطئه فروش زمین به یهودیان و تأسیس دفتر یهود در فلسطین، روشنفکران عرب احساس خطر کرده بودند و در آثار خود به مردم فلسطین همواره هشدار می دادند.

در باب آواهای آیینی وسایر آیین‌های مذهبی در ماه مبارک رمضان در منطقه مهاباد وسایر مناطق زاگرس نشین که بیشتر کردها وآذری‌های عزیز را در دامنه‌های خود جای داده است گفتنی‌های بسیاری وجود دارد که در حوصله این کوتاه نوشته نیست. اما به اجمال می‌توان به برخی از آنها اشاره کرد.آیین‌های جاری در مناطق کرد نشین بخصوص منطقه مهاباد از تنوع و جذابیت خاصی برخوردار است که عمده‌ترین آنها، آواهای آیینی است که در طول ماه مبارک رمضان، مردم منطقه مهاباد هرشب آن را می‌شنوند، یکی از این آواها، آوای سحوری خوانان کرد است که هنگام سحر از بلند گوهای شهر و روستا به گوش می‌رسد وبا دامن زدن به فضای معنوی، مشوق مردم برای بجا آوردن مناسک ماه مبارک رمضان با نشاط و طراوت بیشتری است و به شهر و روستا حال و هوای رمضانی می‌بخشد. مضامینی که سحوری خوانان درمناجات‌های خود بدان می‌پردازند اشعاری دلنشین است که به شیوه‌ای همه پسند، با درونمایه‌ای اعتقادی سروده شده‌اند.

جهان سوم با ویژگی‌هایی چون عقب‌ماندگی، فقر، جنگ، تبعیض، آوارگی، گرسنگی و مسائلی از این دست شناخته می‌شود. این ویژگی‌ها به وضوح در شعر الیاس علوی دیده می‌شود. با خواندن شعر علوی جهان سوم در مقابل چشمان‌مان مجسم می‌شود. در واقع شعر علوی به تمامی جهان سوم را به تصویر می‌کشد که قلب این جهان سوم افغانستان است. افغانستان نماد خاورمیانه است و خاورمیانه یعنی جهان سوم و علوی افغانستان را می‌سراید یعنی جهان سوم را؛ جهانی که با جنگ و فقر و آوارگی تعریف می‌شود. فضای سیاه شعر علوی در واقع نمایانگر فضای سیاه جهانی است که شاعر در آن زندگی می‌کند.

ینترنت ما را تنبل کرده است؛ نه اینکه نسل حاضر را فقط از راه به در برده باشد، ما را هم از راه به در برده است. چسبیده‌ایم به این دو زار و ده شاهی اطلاعاتِ گوگل که سرِ جمع، مال همین 16-15 سال اخیر است و هر کسی قبل از این دوره، به دیدار حق رفته باشد، گاهی اوقات انگار که وجود هم ندارد! باز هم منابع انگلیسی، فرانسه، روسی، آلمانی یا حتی عربی! منابع فارسی گوگل، درباره آدم‌های فارسی گوگل، خیلی کم اطلاعات دارند؛ ما هم که به اعتبارِ «علامه گوگل»[اصطلاحی از سهیل محمودی-جهت رعایت کپی‌رایت!-]، خوانده‌های‌مان، کتابخانه‌های‌مان، خاطراتمان را ترک گفته‌ایم. روزگار غریبی‌ست نازنین! تاریخ شفاهی هم که با آدم‌ها می‌رود بهشتِ زهرا؛ دیگر چه می‌ماند مگر ذکر خیری از آنها که روزگاری بودند و زیستند و سرودند؛ از جمله اورنگ خضرایی عزیز که روزگاری نامش، بسیار شنیده می‌شد و مرگ، ما را فراموشکار می‌کند.اول تیرماه تولدش است.

آذرتاش آذرنوش در این نشست تخصصیگفت: فکر می‌کنم تقسیم‌بندی خاورشناسان در سه مرحله‌ای که دکتر معارف بیان کرد، چندان در زمان ما صدق پیدا نمی‌کند. قرآنی که ما وحی الهی می‌دانیم در زمان ابوبکر و عمر نگارش آن آغاز شد و در زمان عبدالملک پایان یافت؛ مدافع این نظر پاتریشیا کرون است که در این دایرة‌المعارف، دهها بار به او ارجاع داده شده، در حالی‌که وی موافق قرآن نیست. نمی‌توان دوران حاضر را به‌طور کامل، دوران دوستی دانست، چراکه غربی‌ها همچنان انگیزه‌های خود را دارند. با گفته ادوارد سعید موافقم که معتقد است این تحقیقات بی‌گناهانه نوعی گام‌گذاری در حوزه استعمار جدید است.

صفحه اول روزنامه های امروز شنبه 3 تیر

مغول‌ها قومی نامسلمان بودند و معیارهای حاکم بر جامعه اسلامی را ارجی نمی نهادند. همین طور فرهنگ و شعور سیاسی – اجتماعی غیرقابل قیاسی با فرهنگ ایرانی – اسلامی داشتند. به علاوه ورود آنها با کشتار، ویرانی و تخریب فراوانی همراه بود که ضربه های سنگینی بر تمدن اسلامی وارد کرد.