اخبار

سده جشن آتش زمستانی است که هزاران سال قدمت دارد. صورت همگانی این آیین در بسیاری از نقاط ایران محدود شده و یا از بین رفته است. برگزاری آیین سده در شهر کرمان هرگز به طور جدی تعطیل نشد؛ از این رو، برگزاری آن در این شهر صورتِ نمایشی محلی به خود گرفت که می توان آن را «پرفورمانسی» آیینی به شمار آورد.

اعتقاد به حیات پس از مرگ و رستاخیز از باورهای اساسی دین زردشتی است که هم بر همه ی جوانب اعتقادی زردشتیان تاثیر گذاشته است و هم تاثیر عمیقی بر ادیان همسایه ی خود، مانند یهودی و مسیحی و حتی دین مانوی، داشته است.

تفاسیر قرآن کریم، در کنـار منابـع تاریخی و جغرافیایی ، از نخستین سده های دور ه ی اسلامی نام دریای پارس را درخود حفظ کرده وبرانتساب وتعلق تاریخی آن به ایران وایرانیان صحه گذاشته اند .

گزارش تصویری از نخستین همایش بین‌المللی تاریخی فرهنگی جنوب ایران(فارس تاریخی) با حضور برترین دانشمندان و پژوهشگران کشور در روزهای ۱۵ و ۱۶ آذرماه در شیراز برگزار شد.

قرن های هفت ،هشت ونه هجری قمری در تاریخ خوشنویسی ایران از دو منظر جایگاه بسیار ویژه ای دارد .منظر اول ،اوج تکامل اقلام سته در همین قرن هاست و همچنین، شکل گیری خطوط منسوب به ایران( تعلیق ونستعلیق) . منظر دوم، انشا یا تدوین مبانی نظری خوشنویسی . البته نه مبانی شکلی، بلکه مبانی نظری و زیبایی شناسی خوشنویسی نیز درهمین دوره انجام می پذیرد.

«نیکولو ماکیاولی» (1527 – 1469)، یکی از موثرترین فیلسوفان اندیشه سیاسی در اروپای رنسانسی است، جزئی از ستون‌های اصلی مدرنیته سیاسی یا همان دولت مدرن. سعی بر آن دارم تا در این یادداشت کوتاه نقاط مختلفی از اندیشه این فیلسوف ایتالیایی را به بهانه زادروز او بیان کنم. برخی او را آموزگار مساله شر در سیاست می‌دانند و عده‌ای نیز او را مبشر رئالیسم سیاسی، گرچه بررسی این دو گزاره در قالب کوتاه اکنون بسیار سخت و ثقیل‌الفهم خواهد شد اما برای درک بهتر از جهان سیاست امروزی لازم است ماکیاولی را بررسی کنیم.

تأمل درخصوص دوستی را بیش از هرکس می توان نزد ارسطو یافت. در این مقاله نویسنده می‌کوشد بحث خودخواهی و محبت به دوست را از نظر ارسطو واکاوی کند. گرچه ممکن است در تفکرات عامیانه خودگزینی دون پایه به‌نظر برسد، پنگل نشان داده است که از نظر ارسطو این دو، هیچ‌گونه منافاتی با هم ندارند؛ ارسطو خودگزینی را در سطحی ژرف تر از فضیلت انسان برمی‌شمارد

چالش هویت یکی از اساسی‌ترین مسائلی است که جامعه ایرانی را در تاریخ معاصر با خود درگیر کرده است. مشخصا بعد از جنگ‌های ایران و روس پرسش از خویشتن و چیستی هویتی و علل ناکامی مورد‌توجه جدی قرار گرفت. سر درگریبانی متفکران و اصحاب خرد پس از شکست در هر جنگی قوه عاقله هر ملتی را متوجه تامل در چیستی خود خواهد کرد و نحوه پاسخگویی به سوالات اساسی بعد از شکست‌های بزرگ منجر به حرکت‌های نو خواهد شد و بازیابی فرهنگی و هویتی هر قوم و ملتی را براساس آن شکل خواهد داد و تاریخ آینده را رقم خواهد زد.

یکی از شخصیت‌های بزرگ ایران که از فتنه مغول به بعد نظیرش بدان کیفیت و استعداد از حیث صراحت لهجه و شجاعت ادبی و ویژگی‌های فنی در علم سیاست و خطابه و امور اجتماعی دیده نشده، سیدحسن مدرس ـ اعلی‌الله مقامه ـ است. ما رجال اصلاح‌طلب و شجاع و فداکار مانند امیرکبیر و سید‌جمال‌الدین اسد‌آبادی، امین‌الدوله، سید‌عبدالله بهبهانی، سید‌محمد طباطبائی، سید‌جمال‌ اصفهانی و ملک‌المتکلمین (اعلی‌الله مقامهم) و غیر ایشان بسیار داشته و داریم که هر یک از این بزرگان شخصیت‌های برگزیده و تاریخی می‌باشند؛ اما مدرس از هر حیث چیز دیگری بود.

به‌دلیل ماهیت انتقادی جنبش دانشجویی اغلب «هویت سیاسی» آن برجسته شده است اما برخی تحلیلگران علوم‌اجتماعی بر این باورند که این روزها، جنبش دانشجویی سویه‌های اجتماعی یافته و به متن جامعه و مسائل آن نزدیک شده است که گروهی از این تغییر، با عنوان به بن‌بست رسیدن جنبش دانشجویی یاد می‌کنند.