اخبار

نزاع‌های گاه و بی‌گاه روشنفکران و آکادمیسین‌ها دیگر به بخش جدایی‌ناپذیری از فضای علمی و فرهنگی کشور تبدیل شده است. نزاع‌های مختلفی که عمدتا نه برای کشف مجهول یا گفت‌وگو برای مفاهمه بلکه برای کسب پرستیژ و پرنسیب علمی و فرهنگی بیشتر و تثبیت جایگاه روشنفکر یا آکادمیسین در این فضا اتفاق می‌افتد. در آخرین مورد از این دوئل‌های به ظاهر اندیشه‌ای مصطفی ملکیان و خشایار دیهیمی دست به گریبان شده‌اند.

آیا به روایت‌های جهانگردان تاریخی درباره وجود نمودهایی از خشونت اجتماعی در تاریخ جامعه ایران می‌توان اعتماد کرد ظرفیت‌ها و بسترهای خشونت‌زا در تاریخ یک سرزمین چگونه پدیدار می‌شوند

سال نو روزی است که آغاز یک سال گاه‌شماری جدید را رقم میزند، و در آن سال‌شمارِ یک تقویم مشخص افزایش داده میشود. در بسیاری از فرهنگ‌ها، این رویداد را به مناسبت پایان سال قدیم و شروع سال جدید جشن می‌گیرند.

صفحه اول روزنامه های امروز دوشنبه11 دی

نکتۀ جالبی که از مطالعۀ ادبیات قرن پنجم و ششم هجری به دست می آید این است که در آثار اغلب گویندگان این دوره صورخیال (اعم از تشبیه و استعاره و کنایه و مجاز)به سبب تکرار و استعمال زیاد به صورت مبتذل درآمده به عبارت دیگر شکل قالبی و ثابت پیدا کرده است. شاعر برای تصویر موضوع مورد نظر خود از یک یا چند قالب شناخته شده و معروف که سال ها زبانزد گویندگان بوده است استفاده می کند.

تاریخ بین ایران و عثمانی پیوند بسیار طولانی دارد، ما از روزی که دولت سلجوقیان شکل گرفت، پیوند مشترک با قلمرو آناتولی‌ها داشتیم، پس می‌بینیم که حاکمیت‌های ما در طول تاریخ اکثرا یکی بوده است و فرهنگ‌های ما هم تو در تو است.

مثل به طور کلی در حکم راهنمائی است که با اشارات خود انسانها را به حقیقتی سوق می دهد و آنها را به هدفی مرتبط می سازد. مثل نشان دهندۀ راه است، و وسیله ای است برای تفکر و برای بیدار کردن و سوق دادن مردم بسوی هدف های واقعی زندگی. بنابراین، مثا اصلاً وسیله است نه هدف، گرچه در عین حال، هم نمونه است و هم نموداری است از یک واقعیت عینی.

شناسایی 1136 سفال در مسیر انتقال آب به دریاچه ارومیه شناسایی 1136 سفال در مسیر انتقال آب به دریاچه ارومیه بررسی ۴۱ اثر تاریخی در مطالعات فرهنگی- تاریخی محور انتقال آب سد کانی سیب به دریاچه ارومیه به شناسایی ۱۱۲۶ قطعه سفال شاخص منجر شد. به گزارش ایلنا، علی صدرایی (سرپرست پژوهش باستان‌شناسی مطالعات فرهنگی- تاریخی محور انتقال آب سد کانی سیب به دریاچه ارومیه) با اعلام این خبر به تخریب گسترده و هر روزه محیط زیست و به ویژه محیط زیست‌های تاریخی – فرهنگی در چند سال اخیر اشاره کرد. این باستان‌شناس با تاکید بر اینکه در زیر هیچ سنگی در کوهستان گنجی پنهان نکرده‌اند، افزود: علاوه بر حضور عده‌ای سود جود و گنج یاب در مناطق مختلف کشور و به ویژه دشت‌های میانکوهی و کوهستان‌ها و تخریب منابع طبیعی و باستانی و افزودن به زمین‌های زراعی و کشاورزی، اقدامات توسعه طرح‌های عمرانی نیز اضافه شده و تراژدی‌های بی‌شماری را در این روز‌ها به وجود آورده است. او با ابراز تاسف از شتاب غیرقابل توصیف این روند در سال‌های اخیر هشدار داد: تدوام این روند باعث می‌شود در چند سال آینده از بسیاری زیستگاه‌های تمدنی و فرهنگی نشانی باقی نماند. صدرایی شاهد این ادعا را پژوهش باستان‌شناسی اخیر با عنوان «پژوهش باستان‌شناسی مطالعات فرهنگی- تاریخی محور انتقال آب سد کانی سیب به دریاچه ارومیه» اعلام کرد که در فاز نخست از محور بیگم قلعه در شهرستان نقده شروع می‌شود. او با اشاره به انجام این برنامه در مدت ۴۵ شبانه روز تا ریک آباد در شهرستان پیرانشهر که ورودی تونل انتقال آب محسوب می‌شود، گفت: هیات پژوهش در طول این مدت مسافتی بیش از ۹۰ کیلومتر طول مسیر و بیش از ۳۰ کیلومتر عرض مسیر را مورد بررسی باستان‌شناسی قرار داد. به گفته این باستان‌شناس، در این مدت از دره‌های طولانی و دشت‌های می‌انکوهی و قله‌های بلند و متعدد این خطه بازدید و سرانجام هیات پژوهش موفق شد داده‌های فرهنگی ۴۱ اثر تاریخی را ثبت و ضبط کند. او افزود: ماحصل این پژوهش نشان می‌دهد؛ تمدن‌های این خطه نیز همانند بسیاری از جاهای کشور در کنار رودخانه‌های دائمی و چشمه‌های پرآب و البته دائمی و خاک بسیار مناسب و حاصلخیز اطراف و چراگاه‌های کوهستانی و دشت‌های میانکوهی که همواره مورد توجه اقوام و ملل در طول تاریخ گشته استقرار یافته‌اند. صدرایی گفت: با توجه به این بررسی سکونت در این مناطق در دوران پیش از تاریخ در حداقل ۶ تپه، در دوران تاریخی در ۵ تپه و در دوران اسلامی در ۴ محوطه به صورت اختصاصی تداوم داشته و در سکونت تلفیقی ادوار در دوران پیش از تاریخ و دوران تاریخی در ۱۰ مجموعه، سه دوره همزمان پیش از تاریخ، تاریخی و اسلامی در ۹ مجموعه و دوران تاریخی و اسلامی در ۶ اثر قابل مشاهده است. احتمال تغییر‌گاه نگاری منطقه او در ادامه تاکید کرد: این شاخصه‌ها بر مبنای مشاهدات فعلی بوده و احتمال تغییر در‌گاه نگاری منطقه با یافت شدن داده‌های جدید وجود دارد. او با اشاره به بررسی یک منظر طبیعی و یک کتیبه ناتمام از مجموعه آثار ذکر شده توسط هیات گفت: در آمار کلی مجموعه فوق، ۱۱ محوطه تاریخی ۶ تپه تاریخی، ۱۰ قلعه و ۲ تپه قلعه، ۴ تپه محوطه و تپه ۴ محوطه قبرستان و ۲ قلعه و محوطه و ۳ قبرستان تاریخی در فهرست ارائه شده است. صدرایی افزود: از لحاظ سطح ارتفاعی زیستگاه‌ها از بین ارتفاع ۱۳۰۰ تا ۱۶۰۰ متر از سطح دریا‌های آزاد، هیات ۲۱ اثر، ارتفاع بین ۱۶۰۰ تا ۲هزار متری ۱۹ اثر تاریخی و فرهنگی را به ثبت رسانده شد. او با اشاره به اینکه تنها یک اثر تاریخی به نام قلات شاه در ارتفاع بالا‌تر از ۲هزار متری قرار داشت، در توضیح علت این موضوع به شرایط آب و هوایی منطقه اشاره کرد و گفت: در شش ماه دوم سال در ارتفاع بالا‌تر از ۲هزار متری عملا امکان زیست وجود نداشته و منطقه غیر قابل سکونت است. این باستان‌شناس درباره داده‌های فرهنگی و تاریخی جمع آوری شده گفت: به طور کلی در این محوطه‌ها ۱۱۲۶ قطعه سفال شاخص جمع آوری شد که از این مجموعه با توجه به اعتبار لازم ۶۶۵ قطعه برای طراحی فنی سفال انتخاب شد. او از بین یافته‌های هیات به وجود یک قطعه ابسیدین و سه قطعه تیغه سنگی و یک عدد شی سنگی شکسته که احتمالا بخشی از پاشنه در است، اشاره کرد. وی در ادامه افزود: متاسفانه تمامی این مناطق توسط کشاورزان تبدیل به زمین‌های زراعی می‌شوند و علاوه بر آسیب فوق عده‌ای از سود جویان گنج‌های موهن نیز تمام محوطه را مانند لانه زنبور کرده و طرح‌های عمرانی و توسعه‌ای نیز به این تخریب‌ها دامن می‌زنند. صدرایی در پایان خواستار عزم ملی برای حفاظت و نگهداری از تک تک آثار نه تنها منطقه‌ای بلکه کشوری شد. پژوهش باستان‌شناسی مطالعات فرهنگی – تاریخی محور انتقال آب سدکانی سیب به دریاچه ارومیه با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.

نویسنده کتاب «آنک!... پاریس» گفت: نوشتن سفرنامه به شیوه گذشته در این روزگار، کارآیی ندارد. روزگار ما، روزگار گسترش آگاهی است. می‌توانم گفت از نگاهی فراخ، روزگار برهنگی است. فنآوری رسانه‌ای جهان را به شیوه‌ای برهنه و آشکار فراپیش ما نهاده است. از همین روست که یافتن رازها، گوشه‌‌های نهفته و ناشناخته در این روزگار، کاری‌ است بسیار دشوار.

۷ سال از قالب‌گیری و تهیه نسخه بدل از مهم‌ترین مجسمه‌های تهران می‌گذرد، اما هنوز هیچ اقدامی ازسوی زیباسازی جهت جابه‌جاییِ محلِ این مجسمه‌ها صورت نگرفته است.