1394/7/29 ۰۹:۵۴
چرا تعزيه، مقتل‌خواني و هنرهاي آييني به سمت فراموشي مي‌روند اشاره: هنرهاي آييني در جامعه امروز ايران به همان اندازه كه هنرهاي مدرن ديده مي‌شوند، ديده نمي‌شوند. مخاطب آشنايي چنداني با اين هنرها ندارد و هرچند وقت يكبار به بهانه مناسبت‌هاي مختلف نام اين هنرها را مي‌شنويم و با آنها برخورد مي‌كنيم. به همين دليل سراغ حسين مسافر آستانه رفتيم، مدير باسابقه تئاتر، و از او درباره اين مهجوريت و ناآشنايي و دلايلش پرسيديم.
چرا تعزيه، مقتل‌خواني و هنرهاي آييني به سمت فراموشي مي‌روند
اشاره: هنرهاي آييني در جامعه امروز ايران به همان اندازه كه هنرهاي مدرن ديده مي‌شوند، ديده نمي‌شوند. مخاطب آشنايي چنداني با اين هنرها ندارد و هرچند وقت يكبار به بهانه مناسبت‌هاي مختلف نام اين هنرها را مي‌شنويم و با آنها برخورد مي‌كنيم. به همين دليل سراغ حسين مسافر آستانه رفتيم، مدير باسابقه تئاتر، و از او درباره اين مهجوريت و ناآشنايي و دلايلش پرسيديم.
هنرهاي آييني مثل تعزيه و مقتل‌خواني و تمام آيين‌هاي ملي و مذهبي ما، شمايلي از فرهنگ ما است. نشانه‌هايي كه نشان مي‌دهند باور و هويت ملي ما، كجا شكل گرفته و چطور تعريف مي‌شود. فرهنگ در هر جامعه‌اي خود را با اين آيين‌ها معرفي مي‌كند و نمايان مي‌شود. اينچنين است كه اين نشانه‌هاي فرهنگي كه نسل به نسل منتقل شده و به اين روزهاي يك جامعه رسيده است، لباس ظاهري فرهنگ و هويت ملي آن جامعه مي‌شود و معرفي‌كننده ميراث گرانبهاي آن سرزمين. اين هويت فرهنگي و ملي بايد در طول زمان زنده بماند و از نسلي به نسل ديگر منتقل شود. بايد نقش تاثيرگذار خود را در هر زمانه‌اي ايفا كند و نه فقط براي مردمان آن سرزمين كه براي همه جهان، نشانه‌اي از حضور يك سرزمين ملي و مردمانش باشد. اينچنين است كه هنرهاي آييني مثل تعزيه و مقتل‌خواني و تمام آيين‌هايي كه به مناسبت‌هاي مختلف به ما، نسل امروز ايران، به ارث رسيده پراهميت است.
اين هنرها، هويت ملي ما است؛ هويتي كه بايد حفظ شود و به نسل‌هاي آينده برسد. اما در سال‌هاي گذشته و در روند رشد صنعتي جامعه ايران و ورود تكنولوژي، اهميت اين آيين‌ها و هنرهاي آييني هم كمرنگ شده است. دنياي تكنولوژي و افكار مدرن‌شده جهان امروزي، جامعه ايران را هم به سمت مدرنيته پيش برده و در اين حركت، نشانه‌هاي فرهنگي ما، هنر فرهنگي و ملي ما، آرام آرام به فراموشي سپرده مي‌شود. تعزيه‌خواني به هنر نمايشي مناسبتي تبديل شده كه در مواقع خاص و مناسبت‌هاي تاريخي، يادش مي‌كنيم و مقتل‌خواني و باقي آيين‌ها هم آنچنان كه سزاوارند ارج نهاده نمي‌شوند و براي پررنگ شدن آنها در متن جامعه، اتفاقي صورت نمي‌گيرد. مردم هنرمندان قديمي تعزيه را نمي‌شناسند، از مقتل‌خواني اطلاعات زيادي ندارند و آيين‌هاي مختلفي كه همه هنرهايي گران‌بها و قديمي هستند را نمي‌شناسند. اين هنرهاي ملي، فرهنگي و مذهبي به سمت فراموشي مي‌روند و به جاي اينكه هنر ايران با داشتن اين منابع غني و ثروتمند تبديل به هنري پيشرو و مولف باشد، پر است از تمام آن المان‌هايي كه در تمام جهان مي‌بينيم.
در حالي كه ما با داشتن اين هنرهاي سنتي و تلفيق آنها با هنر نوين جهاني، مي‌توانيم هنري پيشرو، موفق با المان‌هاي فرهنگي و هويت ايراني باشيم.
براي رسيدن به چنين نقطه‌اي، هنرمندان و مديران فرهنگي بايد پيش‌قدم شوند. بايد هنرهاي آييني از پستوها بيرون بيايند و با تعريف‌هاي تازه دوباره در زندگي ايرانيان تعريف شود. مديران بايد براي اين عرصه برنامه‌ريزي‌هاي دقيق، اجرايي و مناسب داشته باشند و هنرمندان هم به سمت استفاده از اين هنرها در آثار خود بروند. زماني كه اين همت جمعي در متوليان فرهنگ و هنر به وجود بيايد، مخاطب هم واكنش‌هاي تازه نشان مي‌دهد، شناخت تازه از اين ميراث غني و مهم به دست مي‌آيد و وظيفه ما به عنوان وارثان و راويان اين هويت ملي انجام مي‌شود.
منبع: روزنامه اعتماد
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید