دكتر سريع‌القلم تاکید کرد : اصلاح اندیشه سنگ ‌بنای پیشرفت

1392/8/7 ۰۹:۰۰

و در بحث خود به نكات قابل تأملي اشاره كرد از جمله اين‌كه هفت راهكار براي سالم‌سازي نظام اجتماعي برشمرد و در مقام نخستين گام چنين گفت: «تا تفكيك قدرت سياسي از قدرت اقتصادي به وقوع نپيوندد اتفاق پايداري در كشور رخ نمي‌دهد. چرا كه آزادي هم از پس اين جدايي متولد مي‌شود و در بستر اين تغييرات است كه رسانه‌هاي آزاد و مستقل شكل مي‌گيرند».

توسعه علمي و اجتماعي از جمله مفاهيمي است كه همواره دغدغه نخبگان بوده تا راهكارهايي را براي نيل به آن پيش پاي سياستگذاران قرار دهند. در اين راستا دكتر محمود سريع‌القلم استاد علوم سياسي دانشگاه شهيد بهشتي در نشستي كه اخيراً با اعضاي جامعه مهندسان مشاور ايران داشت به «پيامدهاي اجتماعي خصوصي‌سازي» اشاره كرد و تنها راه پيشرفت كشور را در گرو خصوصي‌سازي دانست و تفكيك قدرت سياسي از قدرت اقتصادي و تعامل با دنيا را به عنوان شروط تحقق اين اصل بيان كرد.
او در بحث خود به نكات قابل تأملي اشاره كرد از جمله اين‌كه هفت راهكار براي سالم‌سازي نظام اجتماعي برشمرد و در مقام نخستين گام چنين گفت: «تا تفكيك قدرت سياسي از قدرت اقتصادي به وقوع نپيوندد اتفاق پايداري در كشور رخ نمي‌دهد. چرا كه آزادي هم از پس اين جدايي متولد مي‌شود و در بستر اين تغييرات است كه رسانه‌هاي آزاد و مستقل شكل مي‌گيرند».
او محور ديگر سالم‌سازي نظام اجتماعي را «حاكميت» دانست و ايجاد توازن ميان جريان‌ها و وجود رسانه‌هاي نقاد و مستقل را از ديگر عوامل برشمرد. جامعه بزرگتر از دولت با يك شخصيتي شدن شهروندان و ضرورت كار بين‌الملل را هم به عنوان بعد ديگري از اين سالم‌سازي معرفي كرد و گفت: «هرجا كشوري پيشرفته مي‌بينيد، بدانيد بين پيشرفت و ميزان تعلق خاطر مردم به كشورشان رابطه مستقيم وجود دارد.»
وي كاهش امراض فرهنگي و اجتماعي را با غيرضروري شدن تملق و كاهش فساد اداري را مسأله مهم ديگر در راه سالم‌سازي نظام اجتماعي دانست و بيان كرد: «دولت زير مجموعه اقشار است، در عصر کنونی، جامعه به اعتماد به نفسي رسيده كه خود را بالاتر از دستگاه دولتي
مي‌داند.»
اما در ميان راهكارهاي او آنچه بيش از همه براي سالم‌سازي يك نظام اجتماعي جلوه مي‌كرد تأكيد بر «انديشه و فكر» بود وي در اين رابطه گفت: «متأسفانه آنچه اغلب در جامعه ما گفته و ارائه مي‌شود بر پايه حدس و گمان است نه واقعیت و جامعه‌اي كه چنين باشد قدرت برنامه‌ريزي و قدرت توليد فكر و انديشه ندارد.
در كشور ما مسئولان و حتي دانشگاهيان ما بايد نگاه‌شان را از بولتن‌خواني به كتاب‌خواني تغيير دهند تا فكر و ايده توليد شود.»
این استاد علوم سیاسی بزرگ‌ترين گام براي آزادي فكر در ايران را «خصوصي‌سازي اقتصادي» عنوان مي‌كند: «زيرا معاش مستقل از حاكميت مبناي آزادي است. بايد به جامعه نگاه بازي داشت، آزاد شدن از قيود، مقدمه خلاقيت انسان است.» در واقع با توجه به اين دو مورد اخير چنين مي‌توان استنباط كرد كه مشكلات موجود در كشور را نبايد صرفاً با عينك سياست نگريست، وي معتقد است كه <بايد پذيرفت كه بنيان مشكلات ما فكري است> و بايد در پي اين باشيم تا انديشه خود و مردم را اصلاح كنيم و لازمه اين اصلاح هم شروع از نهادهاي آكادميك و
دانشگاهي است.
حقيقت اين است، انديشه‌هايي كه در محيط‌هاي آكادميك ما در غليان است گواهي بر تفكراتي جديد است. اساس اين تفكرات جديد هم، قرار گرفتن در «مدارهاي بين‌المللي» است، سريع القلم معتقد است اين تفكرات جديد و اين همگرايي بين‌المللي در ميان جامعه آكادمي ما، مادامي ارزشمند است كه بتواند كل جامعه را هم با خود همگام كند، اين در حالي است كه ما در اين زمينه، هم‌اكنون با يك فاصله و شكاف ميان قشر آكادميك و عامه مواجه هستيم و علت اين فاصله ايجاد شده هم نپرداختن به نيازهاي علمي و بومي جامعه است.
سريع القلم ضمن تأكيد بر این فاصله مي‌گويد: «ما در ايران مدعي هستيم كه پيشرفت‌هاي علمي زيادي در سطح ملي داشتيم و معيارمان براي اين پيشرفت‌ها تكيه بر مقالات علمي بوده كه منتشر شده و مدعي هستيم مقالاتمان در سال‌هاي اخير روند رو به رشدي داشته است.
اين‌كه زياد بنويسيم اهميت چنداني ندارد. امروز در دنيا به هر كاري از جمله مقاله‌نويسي به واسطه بين‌المللي بودنش اهميت مي‌دهند نه صرفاً جنبه‌هاي ملي‌اش».
سريع‌القلم به نكته دقيقي اشاره مي‌كند، دليل اين مدعا هم، همان مقالاتISI است كه متناسب با نيازها و سوژه‌هاي روز در دنيا نگاشته مي‌شود و اساساً تنها چيزي كه در نگارش آن‌ها مورد مداقه قرار نمي‌گيرد همين نيازهاي بومي است، كه اين خود زمينه‌ساز فاصله تحقيقات آكادميك ما با نياز روز جامعه مي‌شود و نيل به توسعه را در مسيري طولاني‌تر قرار مي‌دهد.
در واقع از نظر سريع‌القلم توجه به تفكر و توليد فكر مي‌تواند از يك طرف ما را در مدار توسعه و از سوي ديگر در كانون بين‌الملل نگاه دارد.