1392/8/2 ۰۵:۴۵
سی ان ان : فريد زكريا در اين مصاحبه كه با هنري كيسينجر و زبيگنيو برژينسكي ترتيب داده به تحولات سوريه و نقش مسكو در اين ميان پرداخته است. كيسينجر بر اين باور است كه اسلام راديكال بزرگترين تهديد براي پوتين است. برژينسكي هم معتقد است كه مسكو به دنبال كاهش قدرت امريكا در منطقه است.
***
فكر مي‌كنم يكي از سوالاتي كه بسياري از مردم مي‌پرسند اين است كه انگيزه پوتين در قضاياي سوريه چيست؟ فكر مي‌كنم شما بيش از هر امريكايي ديگري با پوتين بوده‌ايد. نظر شما در مورد بازي پوتين در سوريه چيست؟
كيسينجر: به نظر من پوتين اسلام راديكال را بزرگترين تهديد امنيتي براي خود مي‌بيند اما دوست ندارد امريكا به صورت يكجانبه وضعيت آينده‌ي منطقه را تعيين كند. بنابراين وقتي دولت خود را در موضعي به شدت دشوار و خجل‌كننده در مورد اقدام نظامي يافت، او [پوتين] شايد فرصت را غنيمت دانست و با ما وارد تعامل شد تا از دشواري‌هاي قريب‌الوقوع ما بكاهد و مشكلي مشترك را حل كند. به نظر من، بزرگترين ترس او در سوريه اين است كه وضعيت به سمت راديكال شدن منطقه برود و امكان دفاع از كسي فراهم نشود.
برژينسكي، آيا شما فكر مي‌كنيد كه مي‌توان به روسيه اعتماد كرد كه منافعي مثل منافع ما در آنجا داشته باشد؟ آيا بايد اين روزها به آنچه از مسكو خارج مي‌شود اعتماد كرد؟
برژينسكي: ما همان منافع را نداريم اما در برخي موارد منافع موافق و همساني داريم. به نظرم همانگونه كه هنري گفت روس‌ها نگران اين هستند كه مبادا منطقه منفجر شود و اين بر مواضع روسيه هم تاثير خواهد گذاشت به ويژه در منطقه قفقاز كه گروه‌هاي اسلامگرا نسبت به برتري روسيه در آنجا به شدت مخالف هستند. اين گروه‌ها با افزودن بر توانايي‌هاي خود خشن‌تر هم شده‌اند. دوم اينكه، پوتين فرصت را مناسب ديد تا موضع امريكا به عنوان قدرت برتر در منطقه را كاهش دهد. واقعيت موضوع اين است كه هژموني ما در منطقه رو به افول است اما همچنان بازيگر اصلي هستيم. روسيه فرصت را مناسب ديد تا با ترتيب كاري كه شايد حركت به سوي تحولات منطقه‌اي را ملايم خواهد كرد به بازيگر مهمي در اين بازي تبديل شود و نفوذ روسيه را با كمك ايران و شايد برخي ديگر در سوريه تحكيم بخشد. به تازگي سفري رازآلود و سطح بالا از سوي سعودي‌ها به روسيه انجام شد. نه اينكه عربستان سعودي به سوي مسكو ميل كند بلكه مسكو است كه شايد بار ديگر بازيگري مهم شده است. اين ارزيابي‌اي است كه پوتين دارد. به نظرم اين با منافع ما سازگار است چراكه من مشاركت خودمان در امور سوريه را چيزي غير لازم و بد يمن مي‌بينم. فكر نمي‌كنم حمله به سوريه براي از ميان بردن سلاح‌هاي شيميايي يا هر نوع سلاح ديگري در اين كشور براي ما مفيد باشد. اين حمله مشكلي را هم حل نمي‌كند بلكه باعث برافروخته شدن آتشي منطقه‌اي مي‌شود. بنابراين فكر مي‌كنم يك جورهايي به لحاظ تاكتيكي و حتا استراتژيكي بايد محاسبه‌هايي ميان ما و روس‌ها در اين مرحله صورت گيرد.
برژينسكي، چيزي هست كه وقتي از آن سخن مي‌رود يك نوع مخالفت با آن هم ديده مي‌شود و اين همان حمايت روسيه از حضور اسد در قدرت است. رئيس‌جمهور اوباما گفته اسد بايد برود.
رئيس‌جمهور گفت اسد بايد برود بدون اينكه هيچ استراتژي‌اي براي رفتن او وجود داشته باشد و ما اكنون عواقب آن را ديده‌ايم. به گمانم بايد فرمولي باشد كه اين معما را حل كند. به‌طور مثال، دوره زمامداري اسد سال آينده به پايان مي‌رسد. اين مساله به اين سرعت حل نخواهد شد. شايد بتوان تدبيري كرد به ويژه در صورتي كه تحركي در گفت‌وگوي ايران – امريكا پيش آيد تا اينكه اين وضعيت اندكي مهار شود يا شايد تسكين داده شود يا شايد به يك جور درك منجر شود.
هنري، مقاله‌اي از سوي ادوارد لوتواك تحليلگر استراتژيك نوشته شد كه استدلال مي‌كرد كه به نفع امريكا نيست كه رژيم اسد را به شكل خشونت‌باري تغيير دهد چراكه پيامد آن هرج و مرج و تندروي در گروه‌هاي اسلامي خواهد بود. او همچنين مي‌افزايد كه به نفع ما نخواهد بود كه اسد در قدرت بماند كه اين بن‌بست كمكي است به منافع امريكا. نظر شما درباره اين فرضيه چيست؟
كيسينجر: فكر مي‌كنم تعريف مساله در سوريه به شكل حذف يك رهبر اشتباه است. مساله در سوريه همانا ستيزهاي تاريخي ميان شيعه و سني و شورش سني‌ها عليه اقليتي شيعي است كه در سوريه دست برتر دارد؛ كشوري كه در آن بسياري ديگر از اقليت‌ها از علوي‌هايي حمايت مي‌كنند كه مواضعي شيعي دارند. بنابراين موضع امريكا بايد تلاش در راه دولتي انتقالي باشد نه اينكه آن را به حذف رهبر سوريه (آن هم در مراحل آغازين فرآيند گذار) منوط سازد. از همان آغاز پوتين گفته بود كه حذف فوري اسد منجر به هرج و مرج مي‌شود. اين احساسي كاملا درست بود.
زبيگنيو، آيا شما فكر مي‌كنيد در آخر اين موفقيتي در سياست خارجي است يا آيا دولت اوباما پيروزي را به دست آورده است؟
برژينسكي: اول اينكه، فكر نمي‌كنم اين پيروزي‌اي براي هر دو طرف باشد. روس‌ها از چيزي دوري مي‌كنند كه نمي‌خواهند شاهد وقوع آن در منطقه باشند. ما هم از انجام كاري كه به همان اندازه براي منطقه مخرب باشد منع شده‌ايم اما آن چيزي كه براي ما بدتر است حمله‌ي نظامي بيهوده‌اي است كه صرفا مداخله امريكا را در جنگ برجسته مي‌سازد و احتمالا سپس تشديد تلاش‌ها را به دنبال خواهد داشت. اقدامات ما بد فهميده شده، بد ارزيابي شده و فكر مي‌كنم اين ما را از تنگنا نجات مي‌دهد. ما ديگر نمي‌توانيم زور را به صورت عريان به‌كار گيريم مگر اينكه اسد آنقدر احمق باشد كه بار ديگر از سلاح‌هاي شيميايي استفاده كند كه من نسبت به آن ترديد دارم.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید