جست و جو در سنت ادبی ایران باستان در گفت و گو با بدرالزمان قریب

1399/5/8 ۰۴:۳۰

زبان سغدی یکی از زبانهای گروه شرقی ایران میانه، زبان ناحیۀ سغد، واقع در میان دو رود سیحون و جیحون، بوده است و در طول قرنهای دوم تا دوازدهم میلادی مهم ترین زبان ایرانی در آسیای مرکزی، زبان تجاری جادۀ ابریشم و ابزار ارتباط و پیوند فرهنگهای سرزمین های شرقی و غربی آسیا به شمار رفته است. بررسی و مطالعۀ آثار این زبان، که از نظر تنوع حجم ادبیات مکتوب مهم ترین زبان ایرانی میانۀ شرقی است، از ابتدای قرن بیستم و با کشف گنجینۀ تورفان در ترکستان چین آغاز شده است.

علی اصغر محمدخانی: زبان سغدی یکی از زبانهای گروه شرقی ایران میانه، زبان ناحیۀ سغد، واقع در میان دو رود سیحون و جیحون، بوده است و در طول قرنهای دوم تا دوازدهم میلادی مهم ترین زبان ایرانی در آسیای مرکزی، زبان تجاری جادۀ ابریشم و ابزار ارتباط و پیوند فرهنگهای سرزمین های شرقی و غربی آسیا به شمار رفته است. بررسی و مطالعۀ آثار این زبان، که از نظر تنوع حجم ادبیات مکتوب مهم ترین زبان ایرانی میانۀ شرقی است، از ابتدای قرن بیستم و با کشف گنجینۀ تورفان در ترکستان چین آغاز شده است.

خانم دکتر بدرالزمان قریب ایران شناس برجستخ و سغدی دان تراز اول کشور است که پژوهشهای او در فارسی باستان، اوستا، زبانهای ایرانی میانۀ شرقی شهرت جهانی دارد و کتاب فرهنگ سغدی تألیف ایشان از منابع و مآخذ مهم این حوزۀ زبانی است. گفت و گوی این شمارۀ کتاب ماه با استاد بدرالزمان قریب است که با حضور دکتر زهره زرشناس، دکتر ابوالقاسم اسماعیل پور و دکتر مجتبی منشی زاده انجام یافته است و با پرسشی دربارۀ تولد و تحصیلات استاد آغاز می شود.

کتاب ماه ادبیات و فلسفه خرداد 1382 شماره 68

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی