مولانا جلال‌الدین محمد بلخی در آمریکا

1390/9/27 ۰۳:۳۰

حسن لاهوتی به عنوان یکی از سخن رانان مستقل این همایش گفت: کوششهای مولوي شناسان بریتانیایی زمینه را برای فعالیتهای علمی محققان حوزه مولوی‌شناسی در آمریکا فراهم آورد،

 به گزارش روابط عمومی همایش مولانا در مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی ، حسن لاهوتی به عنوان یکی از سخن رانان مستقل این همایش گفت: کوششهای مولوي شناسان بریتانیایی زمینه را برای فعالیتهای علمی محققان حوزه مولوی‌شناسی در آمریکا فراهم آورد، و دانشگاهیان ارجمندی چون آنه ماریا شیمل، ویلیام چیتیک، فرانکلین لوئیس و جان رِنارد، آنها را مبنای آشنایی خود با اندیشه‌های مولانا و شالوده پژوهشهای خود در حوزه مولوی‌شناسی قرار دادند. مجموعه آثار آنان امروز، در کنار یادگارهای مولوی‌شناسان بزرگ بریتانیایی چون نیکلسون و آربری در شمار منابع معتبر حوزه مولوی‌شناسی گیتی می‌درخشد. با این حال، تألیفات و ترجمه‌های محققانه آنان نتوانست عطش معنویت‌جویی امریکائیان را مرتفع سازد؛

او گفت: بنابراین، مولویان ترک که در وطن خود اجازه فعالیت ندارند، با استقبال گروهی از آنان روبه‌رو شدند که آرامش روحی خود را در تکرار ذکرها و چرخ زدنهای مولوی وار می جویند. اینان غیر از آن صوفیانی هستند که گرچه محو معنویت عصر جدیدند و به آموزشهای برخی صوفیان از هند آمده دل بسته‌اند، روح خود را در جهان خشکیده از صنعت امریکا، با شعر مولانا تازه می‌دارند، اما او را به هیچ دینی وابسته نمی‌دانند. از اینها که بگذریم، به گروهی شاید چند صد هزار نفری از عامه امریکاییها می‌رسیم که جلال‌الدین محمد را نه بر اساس پژوهشهای دانشگاهیان، یا تعالیم طریقت مولویان، بلکه از روی کتابهای شعری می‌شناسند که رابرت بلای، جان موین، دیپک چوپرا و بخصوص کالمَن بارکس با نام «رومی» تولید می‌کنند و به بازار می‌فرستند.

وی گفت:در این مقاله با این هر سه گروه، دانشگاهیان، صوفیان، و عام‌جویان رومی‌گر آشنا خواهیم شد و از آن میان، مدار سخن را بیشتر بر شناخت معروف‌ترین رومی‌گرِ امریکایی، کالمَن بارکس، قرار خواهیم داد تا مجال یابیم دست‌کم، یکی از آثارش را ــ به مصداق مشت نمونه خروار ــ در بوته نقد نهیم و بسنجیم که ملای روم را تا کجا می‌شناسد و «رومیِ» او تا کجا با سخن و اندیشه مولانای بلخی سازگار می‌افتد.