تولد شیخ محمدحسن مامقانی (1238ق)

1397/2/19 ۰۸:۴۳

حاج شیخ محمدحسن مامقانی فرزند ملا عبدالله یکی از علما و مراجع مشهور؛ دانشمندی متبحر، فقیهی اصولی، مجتهدی متقی و پیکری از زهد و ورع و تقوا و تواضع و ایثار بود. مامقانی از افاضل شاگردان شیخ انصاری، سیدحسین ترک و اعلام دیگر عتبات بود که خود کانونی از صفا و صمیمیت و در نهایت تقوی و قناعت زندگی می‌‌‌‌‌‌‌نمود. فاضل مامقانی معاصر با فاضل شرابیانی از اجله علما و مراجع بلاد ترک بود.

حاج شیخ محمدحسن مامقانی فرزند ملا عبدالله یکی از علما و مراجع مشهور؛ دانشمندی متبحر، فقیهی اصولی، مجتهدی متقی و پیکری از زهد و ورع و تقوا و تواضع و ایثار بود. مامقانی از افاضل شاگردان شیخ انصاری، سیدحسین ترک و اعلام دیگر عتبات بود که خود کانونی از صفا و صمیمیت و در نهایت تقوی و قناعت زندگی می‌‌‌‌‌‌‌نمود. فاضل مامقانی معاصر با فاضل شرابیانی از اجله علما و مراجع بلاد ترک بود. محدث قمی در القاب می‌‌‌‌‌‌‌نویسد: «مامقانی از بزرگان علمای امامیه و مرجع تقلید شیعیان بود که حال او بعد از ریاست تامه با قبل از مرجعیت کوچک‌‌‌‌‌‌‌ترین، تغییری نکرد. در خوراک و پوشاک و رفتار در نهایت پرهیزکاری بود. او دیناری از امرا و ستمکاران نمی‌‌‌‌‌‌‌گرفت و خود در وجوه شرعیه تصرف ننمود.» فاضل مامقانی در اصول فقه مهارت بیش‌‌‌‌‌‌‌تری داشت و علمائی چند از محضر او به درجه اجتهاد رسیدند. وی در فقه و اصول آثاری نیکو از خویش به‌‌‌‌‌‌‌جا گذاشت: "مجلدات البشری" در اصول و "ذرایع‌‌‌‌‌‌‌الاحکام" در شرح شرایع محقق از تألیفات فقهی اوست. وی "حاشیه و شرحی بر مکاسب شیخ" و کتابی به‌‌‌‌‌‌‌نام "غایت آمال" به رشته تحریر درآورده است.مرحوم مدرس در ریحانه می‌‌‌‌‌‌‌نویسد: «علامه مامقانی عالمی است عامل، فاضلی ربانی، فقیهی صمدانی، ادیب لغوی و اصولی، عابد و متقی و متواضع. حوزه درس او مجمعی از فضلا و علمای مختلف بلاد بود.» مامقانی به سادات و ذراره آل رسول صلی‌‌‌‌‌‌‌الله علیه و آله خیلی علاقه داشت و آن‌‌‌‌‌‌‌ها را بیش از معمول اکرام می‌‌‌‌‌‌‌کرد. در کمک به مردم و اهل علم از طریق انصاف و عدالت عمل می‌‌‌‌‌‌‌نمود. مرجعی زاهد و متواضع، مطیع امر مولا و صائن به نفس خویش بود. او بر نفس اماره خویش مسلط بود. در سلام بر همه پیشی می‌‌‌‌‌‌‌گرفت، اما در رفتن یا داخل شدن از دیگران به‌‌‌‌‌‌‌خصوص از اولاد پیامبر صلی‌‌‌‌‌‌‌الله علیه و آله پیشی نمی‌‌‌‌‌‌‌گرفت. فاضل مامقانی به تمام فضائل انسانی آراسته و از کلیه رذائل اخلاقی به دور بود. مراتب علمی او بر همگان آشکار بود و در ایام زعامت و قبل از آن یکسان عمل می‌‌‌‌‌‌‌نمود. فاضل مذکور سرانجام در روز هجدهم محرم سال ۱۳۲۳ق در نجف اشرف وفات نمود و پس از فوتش، فرزند علامه او آیت عظمی شیخ عبدالله مامقانی وارث علوم پدر گردید.