1396/7/5 ۱۰:۲۷
نشست نقد و بررسی کتاب «شب‌های حرمخانه» نوشته مریم بصیری در سرای اهل قلم برگزار شد. در این نشست نویسنده به چرایی پژوهش و انگیزه خود در این زمینه اشاه کرد.
نشست نقد و بررسی کتاب «شب‌های حرمخانه» نوشته مریم بصیری در سرای اهل قلم برگزار شد. در این نشست نویسنده به چرایی پژوهش و انگیزه خود در این زمینه اشاه کرد. نشست نقد و بررسی كتاب «شب‌های حرم خانه» با حضور مریم بصیری، محمدجواد جزينی و نفيسه مرشد‌زاده، سه‌شنبه چهارم مهرماه در سرای اهل قلم موسسه خانه کتاب برگزار شد. مريم بصيری در اين نشست به چگونگی نوشتن این کتاب اشاره کرد و گفت: در ابتدا علاقه‌ای به نوشتن رمان نداشتم و هدفم بیشتر انجام دادن پژوهشی در زمینه تعزيه‌خوانی زنان بود. در طول پژوهش متوجه شدم در ابتدا در ایران، تعدادی از زنان در استرآباد به صورت خودجوش به تعزیه‌خوانی می‌پرداختند. تا اینکه این تعزیه‌خوانی به حرم خانه ناصرالدین‌شاه راه پیدا می‌کند و زنی به نام «ملاباجی» مسئول راه‌اندازی تعزيه‌های شاد و حزن‌انگیز برای زنان دربار ناصری می‌شود. بعد از آن هم دختر امیرکبیر این تعزیه‌خوانی‌ها را به خانه‌های اعیان در بیرون از حرم‌سرا می‌برد. این نویسنده و پژوهشگر ادامه داد: این پژوهش برایم بسیار جالب بود اما تصور کردم که اگر آن را در قالب یک مطلب پژوهشی ارائه کنم چندان جذابیتی برای عموم مخاطبان نخواهد داشت و دیده نمی‌شود. در نتیجه تصمیم گرفتم این پژوهش را در قالب یک روایت داستانی مطرح کنم تا مخاطب عام متوجه شود که تعزیه‌خوانی در ایران برای زنان به چه شکلی رواج یافته است. وی گفت: برای خلق این رمان، علاوه بر پژوهش در زمینه تعزیه‌خوانی، در زمینه فرهنگ مردم تهران قدیم، مکان‌ها، ضرب‌المثل‌ها و ریزه‌کاری‌هایی که در آن دوره زمانی بود نیز تحقیق کردم. بصیری درباره سایر ویژگی‌های کتاب «شب‌های حرمخانه» نیز توضیح داد: این کتاب را در سال 1392 نوشتم اما چاپ آن چهار سال به طول انجامید. البته اسم این کتاب در ابتدا، «سلطان عشق» بود که در نهایت بنابر نظر ناشر به «شب‌های حرمخانه» تغییر یافت. نفيسه مرشد‌زاده، نیز در ادامه این نشست بیان کرد: به نظر من انتخاب نام «شب‌های حرمخانه» برای این کتاب اصلا انتخاب درستی نبوده است و به نوعی گول زدن مخاطب محسوب می‌شود چون فضایی که در داستان ارائه شده است ارتباطی با شب‌های حرم خانه ندارد. این منتقد ادبی گفت: از طرفی بهتر بود خلاصه‌ای از داستان به صورت مختصر ارائه می‌شد تا مخاطب بهتر بتواند با محتوای کتاب ارتباط برقرار کند چون پیدا کردن رشته داستانی در این اثر به خاطر تعداد زیاد شخصیت‌ها و پرداختن بیش از اندازه به مکان‌ها و جزئیات و روایات تاریخی بسیار سخت بود.
منبع: ایبنا
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید