اروپاییان و شیوه ویژه ایرانیان در غذاخوردن و نشستن

1396/6/28 ۱۰:۲۲

یکی از زمینه‌های تفاوت‌ها میان مردمان سرزمین‌ها و جامعه‌های گوناگون، خوی‌ها و خلقیات آنان در بخش‌های گوناگون زندگی بوده است؛ غذا، پوشاک، باورها و بسیاری زمینه‌های دیگر مردمان را در تاریخ از یکدیگر جدا و متفاوت می‌ساخته است.

اگر تمسخرمان نکردند از روی ادب بود

یکی از زمینه‌های تفاوت‌ها میان مردمان سرزمین‌ها و جامعه‌های گوناگون، خوی‌ها و خلقیات آنان در بخش‌های گوناگون زندگی بوده است؛ غذا، پوشاک، باورها و بسیاری زمینه‌های دیگر مردمان را در تاریخ از یکدیگر جدا و متفاوت می‌ساخته است. چنین تفاوت‌هایی اما گاه می‌توانسته است پدیده‌ای عادی یا در برابر، مسأله‌ای برای رویارویی سرزمین‌ها و جامعه‌های گوناگون باشد. ادوارد گرانویل براون، جهانگرد و نویسنده انگلیسی که در میانه‌های دوره قاجار به ایران آمده، در کتاب «یک‌سال در میان ایرانیان» درباره یک خوی ویژه ایرانی در زندگی روزمره که در یک مهمانی توجه او را به خود کشانده است، می‌نویسد: «مجبور شدیم با دست غذا بخوریم. این کار که من هیچ‌گاه موفق به یادگرفتن آن نشدم بسیار مشکل‌تر و پیچیده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد. برنج را به کمک چهار انگشت به شکل گلوله‌ای درآورده، سپس با یک فشار رو به بالای شست، آن را وارد دهان می‌کنند. تکه‌های برنج را که در لابه‌لای انگشتان باقی می‌ماند، با یک حرکت دورانی شست جمع‌آوری می‌کنند به شکل گلوله کوچکی درمی‌آورند که قبل از آماده‌شدن لقمه‌ی بعدی، خورده می‌شود». او سپس توانمندی ایرانیان در انجام این سبک ویژه غذاخوردن را می‌ستاید: «چابکی و مهارت ایرانیان در این کار، که البته تمیزتر و عملی‌تر از آن است که به‌نظر می‌آید، قابل‌ستایش است.» براون در ادامه با سخت شمردن انجام آن شیوه برای اروپاییان به واکنش ایرانیان در برابر آنان می‌پردازد: «برای خارجیان، غذاخوردن با دست همان‌قدر مشکل است که شکل نشستن ایرانیان بر روی دو زانو، و این‌که ما در نخستین‌بار، با وجود مضحک‌بودن حرکت‌مان، با خنده و تمسخر میزبانان مواجه نشدیم، فقط به دلیل ادب آنها بود و نه چیز دیگر».

منبع:  شهروند