این ایرانیانِ دوستدار تضاد

1396/5/3 ۰۸:۰۶

[در نخستین سال‌های سده چهاردهم خورشیدی] ایران کشوری است آکنده از چیزهایی که با هم ناسازگارند. مردم آن بین قرون وسطا و قرن بیستم می‌کنند. مثلا چاپارخانه مبارکه بین شهرها بی‌سروسامان است و بی‌اندازه کند. برعکس در تهران از رادیو صدای زنگ ساعت بیگ‌بِن را می‌توان شنید، با آنچنان اختلاف ساعتی که تهران در تاریکی شب فرورفته و در همان لحظه لندن یک سر شب ولرم ماه ژوئن را می‌گذارند، و خبرها در همان زمان که در آنجا پخش می‌شوند در تهران به شما می‌رسند

 [در نخستین سال‌های سده چهاردهم خورشیدی] ایران کشوری است آکنده از چیزهایی که با هم ناسازگارند. مردم آن بین قرون وسطا و قرن بیستم می‌کنند. مثلا چاپارخانه مبارکه بین شهرها بی‌سروسامان است و بی‌اندازه کند. برعکس در تهران از رادیو صدای زنگ ساعت بیگ‌بِن را می‌توان شنید، با آنچنان اختلاف ساعتی که تهران در تاریکی شب فرورفته و در همان لحظه لندن یک سر شب ولرم ماه ژوئن را می‌گذارند، و خبرها در همان زمان که در آنجا پخش می‌شوند در تهران به شما می‌رسند. نیز، در حالیکه شتر، هرچه تیزرو باشد، سی روزه کالایی را از تهران به مشهد می‌رساند، برای خود شما بیش از شش ساعت لازم نیست تا همین فاصله را با هواپیما طی کنید. ایران کشور زیادیها و زیاده‌رویهاست. از جمله کشورهای نادری است که در آن بی‌شک هرگز مرحله بینابین ترقی، یعنی منزلگاه قرن نوزدهم، شناخته نخواهد شد. از اینگونه‌اند غرابتهای این سرزمینهای فراموش‌شده کره زمین. ... در یک عبارت، عصر مدرن و قرون وسطا همسری دارند و میدانداری می‌کنند، و اینها همه طبیعی به نظر می‌رسد,١
  کسانی که بدون در نظر گرفتن تحولات تازه و نسیم تمدنی که در ایران می‌وزد، به ظاهر زندگی ایرانیان توجه می‌کنند، با مشاهده اصول حاکم بر زندگی عامه مردم که مشحون از آداب و رسوم باستانی هخامنشیان است و نسل‌های ایرانی آنها را حفظ کرده‌اند، دچار این اشتباه می‌شوند که ایران در طول قرون و اعصار تغییری نکرده و اثری از تمدن جدید در این سرزمین نمی‌توان یافت. اینا نمی‌دانند که توسعه تمدن جدید نیاز به گذشت زمان دارد و با آن که اکثریت مردم هنوز از آن بهره‌ای نبرده‌اند، عده زیادی با آن آشنا شده و تحولاتی را آغاز کرده‌اند. انقلاب مشروطیت از هر نظر اهمیت خاص دارد و ایجاد خیابان‌ها و مراکز اداری و آموزشی جدید نمودار این حرکت است، هرچند در حال حاضر بازار قدیمی و خیابان‌های تازه‌ساز را در کنار هم می‌توان دید. بدیهی است که هنوز هم عبور یک اتوموبیل جدید و لوکس در شهر تهران به سختی انجام می‌شود، زیرا باید از لابلای گاری‌های قدیمی و الاغ و شتر بسیاری بگذرد که ذغال و هیزم و سایر مایحتاج عمومی را از دهات به شهر حمل می‌کنند. در ضمن راننده باید متوجه مردمی که وسط خیابان راه می‌روند، باشد، تا سرانجام با زحمت زیاد از میان شلوغی به خیابان علاءالدوله برسد و جلو هتل پاریس توقف کند,٢
١- ویتا سکویل وست، مسافر تهران، ترجمه مهران توکلی
٢- اف. ال. بِرد و هارولد ال. وستون، گشت‌وگذاری در ایران بعد از انقلاب مشروطیت، ترجمه علی‌اصغر مظهری کرمانی

منبع: شهروند