1396/5/1 ۱۵:۳۶
برای بالا رفتن از بلندی های البرز در راه الموت قاطری کرایه کرده بودم و صاحب قاطر همراه من پیاده طی مسافت می کرد و هر لحظه با لهجۀ مازندرانی خود می گفت آقا بیا پایین اینجا گنج است.
(به یاد کوششهای استاد فقید هنینگ در راه احیای آثار ملی ایران)
برای بالا رفتن از بلندی های البرز در راه الموت قاطری کرایه کرده بودم و صاحب قاطر همراه من پیاده طی مسافت می کرد و هر لحظه با لهجۀ مازندرانی خود می گفت آقا بیا پایین اینجا گنج است. من پایین می آمدم و او حق داشت زیرا آثار بسیار کهنی در بسیاری از نقاط البرز پراکنده است. بالاخره به او وعده دادم که سر فرصت به دیدن این گنج ها خواهیم آمد.
آرزوی من این بود و هست که روزی از طرف دانشگاه در الموت، مرکزی به وجود آید که استادان و دانشجویان از رشته های نختلف بتوانند در آنجا اقامت کنند و از آنجا برای تحقیقات باستانشناسی و تاریخی و جغرافیایی و اجتماعی و حتی زمین شناسی و زبان شناسیبه راحتی به نواحی کلاردشت و عمارلو و اشکوروامام و سمام و از طرف دیگر به سوی رودبار و مارلیک و از جهت دیگر به طرف طالش مسافرت های کوچک بنمایند و نتیجۀ کارهایشان را در الموت و سپس در مرکز تحقیقاتی دانشگاه تنظیم نموده هر سال آن را به صورت گزارش های علمی چاپ کنند.
دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال چهاردهم، خرداد و مرداد 1346، شماره 5 و 6 (پیاپی 57 و 58)
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید