1395/10/8 ۰۸:۱۶
دومین جلسه از سلسله‌نشست‌های «آسیب‌شناسی علوم اجتماعی اسلامی» با سخنرانی حمید پارسانیا در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار شد. پارسانیا در مجموع معتقد است که ما نیاز به اینکه اساس علم را تغییر دهیم، نداریم پس اگر می‌توان با علم موجود عمل کرد؛ انتخاب رویکرد تاسیسی ممکن است حرام باشد. پارسانیا در ابتدای جلسه به اعتبارات مختلف برای دینی یا غیر‌دینی بودن علم می‌پردازد و توضیح می‌دهد که حیثیت قیدی لازم است تا علم به دینی یا غیر‌دینی متصف شود.
او یکی از این حیثیت‌ها به لحاظ موضوع را علم می‌داند که اگر موضوع دانش دین بود، گفته می‌شود این علم دینی است و اگر موضوع غیر‌دین بود، این علم غیر‌دینی می‌شود. از نظر پارسانیا بشر آن موقع که عالم را محل حضور خداوندگار می‌دانست و اساطیری به عالم نگاه می‌کرد، تفسیری دینی از عالم داشت ولی وقتی بشر به عالم طبیعت نگاه می‌کند این دیگر علم دینی نیست. او در ادامه توضیح می‌دهد که بحث دیگر که می‌توان با آن تفکیک ایجاد کرد به لحاظ متافیزیک یک علم است. در حوزه حکمت اسلامی علم به دانش طبیعی محدود نمی‌شود. مدرن‌ها و پست‌مدرن‌ها هر دو دعوای مشترکی دارند و آن این است که هر دو تعریف کنتی از علم دارند که کنت علم را علوم تجربی دانست و غیر آن را فلسفه نامید. اما به زعم پارسانیا در حکمت اسلامی بحث در مورد علوم واقعی عبارت است از علم چه تجربی باشد و چه غیر‌تجربی. در جهان اسلام فلسفه همان علم است.
علم تجربی و علم حسی بی‌نیاز از معرفت‌های علمی غیر‌حسی نیست. از این رو او معتقد است که اگر متافیزیک ما توحیدی باشد علوم جزئی ما الهی می‌شود. بنابراین علم دینی علمی است که در کانون آن یک متافیزیک الهی وجود داشته باشد. به این ترتیب علم دینی یا غیر‌دینی بودن متصف به متافیزیک می شود که این متافیزیک نیز خود علم است.
منبع: فرهیخنگان
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید