1395/9/30 ۰۸:۴۲
تاریخ ایران را اگر بر اساس فصل‌ها می‌نوشتند، شاید کم‌ترین تلاش‌ها و دگرگونی‌های مردمان در همین فصل زمستان نمودار می‌شد؛ این شاخصه یک سرزمین وابسته به زمین و معیشت کشاورزی است. یاکوب ادوارد پولاک در کتاب «ایران و ایرانیان» می‌نویسد «از آن جهت که دوره سرما خیلی کوتاه است، با طبع ایرانی سازگار نیست که برای رفع یک ناراحتی زودگذر خود را به دردسر بیندازد و خرج زیاد تقبل کند».
مشخص نیست عبارت‌هایی چون چله بزرگ و چله کوچک از کجا وارد فرهنگ ایرانی شده است، اما آن چنانکه در سفرنامه شاردن فرانسوی، از مقربان آستان پادشاهان صفوی، به دست می‌آید این واژگان در تقویم ایرانی از گاهشماری عربی وارد شده است «اعراب آن روزگاران از داشتن تقویمی که مبتنی بر اصول حلول خورشید در منطقه البروج باشد محروم بودند؛ همچنین از حرکت ماه در صور فلکی آگاه نبودند، و گاهشماری آنان مبتنی بر تغییر فصول بود... نخست سال را به چهار بخش تابستان، زمستان، بهار اول و بهار دوم تقسیم می‌کردند.
سپس این چهار بخش را به چهار بخش دیگر قسمت می‌کردند و آنها را اختلاط زمستان با بهار، اختلاط بهار و تابستان، و دیگر اختلاط هم می‌نامیدند. سپس آنها را به فصول زمستان و تابستان بزرگ و کوچک تقسیم می‌کردند و دوره شدت سرما را که قریب چهل روز به طول می‌انجامید، زمستان بزرگ (چله) و مدتی را که صولت سرما کمتر و دوره‌اش بیست روزه بود زمستان کوچک می‌نامیدند. همچنین تابستان را جمره اول و دوم و سوم می‌گفتند».
منبع: شهروند
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید