1395/4/5 ۱۱:۴۷
برای ورود به كتابی كه نویسنده ندارد، احتیاط شرط اولِ كلمه است. یعنی باید از كنار هر سطری كه می‌نویسی، عبوری بی‌واسطه داشته باشی با خودت. یعنی باید به فراخور هر حرفی كه می‌زنی، مراقب نگاه اول شخص این كتاب باشی. كتابی كه در آن به جای شعر، شاعر حضور دارد و به جای داستان، داستان‌نویس. این كتاب كه به تازگی توسط نشر كوله‌پشتی منتشر شده است، « نگاه اول شخص » نام دارد و شاعر و مترجم نام‌آشنای معاصر، علی عبداللهی آن را گردآوری كرده است.
برای ورود به كتابی كه نویسنده ندارد، احتیاط شرط اولِ كلمه است. یعنی باید از كنار هر سطری كه می‌نویسی، عبوری بی‌واسطه داشته باشی با خودت. یعنی باید به فراخور هر حرفی كه می‌زنی، مراقب نگاه اول شخص این كتاب باشی. كتابی كه در آن به جای شعر، شاعر حضور دارد و به جای داستان، داستان‌نویس. این كتاب كه به تازگی توسط نشر كوله‌پشتی منتشر شده است، « نگاه اول شخص » نام دارد و شاعر و مترجم نام‌آشنای معاصر، علی عبداللهی آن را گردآوری كرده است. علی عبداللهی تا پیش از این، هفت مجموعه شعر و بیش از هشتاد عنوان كتابِ ترجمه شده در كارنامه خود دارد كه به تازگی نیز مجموعه‌ای از شعرهای تازه او با نام « هندسه بلوط » منتشر شده است. اما این كتاب شامل گفت‌وگوهای علی عبداللهی با شاعران و نویسندگان ایران و جهان است. گفت‌وگوهایی كه هریك حامل بنیان‌های نظری افرادی است كه در حوزه تخصصی خود حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند.
در « نگاه اول شخص » از میان شاعران و نویسندگان ایرانی با آرا و اندیشه كسانی چون علی باباچاهی، فتح‌الله بی‌نیاز، محمدعلی سپانلو، محمد شمس لنگرودی، سیدعلی صالحی، مجتبی عبدالله‌نژاد، ناصر غیاثی، فریدون فریاد، عبدالله كوثری، مفتون امینی و ضیاء موحد آشنا می‌شویم. در بخش دوم كتاب نیز با نام و اندیشه‌های نویسندگان، شاعران و مترجمان خارجی چون دوریس رونگه، میشاییل كروگر، گونترگراس، گریت ووستمان، میشاییل هامبورگر روبه‌رو می‌شویم. علی عبداللهی در توجیه چندوچون گردآمدن كتابی با این شكل و شمایل می‌گوید: «واضح است كه گفت‌وگوكننده، از قرار معلوم باید بر موضوع گفت‌وگو و بر شخص گفت‌وگو‌شونده، اشراف نسبی داشته باشد. هر چه این اشراف بیشتر باشد، طبعا حاصل كار بهتر از كار در می‌آید. من هم كوشیده‌ام این مساله را در نظر بگیرم و فی‌المثل با كسی كه از او چیزی نخوانده‌ام، یا آشنایی فكری و سپس شخصی با وی ندارم گفت‌وگو نكنم. برای رعایت این اصل كوشیدم پیش از هر گفت‌وگو، دست‌كم یك ماه بر آثار هر كدام از طرف‌های گفت‌وگو متمركز شوم و فقط به دانسته‌های پراكنده پیشینی از آن اكتفا نكنم.»
بی‌شك یادداشت آغازینِ علی عبداللهی بر پیشانی این كتاب، برای مخاطب یك ترغیب غیرمستقیم محسوب می‌شود. در جایی دیگر از این یادداشت كه درباره گفت‌وگو با شاعران و نویسندگان ایرانی است آمده است: « مرور دقیق و انتقادی آثار نویسندگان ایرانی ِ حاضر در این كتاب، مدت‌ها ذهن مرا به خود مشغول داشت تا زمینه‌ای برای بحث با هر كدام بیابم و بتوانم پرسش‌هایی از هر كدام طرح كنم كه گویی آن فرد برای پاسخ به آن پرسش مناسب‌ترین كس است. كوشیده‌ام تا حد ممكن بی‌طرف باشم و فقط سلیقه خودم را در نظر نگیرم بلكه سویه‌های دیگر كارشان را بنگرم كه ممكن است چالشی به وجود بیاورد و سرانجام از دل آن چالش، چیزی نو و آموزنده دربیاید.»
علی عبداللهی در گفت‌وگو با نویسندگان خارجی نیز افزون بر رعایت نكات یاد شده در سطرهایی كه از نظر گذشت، ماجرا را كمی متفاوت می‌بیند. یعنی ایشان در مقام شاعر و مترجم، ابتدا به كسانی پرداخته است كه با آنان مدت‌ها دوست بوده است و آثاری از آنها را به فارسی ترجمه كرده یا خوانده است. برخی از گفت‌وگوهای این كتاب، پیش‌تر در مطبوعات منتشر شده‌اند و برخی دیگر نیز برای نخستین‌بار است كه در « نگاه اول شخص » منتشر می‌شوند. در بخش پایانی كتاب نیز پسگفتاری در قالب سفرنامه به نام « بازی دشت و دریا » آمده است كه خواندنش خالی از لطف نیست، هرچند نویسنده آن به كنایه معتقد است كه «اگر حوصله خواندنش را ندارید خیلی راحت می‌توانید از خیرش بگذرید.»
منبع: اعتماد
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید