1395/2/5 ۱۱:۵۵
یاکوهامین آتیلا، مترجم شاهنامه فردوسی با اشاره به ویژگی‌های اخلاقی و معنوی شاهنامه، این اثر را اثری جهانی و ورای مرزهای جغرافیایی عنوان کرد. همچنین میکو یوهانی ویتامکی، استاد دانشگاه هلسینکی فنلاند گفت که شاهنامه در کشور هند، عمدتاً توسط حاکمان و پادشاهان برای آموزش مبانی اخلاقی مطالعه می‌شده است.
آموزش مبانی اخلاقی به پادشاهان از طریق مطالعه شاهنامه
مراسم رونمایی از ترجمه شاهنامه فردوسی به زبان فنلاندی شنبه (4 اردیبهشت) با حضور محمدرضا مجیدی، رئیس کتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورا اسلامی، سیدرضا صالحی امیری، رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، هری کمراینن، سفیر فنلاند در ایران و پروفسور یاکوهامین آتیلا، مترجم شاهنامه فردوسی به زبان فنلاندی در تالار مشروطه کتابخانه مجلس برگزار شد.
یاکوهامین آتیلا، مترجم شاهنامه فردوسی در این مراسم طی سخنانی گفت: شاهنامه فردوسی اثر بزرگی است که می‌توانم از آن به عنوان یک اثر هنری یاد کنم؛ به طوری که تأثیر بسیار زیادی بر جریان شعر در کشورهایی نظیر آلمان داشته است. از این منظر شاهنامه فردوسی نه تنها برای مردم ایران، بلکه متعلق به تمام جهانیان است.
وی افزود: در طول تاریخ ایران آثار ادبی بسیاری از بزرگان ادب سروده شده است، اما شاهنامه چیزی دارد که آن را از باقی این آثار متمایز می‌کند. از این منظر شاهنامه مجموعه‌ای از ابیات نیست، بلکه شاهنامه قلب ایران است.
این استاد دانشگاه هلسینکی فنلاند با اشاره به روند ترجمه شاهنامه فردوسی به زبان فنلاندی ادامه داد: در ترجمه این اثر بزرگ ابتدا سعی کردم مطالعات خودم را در حوزه فارسی آغاز کنم و کم کم آن را به سایر آثاری که درباره شاهنامه نوشته شده بود نیز گسترش دهم. طی این تحقیقات و مطالعات بود که داستان‌های مختلف شاهنامه من را بسیار جذب خود کرد و شاهنامه در قلب من جای گرفت.
یاکوهامین آتیلا ادامه داد: در روند ترجمه به این موضوع برخورد کردم که ترجمه‌های بسیار معدودی از شاهنامه به زبان‌های غربی وجود دارد. البته ترجمه کاملی از شاهنامه در قرن نوزدهم به فرانسوی انجام شد و بعد از آن بین سال‌های 1886 تا 1888 ترجمه‌های دیگری از شاهنامه در ایتالیا انجام شد و بعد از آنها بود که چند ترجمه انگلیسی در قرن بیستم ارائه شد.
وی ترجمه خود از شاهنامه را تنها ترجمه بخش‌هایی از آن عنوان کرد و گفت: باید اذعان کنم که این ترجمه، ترجمه کل شاهنامه نیست و از ابتدا تا مرگ سهراب را شامل می‌شود اما سعی می‌کنم در دوره‌های بعدی ترجمه کامل‌تری از آن را ارائه کنم و بسیار باعث خوشبختی من خواهد بود اگر بتوانم در ادامه آثاری از سعدی، حافظ و مولانا را به فنلاندی ترجمه کنم.
این استاد دانشگاه هلسینکی فنلاند با اشاره به انتشار این کتاب در هفته گذشته عنوان کرد: مطمئن هستم که وقتی این کتاب در قفسه‌های کتابفروشی‌های فنلاند قرار گیرد، مردم فنلاند شناخت بیشتر و بهتری از مردم ایران پیدا خواهند کرد.
پیوندهای فرهنگی زمینه‌ساز ارتباطات گسترده دو ملت هری کمرانن، سفیر فنلاند در ایران نیز در این مراسم طی سخنانی گفت: ایران کشوری است که کمک بسیاری به تعالی تمدن بشری کرده است و در حوزه‌های مختلفی چون ریاضی، نجوم، پزشکی، موسیقی و معماری دستاوردهای بزرگی به جهانیان ارائه کرده؛ به همین تناسب شعرای ایرانی نیز پیشگام ادب و شعر در دنیا بوده‌اند و این اولین باری است که به واسطه ترجمه این اثر شاخص، مردم کشور من با فرهنگ و ادبیات مردم ایران آشنا می‌شوند.
وی پیوندهای فرهنگی دو کشور را زمینه‌ای برای شکل‌گیری پیوندهای سیاسی و اقتصای دانست و گفت: همان گونه که در اخبار دیده‌اید روابط دو کشور در زمینه‌های سیاست و اقتصاد، در کنار روابط فرهنگی فعال‌تر شده و تنها در ماه جاری میزبان حضور 5 هیأت مختلف از کشور فنلاند در ایران بوده‌ایم که مطمئناً این روابط گسترده‌تر نیز خواهد شد.
سفیر فنلاند در ایران افزود: احساس می‌کنم تمام افرادی که از هلسینکی به تهران می‌آیند حتماً باید به کتابفروشی‌های این شهر سر بزنند و این کتاب را تهیه کنند چراکه ما معتقدیم از طریق مطالعه است که به فهم می‌رسیم، از طریق فهم است که به شناخت می‌رسیم و از طریق شناخت است که به احترام دست پیدا می‌کنیم.
آموزش مبانی اخلاقی به پادشاهان از طریق مطالعه شاهنامه میکو یوهانی ویتامکی، استاد دانشگاه هلسینکی فنلاند نیز در این مراسم به بیان تأثیرات شاهنامه در کشورهای دیگر از جمله هند پرداخت و گفت: در تاریخ هند و در حوالی سال 1886 در زمان حکومت «فرهوت» تأثیرات بسیاری از زبان فارسی در هند دیده می‌شود؛ چرا که آن زمان شاهنامه از متون مورد علاقه حاکمان و فرمانروایان بوده است. فارغ از داستان‌های حماسی و تاریخی ایرانیان، به خوبی مختصات یک حاکم معنوی را به پادشاهان می‌آموخت.
وی وجود نسخه‌های خطی فراوانی از شاهنامه در این دوران را گواهی بر این مدعا دانست و گفت: به عنوان مثال یک نسخه مصور از آن متعلق به 1600 میلادی و در زمان حکومت اکبر شاه در هند، در دست است. قدمت سند و نوع آرایش و پوشش افرادی که در این تصویر هستند، مبین این موضوع است که بسیاری این تصویر را به سام و زال نسبت می‌دهند.
میکو یوهانی ویتامکی تأکید کرد: شاهنامه در هند به عنوان یک کتاب تاریخی مطالعه نمی‌شده و عمدتاً توسط حاکمان و پادشاهان به واسطه آموزش مبانی اخلاقی مطالعه می‌شده است زيرا این اثر سرشار از پیام‌های اخلاقی است.
منبع: ایبنا
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید