1395/1/30 ۰۸:۵۵
عیاران، کهنترین گروه جوانمردان در تاریخ ایران شناخته شدهاند که با گذشت زمان، در میان آنها انشعاب پدید آمد و به چندین گروه تقسیم شدند. یک گروه بزرگ از این جوانمردان و عیاران، پهلوانان بودند. ظاهرا وجه تمایز پهلوانان از گروههای دیگر جوانمردان در زورآوری شگفتانگیز آنان و تبحرشان در برخی از ورزشها و فنون رزمی همچون کشتی گیری، رزم با فیل، تیراندازی و نیزهبازی بوده است,
تاریخچه پهلوانی و بازوبند پهلوانی در ایران
پهلوان زنده را عشق است، ساقی! می بیار چند میگویی سخن از رستم و اسفندیار بهروز امینی:عیاران، کهنترین گروه جوانمردان در تاریخ ایران شناخته شدهاند که با گذشت زمان، در میان آنها انشعاب پدید آمد و به چندین گروه تقسیم شدند. یک گروه بزرگ از این جوانمردان و عیاران، پهلوانان بودند. ظاهرا وجه تمایز پهلوانان از گروههای دیگر جوانمردان در زورآوری شگفتانگیز آنان و تبحرشان در برخی از ورزشها و فنون رزمی همچون کشتی گیری، رزم با فیل، تیراندازی و نیزهبازی بوده است, واژه پهلوان به پَهْلَوْ (پَرْثَوْ= پارس/ پارت) منسوب است؛ به دیگر سخن، پهلوان یعنی ایرانینژاد. آیین پهلوانی کمتر از آیین قلندری با تصوف آمیخته بوده است اما از عهد صفوی به بعد، نشانههای صوفیگری را در آن میتوان دید، مانند وجود مرشد در زورخانه و اختصاص کَپَنَک، پوست ببر یا پلنگ و کلاه مولوی به او که ظاهرا از جامهها و ابزارهای قلندران بوده است. ٢ بیشتر پهلوانان پیشهور بودهاند. آنان از اصول فتوت، سخت پیروی میکرده و به همین سبب نزد جامعه خود عزیز و محبوب بودند، از این رو، فرمانروایان میکوشیدند برای اداره کشور و اعمال نظم و ترتیب در شهرها از آنان استفاده کنند,٣ به ویژه این که برخی پهلوانان میتوانستند با یاری هواداران خود بر حاکمان بشورند، چنانکه در تاریخ آل مظفر با شورش اسد طُغانشاه روبهروییم.٤ نخستین قیام دلاورانه سربداران هم به رهبری امیر عبدالرزاق پهلوان برپا شده است.٥ پهلوانان ورزشکار و به کشتیگرفتن سخت دلبسته بودند. ورزشگاه آنان زورخانه بود که دری کوچک و پلکانی ممتد داشت و به اتاقی چهار یا شش گوشه ختم میشد. گرداگرد اتاق یادشده، سکوهایی برای نشستن بینندگان داشت و میانه آن گود بود. پهلوانان آن را مقدس میدانسته، در آنجا ورزش کرده و کشتی میگرفتند. استاد کشتی را در زورخانهها کهنهسوار یا مرشد و شاگرد و نوآموز را نوچه میگفتند. اهل زورخانه، بالاتنه خود را برهنه نگاه میداشته و پایجامهای چرمین به پا میکردند که آن را تُنبان نَطعی میگفتند؛ پوششی که از کمر تا زانوان آنان را میپوشانده است. این پایجامه گویا همان سِروال فتوت جوانمردان نخستین بوده است,٦ در سمک عیار نیز آمده است «سمک ابزارپای چرمین در پای داشت».٧ ملا حسین واعظ، یعقوبِ پیامبر (ع) را بنیانگذار فن کشتی یاد کرده است,٨ با توجه به این موضوع که یکی از ویژگیهای فتوتنامهها، نسبت دادن آداب اهل فتوت به اسطورههای سامی است، ظاهرا این سخن وی با آنچه از کشتی گرفتن یعقوب (ع) در تورات آمده، مربوط است.٩ طبق نوشته ملا حسین، کشتیگرفتن بر دو شیوه بوده است: یکی قبض یا شهریوار که کشتی گرفتن اهل خراسان و عراق بوده و دیگری اضطرار یا دیلموار که کشتیگرفتن اهل گیلان و شروان و برخی از نواحی آذربایجان بوده است. در عهد وی بر آن بودهاند که کشتی را سیصد بند و گره و هزار و هشتاد مسأله است.١٠ سعدی نیز چنین آورده است «یکی در صنعت کشتی گرفتن سرآمده بود، چنانکه سیصد و شصت بند فاخر بدانستی».١١ یکی از تفریحات پادشاهان گذشته ایران، به ویژه ترکان و فرمانروایان مغول و تیموری، تماشای کشتی دو تن از پهلوانان نامی بود که در حضور آنان کشتی میگرفتند.١٢ از این رو بود که پهلوانان همیشه با دربار سلاطین در ارتباط بودند. پهلوان پیله همدانی نخستین پهلوان صاحب بازوبند پهلوانی تا پیش از رسمی شدن مسابقات پهلوانی در ایران به شمار میآید که از وی یاد شده است. وی یکی از پهلوانان دوره ایلخانی در همدان بود که وی را به نزد اوکتای قاآن فرستادند تا با جماعتی کشتی بگیرد و پادشاه مغول از تماشای کشتیگرفتن آنان محظوظ شود. هیچیک از پهلوانان نتوانستند پشت پیله را بر زمین آورند و او در مسابقه، آنچنان پهلوان مغول را به زمین زد که صدای شکستهشدن استخوانهای او را اطرافیان شنیدند. زورآوری پیله، مقبول نظر قاآن افتاد و فرمان داد افزون بر جایزه مسابقه که پانصد اسب و پانصد بالش سکه طلا بود، دختر زیبای مغولی را نیز به عقد و نکاح وی درآوردند و امکانات زندگی پهلوان را در آنجا برای مدت چند ماه فراهم کنند.١٣ از دیگر پهلوانان صاحب بازوبند تا اواخر سده دوازدهم هجری میتوان از پهلوان محمود بن ولیالدین قتّالی خوارزمی ملقب به پوریای ولی و پایهگذار زورخانه به شیوه امروزی، پهلوان محمد ابوسعید (سده نهم)، پهلوان نداقی عراقی اصفهانی، پهلوان بیک قمری (سده دهم)، پهلوان میرزابیک کاشی (سده یازدهم)، پهلوان کبیر اصفهانی، پهلوان لَندَرهدوز، پهلوان عسگر یزدی و پهلوان محمد مازار (سده دوازدهم) نام برد. کشتی و ورزش باستانی در دوران صفویه و زندیه رونقی زیاد در ایران یافت به گونهای که در هر شهر صدها پهلوان بنام وجود داشت. علاقه به این ورزش در دوران قاجاریه چنان زیاد شد که در دوران ناصرالدین شاه شخصی به نام صاحبالدوله مامور توسعه ورزش کشتی شد و پهلوانان در همه روزهای تعطیل در میدانهای شهر کشتی میگرفتند. مسابقههای کشتی پهلوانی برای انتخاب پهلوان پایتخت از همین روزگار آغاز شد و بعدها به صورت یک سنت جاری در هر سال درآمد. محمدصادق بلورفروش، ابراهیم یزدی معروف به یزدی بزرگ، شعبان سیاه، حاج حسن بدآفت، حاج نایب رضاقلی، یزدی کوچک (عبدُل)، حسین گلزار کرمانشاهی، ابوالقاسم قمی، اکبر خراسانی، حسین یوزباشی، سید حسن رَزاز معروف به شجاعت و سیداسماعیل کالسکهساز از کشتیگیران و پهلوانان معروف آن زمان بودند. زورخانه با فرهنگ جدید از دوره پهلوی اول رونقی بیشتر گرفت. در کنار زورخانهها، باشگاهها و ورزشگاهها هم شکل گرفتند. از سال ۱۳۱۸خورشیدی با مطرح شدن مقررات بینالمللی کشتی، تحولاتی در شیوه کشتی گرفتن و لباسپوشیدن کشتیگیران پدید آمد. در سال ١٣٢٣ خورشیدی و با پیشنهاد انجمن ملی تربیتبدنی، حکومت وقت، برگزاری رقابتهای کشتی پهلوانی را به شکلی رسمی تصویب کرد تا هر سال پهلوان ایران از دل این رقابتها معرفی شود، بازوبند پهلوانی را به صورت امانت برای یک سال در اختیار داشته باشد و در صورت تکرار این قهرمانی در سه سال پیاپی صاحب بازوبند پهلوانی شود.
منبع: شهروند
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید