1395/1/25 ۱۰:۴۸
محمدرضا سرشار، نویسنده انقلاب اسلامی، گفت: هنر دینی، قدیمی‌ترین هنرهاست؛ در همه جهان، منشأ تمام هنرها دین است.
محمدرضا سرشار نویسنده و پژوهشگر در ابتدای حضور خود در برنامه دوشنبه شب سوره هنر شبكه دوم سیما، با نثار دسته گلی بر مزار شهدای غواص واقع در محوطه حوزه هنری ادای احترام كرد.
سرشار در سخنانی، درباره نسبت ادبیات با تعهد گفت: هیچ عملی نیست از انسانی آگاهانه و یا ناآگاهانه سربزند و حاوی قصد و مقصودی نباشد. وقتی جنبه اجتماعی پیدا می‌كند به آن تعهد گفته می‌شود. معمولا همه انسان‌های فرهیخته وقتی اقدامی انجام می‌دهند كه جنبه اجتماعی دارد حتما در آن قصد و مقصود اجتماعی است. هر عمل اجتماعی چون جمعی را با خود همراه می‌كند خود به خود یك عمل سیاسی محسوب می‌شود. این‌گونه نیست كه فرد تصمیم بگیرد كه هنرش متعهد باشد. حتی كسانی كه منكر تعهد در هنر هستند خودشان معتقد به نوع دیگر از تعهد هستند.
این نویسنده ادامه داد: من تا ۱۸ سالگی فكر نمی‌كردم روزی بتوانم داستان بنویسم. البته دوستدار ادبیات بودم. ولی از بازتاب نظرات اطرافیان فهمیدم كه نوشته‌هایم ارزش این كه عده‌ای دیگر آن ها را بخوانند دارد و با چاپ اولین اثر خود به خود این برداشت جدی‌تر شد. چهار كتابم قبل از انقلاب چاپ شد. در آن زمان نگاه سیاسی و مذهبی داشتم كه آگاهانه و ناآگاهانه در نوشته‌هایم منعكس می‌شد. به همین دلیل با اسم مستعار رضا رهگذر آن ها را منتشر می‌كردم. می‌توانم بگویم آگاهانه این رسالت را در آثارم دنبال می‌كردم.
وی در پاسخ به اینكه انقلاب در عرصه ادبیات چه تحولی به‌وجودآورده است گفت: مكاتب هنری همیشه پیرو تحولات سیاسی و اجتماعی و... و متأثر از شرایط زمانه است. طبعا انقلاب اسلامی نیز با تحولی كه در جان‌های انسان‌ها ایجاد كرد، انسان خاص خودش را پدید آورد. این انسان جدید ادبیات و داستان خاص خودش را می‌خواهد. بنابراین یك نوع خاصی از داستان‌نویسی پدید آمد كه ما آن را ادبیات متعالیه شیعی و یا هنر آرمان‌گرای اسلامی می‌نامیم.
سرشار افزود: مكاتب از هم بهره می‌گیرند و در بخش‌هایی نظیر نگاه به هستی متفاوت هستند. هنر متعالی شیعی با عوالم غیب و پس از عالم ماده كار دارد و جهان را صاحب خالقی می‌داند كه فیضش در جهان جاری است. انسان یك موجود خودمحور نیست و متصل به منبع فیض است. زندگی بدون هدف نیست. جهان به سمت معینی حركت می‌كند و آغاز و انجامی دارد. این نگاه با نگاهی كه دنیا را همین امروز و آنچه كه با حواس پنجگانه قابل لمس است می‌بیند فرق می‌كند. نگاهی كه تعهدی برای انسان قایل نیست و خود به خود، دم غنیمت‌شمری و پوچ‌گرایی را محور كار خودش قرار می‌دهد.
این پژوهشگر با بیان اینكه هنر دینی قدیمی‌ترین هنرهاست، تأكید كرد: تمام هنرها از قبیل داستان، رقص، نمایش، موسیقی، آواز و... همه در ابتدا در خدمت دین بودند. حتی رقص یك نوع حركات موزون آیینی بود كه به صورت جمعی انجام می‌شد و بعدها شكل‌های انفرادی و مطربش پدید آمد. در همه جهان، منشأ تمام هنرها دین است. اصل هنر پرستش است. مایه اصلی ادبیات كلاسیك ما ادبیات دینی است. هنرمندان ما تا قبل از دوره مشروطه، فقیهان، فیلسوفان، عارفان، علمای دین و اندیشمندان و مصلحان بودند. این‌ها به كشف‌ها و ادراكاتی رسیده بودند و برای اینكه برای مردم قابل فهم كنند از هنر به عنوان ابزار استفاده می‌كردند.
وی در باره یكی از كتاب‌هایش با عنوان «آنك، آن یتیم نظركرده» نیز اضافه كرد: این كتابی است كه بركاتی برای نویسنده به بار آورده است. اخیرا از چاپ دوم ترجمه عربی این كتاب در لبنان رونمایی شد. وقتی عكس‌العمل مخاطبان را در زبان دوم می‌دیدم و با ایران مقایسه می‌كردم می‌فهمیدم كه وقتی یك اثر در راه درست و با نیت خوب نوشته شود در همه جهان برد دارد.
منبع: مهر
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید