ناصر تقوایی: دوران سالاربازی دیگر ور افتاده است

1394/12/8 ۰۷:۱۸

اختتامیه نمایشگاه «در جست و جوی گمشده» آثار فریده لاشایی همزمان با سومین سالروز درگذشت این هنرمند با حضور مسئولان و هنرمندان پنجشنبه ششم اسفندماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.

ایران همواره نماد هنر و ادب بوده است
 

اختتامیه نمایشگاه «در جست و جوی گمشده» آثار فریده لاشایی همزمان با سومین سالروز درگذشت این هنرمند با حضور مسئولان و هنرمندان پنجشنبه ششم اسفندماه در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
احمد مسجد جامعی؛ عضو شورای شهر تهران در این مراسم گفت: در آثار فریده لاشایی محبت و مهربانی دیده می‌شود و حتی در آثاری که تحت تأثیر جنگ ویتنام و رخدادهای اجتماعی است این مهربانی وجود دارد. عضو شورای شهر تهران با قدردانی از موزه هنرهای معاصر تهران و برگزارکنندگان این نمایشگاه گفت: نمایشگاه «در جست و جوی گمشده» روایت زیبایی از شخصیت فریده لاشایی است و مایه خوشحالی است که این نمایشگاه قرار است در کشورهای دیگر نیز برگزار شود. ایران همیشه نماد هنر و ادب بوده است و وظیفه داریم چنین نمایشگاه‌های جامعی درباره هنرمندان معاصر کشورمان برگزار کنیم و این شیوه نمایشگاهی را تداوم دهیم. مسجدجامعی افزود: پس از برجام، موزه هنرهای معاصر تهران کاری را آغاز کرده است تا 30 اثر ایرانی و خارجی از موزه در کشورهای دیگر به نمایش گذاشته شود که این نمایشگاه ابتدا در آلمان برگزار خواهد شد. اگر امکان فراهم باشد نمایشگاه‌هایی مانند نمایشگاه آثار فریده لاشایی برای معرفی جامع هنرمندان معاصر می‌تواند در کنار این برنامه وجه تکمیلی باشد. ناصر تقوایی؛ کارگردان سینما و از دوستان فریده لاشایی هم در این مراسم گفت: متأسفم که چیزی را که فریده لاشایی دوست داشت نتوانستم انجام بدهم. او دوست داشت از زندگی و کارش یک فیلم بسازم  اما نتوانستم این کار را به موقع انجام بدهم و وقتی آماده شدم که فریده لاشایی دیگر در بین ما نبود و فرصت واقعی و اصلی را از دست دادم. شاید یک روز بتوانم با کمک خاطرات و آثاری که از او مانده این کار را انجام بدهم. فرصت اصلی را از دست داده‌ام، اما فکر می‌کنم آن‌قدر گستردگی فکر داشت که هیچ وقت برای معرفی او دیر نیست.
تقوایی با اشاره به نقش زنان در فرهنگ و هنر گفت: آیا وقت آن نرسیده که همه زن‌های ما زبان باز کنند و به سخن دربیایند؟ من فکر می‌کنم مردان ما به‌اندازه کافی نوشتند و حرف زدند و فکرشان را نمایش داده‌اند، ولی هنوز این فرصت به دست زن‌های ما نیفتاده است. معدود هستند و همان‌ها هم جای خیلی بالایی درقلب ما ایرانی‌ها دارند. مثل فریده لاشایی، فروغ فرخزاد و سیمین دانشور. این‌ها جزو چهره‌های محو ناشدنی از خاطر ما هستند؛ به دلیل نوع کار، فراخی اندیشه و جهان‌بینی وسیعی که داشتند. زن‌های ما با تمام دشواری‌ها و با وجودی که تعدادشان در کار هنر کمتر از مردان است، جای مهم‌تری را اشغال کرده‌اند. افکارشان فقط برای خودشان است و از جایی برداشت نشده است. یک نیروی خالصی در آنها می‌جوشد. در دوره و زمانه‌ای که من متولد شدم دنیا را این‌طوری دیدم.

منبع: ایران