تاریخ در چنین روزی

ابوالحسن علی بن اسماعیل بن سیده اندلسی، از علمای مسلمان اندلس و لغت‏ شناسی بزرگ به شمار می‏ رفت. وی قوه‏ی حافظه ‏ای قوی داشت و همانند پدرش از نعمت بینایی محروم بود.

استاد سيدحسين خديوجم در سال 1306 در مشهد مقدس به دنيا آمد. پس از اخذ ليسانس در رشته زبان و ادبيات فارسي از دانشگاه مشهد، دكتراي خود را از دانشگاه سن ژوزف بيروت در رشته ادبيات عرب دريافت نمود.

راه آهن سراسری ایران نام راه آهنی است که در زمان پادشاهی رضا شاه پهلوی از جنوب تا شمال ایران کشیده شد. این راه آهن (بندر امام خمینی فعلی) در ساحل خلیج فارس را به (بندر ترکمن فعلی) در ساحل دریای مازندران وصل می‌کرد. در ۲۳ مهرماه ۱۳۰۶ اولین کلنگ ساختمان راه آهن سراسری در تهران محل فعلی ایستگاه تهران برزمین زده شد و از همان وقت رسما ساختمان راه آهن از سه نقطه جنوب و مرکز و شمال آغاز گردید.

امیركبیر كه پس از ورود ناصر الدین شاه به تهران، به عنوان صدراعظم برگزیده شده بود، در ابتدا بكارگیری القاب و تعارفات بی‏ معنا را در نامه‏ های اداری حذف كرد. اخذ رشوه را ممنوع نمود و جلوی اختیارات بی‏ حد و حساب و نامشروع درباریان را گرفت.

پست، كهن‏ترین و گسترده ‏ترین نوع ابزار ارتباطی بین مردم یك كشور با ساكنان دیگر سرزمین‏ها و مناطق جهان است. جوامع رشد یافته، برای تحقق توسعه خود، به شبكه ارتباطی توجه داشته و روی آن برنامه‏ ریزی كلان كرده‏ اند.

این روز به مناسبت روز کودکان به عنوان یک رویداد در روزهای مختلف در کشورها و در سراسر جهان به منظور احترام به کودکان جشن گرفته گرفته می‌شود.روز کودک اغلب در روزهای دیگر در کشورهای مختلف نیز وجود دارد.در ایران این روز 16 مهرماه می باشد.

هنری هشتم كه دومین پادشاه سلسله "تودو" در انگلستان بود، به سلطنت در سال 1509م، در آغاز رابطه ‏ای خوب و دوستانه با پاپ كِلِمان هفتم در رم داشت. اما زمانی كه كلیسا، تقاضای هنری هشتم را برای طلاق دادن همسرش رد كرد روابط پادشاه انگلستان با پاپ تیره شد.

ملاعبداللَّه شوشتری، سال‏ها در حوزه‏ ی علمیه‏ ی نجف تحصیل كرد و از محضر اساتید برجسته ‏ی این مركز دینی بهره برد. او سپس به ایران مراجعت نمود و به تدریس و تربیت شاگردان پرداخت. ملاعبداللَّه شوشتری در زهد و تقوا شهرت فراوانی داشت و در ساده ‏زیستی زبانزد خاص و عام بود.

ابوالحسین عبد الرحمن بن عمر صوفی رازی (396ـ 291ه.ق) مقدمات علوم را در ری آموخت. در سال 337ه.ق در اصفهان به خدمت ابن عمید (ابوالفضل محمدبن حسین ) وزیر معروف آل بویه به سر می برد.

نخستین اعتراض آشكار نسبت به جنایت عبیدالله بن زیاد در شهادت امام حسین(ع)، از سوی یكی از شیعیان كوفه، به نام عبدالله بن عفیف اَزدی برخاست. عبیدالله بن زیاد، پس از آن كه اسیران واقعه‏ ی كربلا را در مجلس خود با كلمات درشت و خشن، مورد اذیت و آزار قرار داد و آنان را سرزنش كرد، عبدالله بن عفیف كه از شیعیان دلیر امیر مؤمنان و از زاهدان و عبادت پیشه ‏گان كوفه بود، همین‏كه نعره‏ های نفرت‏ انگیز عبیدالله را شنید، به خشم آمد و پاسخ عبیدالله را داد.