چشمۀ فیض

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از طغرای مشهدی (د 1100ق/9-1688م). نثر آمیخته به نظم. نامه‏ ای است از زبان 66 تن از درباریان، در پاسخ دستخط شاه حیدرآباد دكن. در دیباچه می‏نویسد: چون بیشتر درباریان نمی ‏توانستند پاسخ شایسته‏ ای به دستخط‌های شاه نویسند، من بدین كار دست زدم. و آن را «چشمۀ فیض» نامیدم. 
از این نامه نام و نشان كسانی از درباریان هند آشكار می‏شود.
چاپ: نولكشور، 1885م (ص؟15-192) رسایل طغرا.
آغاز:   چشمۀ فیض طغرا نام این تازه مقال است، كه از تری لفظ خشكی نخواهد پذیرفت. و تشنۀ راه انشا... ای ملك وجود بر درت مأوایی/ اقلیم عدم ز كشورت صحرایی... حمد اكبر پادشاهی كه لشكر نور ذاتش در هر جانب.
انجام:   هستم امیدوار كه یاوری كند علی. تمام شد مخمس ملا طغرا.
منابع دیگر:   نسخه ‏ها، 3552/5 (5 نسخه)؛ مشترك، 174/5 (8 نسخه)، همانجا 616، برای نسخه‏ها و منابع بیشتر؛ ذریعه، (2)649/9 «دیوان طغرا…»؛ اعلام، 1235/2؛ فهرستواره، 151/5 طغرا (نمایه).
(24)200،   نستعلیق تحریری، سدۀ 12ق. در مجموعه «رسایل» او، (ص 312-386).    شمث‍ 316477
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 2086 (گنج، 1262/3).

خرید فایل اسکن