عرفان

فیلتر
از درویش محمد معروف به میرزا محمد، مشهور به محقق اردبیلی، بن سلطان محمد. نگارنده...
از حاج میرزا ابوالحسن بن حاج اسماعیل اصطهباناتی لاری، معروف به محقق (پیرامون 1250- 1338ق).
از جلال‌الدین محمد دوانی (830 - 908ق)، به آنچنانكه در پایانه آمده است. در گزارش همان حدیث است.
منسوب به علامۀ حلی، جمال‌الدین حسن بن یوسف (648-726ق).
از كمال‌الدین عبدالرزاق بن جمال‌الدین كاشانی (د 30 یا 35 یا 736ق)، نیز به ملاعبدالرزاق بن علی لاهیجی (د 1051ق) نسبت داده شده است (ذریعه 13/196). در گزارش همان حدیث.
از ناشناسی كه نام خود را در دیباچه نیاورده است و می‌گوید: پیش از این گروهی از دانشمندان الهی به گزارش آن پرداخته‌اند.
از شیخ محمود شبستری (د 720ق/1320م). در خاتمۀ آن آمده: از آن گلشن گرفتم شمه‌ای باز/ نهادم نام او را «گلشن راز»... به نام خویش کردم ختم و پایان/ الهی عاقبت «محمود» گردان.
از میرزا هاشم رشتی گیلانی، زنده در 1312ق. كه در ص. ع. و پایانۀ نسخه از وی به زبدۀ فلاسفه، محیی‌الدین ثانی و حكیم متاله یاد شده است.
از ناشناس. نثر و نظم عرفانی‌ست در مناظرۀ عقل و عشق. در 2 «باب» و نیز «حکایت» آمیخته با نثر و نظم عرفانی و ادبی و معنوی.
از ناشناس. بخشی از آن است. بخشبندی نشده. عرفان عملی است.
از شیخ محمود شبستری (687-720ق/1288-1320م).
همان خ 1/228 و نیز خ 2/229.

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: