عبدالحسین آذرنگ در آذرماه ۱۳۲۵ در کرمانشاه به دنیا آمد. پدرش کارمند دادگاه استیناف بود، در ادب و حقوق هم دستی داشت و چند کتاب حقوقی تألیف کرده بود. علاقۀ عبدالحسین به ادبیات از کودکی مشهود شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در ۱۳۴۴ش در زادگاهش به پایان رساند و به دانشگاه شیراز راه یافت. ابتدا به توصیۀ خانواده در رشتۀ اقتصاد به تحصیل پرداخت، اما چون علاقه‌‎ای به مباحث اقتصادی در خود ندید، تغییر رشته داد، به دانشگاه اصفهان رفت و در ۱۳۴۹ش از این دانشگاه در رشتۀ تاریخ فارغ‎‌‌ التحصیل شد. ضمن تحصیل و در پی آشنایی با گردانندگان جُنگ اصفهان، علاقه‌اش به ادبیات و نگارش جان تازه‌‎ای گرفت. پس از خدمت نظام وظیفه در مؤسسۀ انتشارات فرانکلین مشغول به کار شد و آخرین سمت او در این مؤسسه، ویراستار مدیر مرکز مراجع بود.

در ۱۳۵۴ش دورۀ فوق‌لیسانس را در دانشکدۀ علوم تربیتی دانشگاه تهران به پایان برد و برای ادامۀ تحصیل در دورۀ دکتری راهی انگلستان شد. در ۱۳۵۵ش به عضویت هیئت علمی مؤسسۀ‌ تحقیقات و برنامه‌ریزی علمی و آموزشی‌ درآمد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌ مدتی مدیر انتخابی مرکز مدارک علمی بود. از ۱۳۶۰ش سه سال به طور آزاد به ترجمه و ویرایش پرداخت. در۱۳۶۳ش در دانشنامۀ جهان اسلام به جمع دانشنامه‌‏نگاران پیوست، به عضویت شورای علمی آن دانشنامه درآمد و سپس در کنار دانشنامه‌نگاری به تدریس در دانشگاه و مؤسسات پژوهشی و انتشاراتی پرداخت. او سالها به تدریس مباحث نظری نشر و ویرایش و نیز دانشنامه‌‎نگاری اشتغال داشته است.

آذرنگ در ۱۳۷۵ش به کانادا و پس از چندی به آمریکا رفت و در بخش آماده‌سازی مجلات شرکت مایکروسافت مشغول به کار شد. مدتی نیز به صورت پاره‌وقت با بخش مطالعات خاور نزدیک دانشگاه واشینگتن همکاری داشت. او همچنین با گذراندن دوره‌‏های ‌آموزشی نویسندگی و نشر در آمریکا،‌ به‌ویژه با تحولات جدید نشر در دورۀ پیدایش نشر الکترونیکی، از نزدیک آشنا شد، سپس با اندوخته‌‎ای از شناخت مسائل و تحولات جدید نشر به کشور بازگشت و تدریس مباحث نشر و ویرایش را در مرکز نشر دانشگاهی، اتحادیۀ ناشران و چند مرکز آموزشی و پژوهشی آغاز کرد.

آذرنگ در ۱۳۸۱ش به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی پیوست و از ۱۳۸۴ش به عضویت شورای عالی، شورای علمی دانشنامۀ ایران و شورای انتشارات این مرکز درآمد. مدتی هم مدیر بخش آموزش این مرکز بود. او تاکنون برای این مرکز ۱۳۵ مقاله تألیف و ۱۱۶۷ مقاله ویرایش کرده است.

از آذرنگ بیش از ۷۰ کتاب تألیفی و ترجمه‌‏ای و صدها مقاله منتشر شده است. از جملۀ کتابهای تألیفی او: فرهنگ اصطلاحات دکومانتاسیون؛ شبکه برای انتقال دانش فنی و حرفه‏ای؛ شمه‎‌ای از انتشار کتاب در ایران؛ شمه‌ای از کتاب، کتابخانه و نشر کتاب؛ شمه‎‌ای از اطلاعات و ارتباطات؛ مبانی نشر کتاب؛ گام‌های اصلی در نشر کتاب؛ آشنایی با ویراستاری و نشر؛ بازاندیشی در مباحثی از نشر و ویرایش؛ در قلمرو نشر، ویرایش و دانشنامه‌‎نگاری؛ نشر و انقلابی در راه؛ تاریخ و تحول نشر: درآمدی به بررسی نشر کتاب در ایران از آغاز تا آستانه انقلاب (برندۀ‌ جایزۀ ‌سی و پنجمین دورۀ کتاب سال)؛ نشر مطلوب؛ نشر کتاب و تمدن؛ نشر کتاب در کشاکش با مسائل و چالش‎ها؛ تاریخ ترجمه در ایران؛ تاریخ تمدن؛ شصت چهره از میان قاجاریان و معاصران و استادان و نااستادانم. از جملۀ ترجمه‎‌های او: تاریخ و فلسفۀ علم؛ مبانی و تاریخ فلسفه غرب؛ تاریخ علم؛ تاریخ پیدایش علم جدید؛ تاریخ تمدن؛ تاریخ تمدن و فرهنگ جهان؛ فلسفه و امید اجتماعی؛ کشور شدن کشور؛ زندگی و زمانۀ محمد علی فروغی؛ و چند ترجمۀ دیگر.

همکاری آذرنگ با نشریات مختلف از ۱۳۵۳ش از مجلۀ‌ کتاب امروز آغاز شد، و از آن زمان تاکنون نوشته‏‌هایش در نشریات بسیاری چاپ شده است، از جمله در: دانشمند، ‌سروش، فصلنامۀ کتاب، کلک، کیهان فرهنگی، کتاب هفته، نگاه نو، جهان کتاب، بخارا، اندیشۀ پویا، آزما، ایرانشهر امروز.

او بارها به دریافت جوایز و تقدیرنامه‌هایی از جمله: به عنوان «منتقد، مترجم و کتابشناس»،‌ جایزۀ خادمان نشر، جایزۀ ‌ترویج علم ایران، جایزۀ‌ بهترین کتاب سال (۱۳۹۶)،‌ جایزۀ فستیوال گلاویژ و جایزۀ پژوهش فرهنگی سال (۱۳۹۷) نائل آمده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

استاد عبدالحسین آذرنگ در ۱۴۰۰ش تعداد ۲۰۰۶ جلد کتاب و ۱۱۴ عنوان مجله را از میان مجموعۀ کتابخانۀ‌ شخصی خود به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی اهدا کرد. این کتابها در محلی جداگانه و به نام ایشان نگهداری می‌شود. سایر کتابهای او، حدود ۴۰۰۰ جلد، به چند کتابخانۀ دیگر اهدا شده است.