اسنو

اسنو \esno(w)\، سی پی (نام کامل او: چارلز پِرسی اسنو، بارون اسنو لِستِر) (1905-1980م / 1284- 1359ش)، داستان‌‌نویس، دانشمند، منتقد ادبی و دولتمرد انگلیسی. 
اسنو در لستر زاده شد، در دانشگاههای لستر و کِیمبریج، شیمی و فیزیک خواند و در 1930 م از دانشگاه کیمبریج، در رشتۀ فیزیک، دکتری گرفت. او حدود 20 سال فیزیک مولکولی تدریس کرد، سپس به کار مدیریت دانشگاهی پرداخت و چند مقام دولتی ــ ازجمله مشاور علمی دولت بریتانیا ــ را نیـز عهده‌دار شد. در 1950 م با پَمِلا هَنزفِرد جانسِن، نویسندۀ بریتانیایی، ازدواج کرد. او در 1957 م لقب سِر، و در 1964 م عنوان بارون گرفت.
اسنو در دهۀ 1930 م نوشتن مجموعه داستانی 11جلدی را با عنوان مشترک «بیگانگان و برادران» (1940-1970 م) آغاز کرد. این داستانها تحلیلی دقیق، آرام، ولی نه خسته‌کننده دربارۀ زندگی دانشگاهی، عمومی و خصوصی دیوان‌سالاری انگلیسی به نام لوییس اِلیِت ‌اند و در آنها به تأثیر فاسدکنندۀ قدرت و رابطۀ میان علم و اجتماع نیز پرداخته می‌شود. از داستانهای این مجموعه می‌توان «انسانهای نو» (1954 م) و «بازپسین چیزها» (1970 م) را نام برد. چندین داستان از این مجموعه به‌صورت نمایشنامه بازنگاری، و روی صحنه آورده شد. 
اسنو که هم در ادبیات و هم در علوم دست داشت، کتاب «دو فرهنگ و انقلاب علمی» (1959 م؛ ویراست تفصیل‌یافته: 1964 م) را نوشت. او در این کتابها می‌گوید که دست‌اندرکاران ادبیات و علوم از رشتۀ یکدیگر آگاهی چندانی ندارند و ایجاد تفاهم میان آنها، اگر ناممکن نباشد، دشوار است. به این ترتیب، اسنو به شکافی میان دو شاخۀ مهم فرهنگ مغرب‌زمین اشاره می‌کند که وجود آن از مدتها پیش محسوس بوده، ولی کمتر به آن پرداخته شده است. او به پیدایش «فرهنگ» سومی نیز اشاره کرده است، یعنی علوم اجتماعی و هنر که به این پرسش می‌پردازند: «آدمیان چه‌سان می‌زیند یا زیسته‌اند؟». 
بسیاری از نوشته‌های اسنو دربارۀ دانش و فرهنگ را می‌توان در کتاب «امور عمومی» (1918 م) یافت. کتابهای «ترالِپ: زندگی و هنرش» (1975 م) و «واقع‌گرایان: هشت تصویر» (1979 م) نیز نمونه‌هایی از قدرت او در نوشتن نقد ادبی به‌شمار می‌روند. از اسنو مجموعه‌مقاله‌ای دربارۀ رسالت دانشمندان، و مجموعه‌ای از سخنرانیها در باب سود و زیانهای فنّاوری نیز منتشر شده است. 

مآخذ

Americana, 2006; Britannica, 2010; Columbia, 6th edition; Encarta, 2008.

بخش ادبیات جهان