اخبار

پریسا سیمین‌مهر، نقال ایرانی، گفت: در شاهنامه، فردوسی بارها از کسانی مانند دهقانان، سروِ آزاد یا دانشوران نام می‌برد و می‌گوید که فلان داستان را از آنان شنیده است. حتی گاهی می‌گوید «چنین گفت بلبل»، که باز نشان از راوی شفاهی دارد. این‌ها نشان می‌دهد که شاهنامه از درون یک جهان شفاهی برخاسته و نقالی در ریشه‌های آن حضور دارد.

نشست روایت فرنبغ سروش با سخنرانی دکتر عسکر بهرامی، دکتر فریدون فضیلت، دکتر سیروس نصراله‌زاده و به دبیری علمی دکتر شاهین آریامنش و با حضور دکتر حمیدرضا دالوند نویسندۀ کتاب روایت فرنبغ سروش، 20 آبان‌ماه 1404 در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد.

روایت فرنبغ سروش به دلیل اشاره صریح به اصلاحات تقویمی در سال ۳۷۵ یزدگردی، جایگاهی بی‌همتا در مطالعات تاریخی دارد. این اصلاحات، به نوعی تلاش جامعه زردشتی برای رفع شکاف میان گاه‌شماری مذهبی و چرخه طبیعی فصول بود؛ مسئله‌ای که از قرن‌ها پیش از آن نیز در سنت تقویمی ایران وجود داشت.

حمیدرضا دالوند گفت: یکی از مهاجرت‌هایی که تاریخ‌ساز بود و نقش پررنگی در تاریخ معاصر و حفظ هویت ایرانی داشت، مهاجرت زرتشتیان و پارسیان به هند است. آن‌ها میراث را که به هند می‌برند شروع به نوشتن می‌کنند و رسالاتی پیوست می‌شود.

از جمله موضوعات بسیار مهم و جذاب در پهنه ایران شناسی و مطالعات ایرانی، گاهشماری است که از آغاز سده هجدهم میلادی تا کنون ادبیات چشمگیری پیرامون آن پدیدآمده است. بحث در باره ابعاد موضوع گسترش یافت و مقولاتی چون: منشأ تقویم و تأثیرپذیری آن از تقویم مصری، همچنین تحولات و اصلاحاتی که گاهشمار ایرانی از روزگار هخامنشی تا به امروز از سرگذرانده است، بارها بررسی و از زوایای گوناگون پژوهش شده اند.