اخبار

رئیس پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: «زبان فارسی، زبانی تحمیلی و جایگزین زبان‌های دیگر رایج در ایران نیست و نباید باشد، اما مهمترین فصل مشترک ایرانیان و اصلی‌ترین عنصر هویت ایرانی است و از این رو می‌تواند عاملی برای گسترش همبستگی ارتباطی و میهنی ایرانیان باشد.»

به گفته محمدعلی اسلامی ندوشن، زبان فارسی توانسته است بر تمام اقوامی که ایران را اشغال کرده بودند، مسلط شود.

باتوجه به وضعیت نابسامانی که در بکاربردن کلمات عجیب و غریب و غلط در چت‌های فضای مجازی مشاهده می‌کنیم، امروز هشدار نسبت به نابودی زبان فارسی بسیار جدی است و باید در این راستا اقدامات مطلوبی انجام شود.

عضو هیات‌ علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با بررسی کتیبه‌های فارسی در منطقه قفقاز، گفت: زبان فارسی در این منطقه علاوه بر کارکردهای دیوانی، نقش پیونددهنده اندیشه‌ها و زبان دین و باورهای معنوی مردم را داشته است.

شاید از افرادی باشیم که واژه‌های فرنگی را به‌عمد در کلامشان به‌کار می‌برند و به این کاربرد می‌بالند. در پسِ این رفتارِ خودآگاه یا ناخودآگاه می‌تواند این باور یا گمان نهفته باشد که کاربرد واژه‌هایی چنین، نوعی تشخّص، اعتبار و جذابیت برای آدمی‌ِ فارسی‌زبان به همراه خواهد داشت؛ اما... .

«وقتی ملتی مقهور می‌شود تا هنگامی‌که زبان خویش را خوب حفظ کند گویی کلید زندانش را در دست دارد».

رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی در مراسم رونمایی از کتاب «با تو آغاز می شوم» گفت: امروزه زبان فارسی می تواند نقطه آغازی برای توسعه فرهنگ در جهان با‌شد. زیرا زبان و شعر فارسی، میراث عظیم فرهنگی است که کشورهای متعدد فارسی زبان را گرد هم آورده و تلاش داریم درباره فصول و بندهای مشترک با یکدیگر سخن بگوییم.

روز ۲۷ شهریور در تقویم رسمی کشور ما به نام روز زبان و ادب فارسی نامگذاری شده است. امسال بزرگداشت این روز از هر نظر با سالهای گذشته تفاوت داشت و سبب آن هم نگرانی‌های گسترده‌ای است که برای آینده زبان و ادب فارسی در افغانستان پس از تسلط طالبان پدید آمده است.

استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آنکارا می‌گوید: «زبان فارسی زبانی است که باید از آن حمایت شود و برای آموزش دادن آن همت شود. ما برای مطالعات تاریخی و ادبی در این حوزه جغرافیایی به زبان فارسی نیاز داریم و یکی از حوزه‌هایی که دست‌نخورده و بکر است، بررسی ادبیات تطبیقی ترکیه و ایران است.»

زبان فارسی در طول حیات ۱۴۰۰ سالۀ خود، به دو سفر مهمِ تاریخ‌ساز رفته است، یکی به شرق و دیگری به غرب. سفر اول در قرن نهم هجری و پس از استقرار اخلاف تیمور در شبه قارۀ هند بود و تا اواخرِ عهد صفوی طول کشید. سفر دوم در دوران معاصر، این بار به اروپا و آمریکا، رخ داد که جریانِ آن از حدود شصت هفتاد سال پیش آشکارا احساس می‌شد و در چهل پنجاه سال اخیر به اوج شدت خود رسیده است.