اخبار

زریاب خویی محرک فردوسی برای به نظم درآوردن شاهنامه را جنبه ایران‌دوستی و ملت‌دوستی او می‌خواند و می‌گوید: شاهنامه فردوسی عکس‌العمل روح اقلیت پاسدار فرهنگ قدیم است در برابر وضع موجود مادی واقعی خارجی. محرک آفرینش شاهنامه همین است و عوامل صوری دیگر از قبیل کسب معاش و تقرب به سلطان و غیره عوامل تبعی و ثانوی است.

زنده‌یاد عباس زریاب خویی مرد دانشمند جامع‌الاطرافی بود و در زمینه‌های گوناگون تحصیل، مطالعه و تحقیق داشت و میزان زیادی از بحثی که مطرح می‌کرد مبتنی بر ریشه‌هایی در مطالعات فرهنگ فلسفۀ اسلامی و فلسفۀ غربی و مکاتب جدید است.

نشر ثالث کتاب «میراث فرهنگی سغدیان در جاده ابریشم» تالیف «گریگوری ل زمنوف» و ترجمه پریسا درخشان مقدم را منتشر کرد. گریگوری زمنوف در این کتاب که به مجموعه مطالعات درباره ادیان شرقی تعلق دارد، با زبانی ساده و روان جستارهایی درباره فرهنگ سغد در پنجیکنت و پیکند نوشته است.

حسین معصومی همدانی با اشاره به نسبت و رابطه میان سید حسن تقی‌زاده و عباس زریاب خویی، گفت: غیر از فعالیت مشترک، رابطه این دو نفر به اشتراک نگرش‌شان به تاریخ و فرهنگ ایران برمی‌گردد.

تقی پورنامداریان، استاد بازنشسته پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی گفت: زریاب در نسخه‌شناسی و در ترجمه آثار بزرگ به خصوص در ترجمه آثار آلمانی و انگلیسی فردی بزرگ بود. آراء و آثار راوندی و مقاله‌های متعدد در مجله‌های مختلف به قلم اوست. او درس حوزوی نیز خوانده بود و سنت و تجدد را در خود جمع آورده بود.

مراسم بزرگداشت عباس زریاب خویی، تاریخ‌پژوه و نویسنده به همراه رونمایی از کتاب «درس‌هایی درباره ظهور اسلام» برگزار می‌شود.

کتاب «درس‌هایی درباره ظهور اسلام» نوشته عباس زریاب‌ خویی به اهتمام علی بهرامیان منتشر شد.

زریاب کتاب‌شناسی کم‌نظیر بود. او مقالات متعددی در زمینۀ تاریخ نوشت. تخصّص دیگر زریاب تصحیح متون فارسی و عربی بود. آثار علمی زریاب در زمینۀ ترجمه نیز بی‌نظیر است.

دکتر زریاب در چهاردهم بهمن ۱۳۷۳ (سه سال پس از برگزاری مجلس بزرگداشتش در مرکز دائرة المعارف) به ناگهان سخت بیمار شد. او را به بیمارستان دی بردند. کوتاه زمانی بهبود یافت، اما این بهبود دوام نیافت و به درگذشت او منتهی شد. او هنوز به هفتاد و شش سالگی نرسیده بود.

امام فخرالدین محمدبن عمر رازی، معروف به «فخر رازی» متوفی در سال 606 هجری، از جملۀ حکمای نادر مشرق زمین است که در مباحث فلسفی و کلامی سعی در استقلال رأی و آزادی از تقلید داشته است.