1392/6/30 ۱۰:۰۲
فرنگیس بیات؛ الان که واقعا به احمدی‌نژاد نیاز داریم او کجاست؟ اسمش را نوعی دلربایی تهاجمی بنامید، یا حمله افسون‌وار یا جنگ دلبرانه برق‌آسا یا هر چیز دیگر اما در مورد یک چیز مطمئن هستیم؛ رییس‌جمهوری ایران «حسن روحانی» در حال به راه انداختن کارزاری در حوزه روابط عمومی است که اذهان و قلب‌های آمریکایی‌ها را هدف گرفته است و چالش‌های بی‌سابقه‌ای را برای نخست‌وزیر و دیگر سیاستمداران اسراییلی به وجود خواهد آورد.
ترجمه: فرنگیس بیات؛ الان که واقعا به احمدی‌نژاد نیاز داریم او کجاست؟ اسمش را نوعی دلربایی تهاجمی بنامید، یا حمله افسون‌وار یا جنگ دلبرانه برق‌آسا یا هر چیز دیگر اما در مورد یک چیز مطمئن هستیم؛ رییس‌جمهوری ایران «حسن روحانی» در حال به راه انداختن کارزاری در حوزه روابط عمومی است که اذهان و قلب‌های آمریکایی‌ها را هدف گرفته است و چالش‌های بی‌سابقه‌ای را برای نخست‌وزیر و دیگر سیاستمداران اسراییلی به وجود خواهد آورد. به دنبال تلاش‌های اولیه و شناسایی چند هفته گذشته در فضاهای «فیس‌بوک» و «توییتر»، روحانی حمله مقدماتی را با لحن مداراجویانه و در آستانه حضور در سازمان‌ملل آغاز کرده است؛ جایی که روحانی مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها، ملاقات‌ها و حضور عمومی را با رسانه‌ها انجام خواهد داد و تبدیل به ستاره امسال مجمع عمومی سازمان‌ملل خواهد شد. همه این تلاش‌ها درراستای متقاعدکردن آمریکا به پذیرش برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای ایران است. نکته مهم این است که همه این تلاش‌ها با صفت«میانه‌رو» برای رییس‌جمهور ایران همراه است و این خود تایید‌کننده پیش‌فرض عمومی است که اکثر تحلیلگرانی که جریان انتخابات و پیروزی روحانی در ایران را دنبال می‌کردند، تایید می‌کنند. پیروزی هفتمین رییس‌جمهوری ایران برای اسراییل و منتقدان ایران گران تمام خواهد شد وکسانی که دلتنگ احمدی‌نژاد خواهند شد. این تحرکات، بعد از هشت‌سالی اتفاق می‌افتد که اسراییل تلاش‌های بسیاری را برای مجاب‌کردن جهان و به ویژه آمریکایی‌ها برای مقابله با برنامه هسته‌ای ایران انجام داده است؛ مجموع این تلاش‌ها بر دو پایه استوار شده است: نتانیاهو بی‌رحم و احمدی‌نژاد بی‌ملاحظه که هولوکاست را رسما رد می‌کرد. توجه کنیم به گستاخی‌های فوق‌العاده نتانیاهو و در کنار او حجم تبلیغات استراتژیک احمدی‌نژاد که نقش یک بازیگر تبلیغاتی سخنور و سخندان را بازی می‌کرد و علایم ناخوشایندی را از تهران به جهان می‌فرستاد. روحانی سیاستمداری باتجربه، پیچیده و باهوش است. در مجموع د شمن تند و تیز و فوق‌العاده‌ای است که چندان قابل پیش‌بینی نیست و نسبت به راه و رسم و آرزوهای مخاطبان غربی آگاه است.در مقایسه با احمدی‌نژاد که رفتارهایش دافعه داشت، روحانی منش کاملا مداراجویانه‌ای دارد. شباهت بسیار او به بازیگر آمریکایی«مندی پتنکین» باعث شده است تا او رقیب فیس‌بوکی آنها شود. به‌عنوان مذاکره‌کننده هسته‌ای او قول داده بود که به نگرانی‌های اروپایی‌ها بپردازد و این خود سرپوشی برای شتاب‌بخشیدن به برنامه هسته‌ای ایران بوده است.مصاحبه هوشمندانه او با ان‌بی‌سی و مقاله دیروزش در واشنگتن پست، توانایی او را در مخاطب قراردادن آمریکایی‌ها چندبرابر می‌کند. این در حالی است که روحانی سعی می‌کند بین دو طرف آمریکایی‌ها و گروه‌های فشاری که از اسراییل«دردسرساز» حمایت می‌کنند، بازی کند. روحانی در کنار چالش با هشت‌سال اظهارات و رویه‌های نابهنجار و درشت‌گویی احمدی‌نژاد امروز متعهد به انجام‌وظیفه‌ای دشوار است. بحث سلاح‌های شیمیایی سوریه یکی از بحث‌های دشوار و یکی از موقعیت‌های بسیار بد است. نتیجه توافق‌ها و مذاکرات روسیه و آمریکا هرچه باشد، اتفاق‌های دو هفته اخیر نشان داد که تهدید نظامی آمریکا علیه ایران بی‌اعتبار است و این در چشم نتانیاهو یعنی الزام به متقاعدکردن تهران برای کنارگذاشتن برنامه هسته‌ای‌اش. در حالی که روس‌ها در حال مداخله هستند، آمریکایی‌ها دست به‌جیب به‌عنوان پلیس جهان مشغول تماشا هستند. مساله سوریه افق سیاسی آمریکایی‌ها را درباره جنگ و صلح تا زمانی که غبار‌ها فرو بنشیند و فضا روشن شود، به‌شدت تحت‌تاثیر قرار داده است. ظهور فراکسیون قوی «ضدجنگ» در جناح چپ حزب دموکرات با حس گسترده انزواگرایانه در حزب جمهوری‌خواه ترکیب شده است و اوباما را در عمل انجام‌شده‌ای قرار داده است که میان دو جناح ضد جنگ کنگره قرار گرفته است. سابقه حضور نتانیاهو و حمایت‌های او از سوی سازمان‌هایی چون آیپک و مبارزه‌های انتخاباتی در هر دو جناح دموکرات و جمهوری‌خواه چیزی غیر از فضای امروز حاکم بر روابط آمریکاست. برداشت افکارعمومی آمریکا از حمله به سوریه چیزی متفاوت از خواست نتانیاهو، آیپک و دیگر سازمان‌های یهودی درحمله به این کشور بوده است. چنین وضعیتی نیازمند حرکت آگاهانه و بسیار ظریف است که باید پیموده شود. شاید بزرگ‌ترین چالش کنونی این است که آمریکایی‌ها در وضعیتی از «صلح دوستی» قرار دارند: روبه‌روی پوتینی قرار دارند که می‌تواند واقعا در هیبت یک ناجی آشکار شود و ایرانی که میانجیگر سازنده است؛ نقشی که روحانی در مقاله «واشنگتن پست» برای ایران ترسیم کرده است. اگر آمریکایی‌ها بدگمانی را کنار بگذارند، نیروهای نظامی‌اش را در خانه نگه دارد، یا هواپیماها و موشک‌هایش را در آشیانه‌شان نگه دارد، شایسته این نیست که بگوییم اینها ساده‌لوحی آمریکایی است. نتانیاهو باید به خاطر داشته باشد که آمریکایی‌ها به دنبال دلیلی برای باورکردن هستند و هیچ راه دیگری آنها را متقاعد نمی‌کند.
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید