ورود كاروان اباعبداللَّه الحسین (ع) به سرزمین كربلا (61 ق)

1395/7/13 ۱۴:۱۴

پس از آن كه والی مدینه، امام حسین(ع) را برای بیعت با یزید تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مكه رفت و پس از مدتی، در روز ترویه یعنی هشتم ذی‏حجّه‏ ی سال 60 قمری از مكه‏ی معظمه به سوی عراق مهاجرت فرمود. در اوایل ماه محرم سال 61 قمری، لشكریان عبیداللَّه بن زیاد به فرماندهی حُرّ بن یزید ریاحی با آن حضرت مواجه شده و مانع پیش‏روی آن حضرت به سوی كوفه شدند. گرچه حرّ بن یزید، مأموریت داشت با امام حسین(ع) برخورد شدید نماید ولیكن رفتار وی با امام بر رِفق و مدارا بود.

پس از آن كه والی مدینه، امام حسین(ع) را برای بیعت با یزید تحت فشار قرار داد، آن حضرت به مكه رفت و پس از مدتی، در روز ترویه یعنی هشتم ذی‏حجّه‏ ی سال 60 قمری از مكه‏ی معظمه به سوی عراق مهاجرت فرمود. در اوایل ماه محرم سال 61 قمری، لشكریان عبیداللَّه بن زیاد به فرماندهی حُرّ بن یزید ریاحی با آن حضرت مواجه شده و مانع پیش‏روی آن حضرت به سوی كوفه شدند. گرچه حرّ بن یزید، مأموریت داشت با امام حسین(ع) برخورد شدید نماید ولیكن رفتار وی با امام بر رِفق و مدارا بود. از این رو حرّ و لشكریانش در نماز جماعت امام حسین(ع) شركت می‏ كردند و به خطبه‏ های دلنشین وی گوش جان می‏سپردند و این دو سپاه چند روز بدون هیچ‏گونه مشكلی در كنار هم بودند. امّا عبیداللَّه بن زیاد كه در جنگ با اباعبداللَّه الحسین(ع) اصرار فراوان داشت، نامه‏ ای به حرّ بن یزید نوشت و وی را مأمور سخت‏گیری بر امام حسین(ع) نمود. حرّ بن یزید نیز طبق فرمان، راه را بر امام حسین(ع) و یارانش مسدود نمود و آنان را به سوی منطقه ‏ی خشك و بی‏ حاصلی به نام كربلا هدایت كرد و در آن‏جا آنان را در محاصره‏ ی خویش قرار داد. قافله‏ ی امام حسین(ع) چون به سرزمین كربلا رسیدند، آن حضرت پرسید: این زمین چه نام دارد؟ عرض كردند: كربلا. آن حضرت تا نام كربلا را شنید، فرمود: اَللّهمَّ اِنّی اَعوُذُ بِكَ مِنَ الْكَرْبِ وَ الْبَلاءِ. و سپس فرمود: این، موضع كَرْب و بَلا و محلّ محنت و عِنا است. فرود آیید كه این‏جا منزل و محل خیمه‏ های ما است و این زمین، جای ریختن خون ما است و در این مكان قبرهای ما واقع خواهد شد. جدّم رسول خدا (ص) مرا به این امور خبر داد. به ناچار، آن حضرت و یاران و اصحابش در روز پنج‏شنبه دوم محرم‏الحرام سال 61 قمری در آن سرزمین فرود آمدند و حرّ بن یزید نیز با سپاهیانش در مقابل آن حضرت، خیمه زدند.