اخبار و گزارش

مهریشت، یشت دهم اوستا و از یشت‌های مهم و کهن است که تمام ویژگی‌های خاص یشت‌ها را حفظ کرده و در ستایش ایزد مهر است. مهریشت دومین یشت بلند اوستا است و به دلیل دارا بودن دایره واژگانی متنوع و وسیع، برای شناخت و ارزیابی زبان اوستایی ارزنده است.

حکمت اشراق سهروردی را می‌توان در این چشم‌انداز هم ملاحظه کرد که بیانگر نوعی نگرش دینی است؛ او هم تبیینی از یک حکمت دینیِ پیوسته به آیات قرآن و هم انعکاس تصویری از مزدیسنا را در حکمت نوریه خود به‌دست داده است.

در نشست بررسی کتاب «تاریخ عمومی فلسفه اسلامی» اثر منوچهر صدوقی سها ضمن اشاره به نوآوری‌های کتاب از جمله پرداختن به هویت فلسفه اسلامی، پیشنهاد شد کتاب با زبانی نوشته شود که تخاطب بیشتری با دیگران داشته باشد.

ابراهیم خدایار، رئیس انجمن نقد ادبی ایران و عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس تاکید دارد که اگر بتوان زبان فارسی را با تولید علم و فناوری تقویت کرد و آن را به سطح زبان علمی منطقه‌ای و جهانی ارتقا داد، می‌توان امیدوار بود که از نابودی باقی‌مانده زبان فارسی در حوزه تمدن ایران بزرگ جلوگیری شود.

پریسا کدیور در بخشی از کتاب «جامعه نگاری عهد قاجار» به نظام طبقاتی دوره قاجار پرداخته و از اشراف گرفته تا لوتی‌ها، کاسبان و دلالان و… را پیش روی مخاطب قرار داده.

اسدالله حبیب، نویسنده، شاعر و استاد ادبیات فارسی دانشگاه کابل و بیدل‌شناس در ۸۱ سالگی در هامبورگ آلمان درگذشت.

مرادجان بوری بایف، رئیس موسسه فرهنگی اکو در مراسم گرامیداشت صدوچهل‌وپنجمین سالروز تولد اقبال لاهوری و رونمایی کتاب «اقبال در جهان معاصر» تاکید کرد که ادبیات پرچم پرافتخار ملل اکو است و نقش بسزایی را در تحکیم روابط این کشورها ایفا می‌کند.

کتاب «نسخه‌خوانی» اثر رسول جعفریان، استاد تاریخ دانشگاه تهران به داده‌‎های ما در حوزه فرهنگ ایران اسلامی، شامل هر آنچه پیرنگ مسائل تاریخی، فرهنگی و به طور کلی تمدنی است، در پشت نسخه‌‎‌های خطی می‌پردازد.

مراسم بزرگداشت ناصر تکمیل همایون همزمان با هشتاد و ششمین سالروز تولدش و هفتمین روز درگذشت وی در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد و استادان و دوستانش درباره وی سخن گفتند و یادش را گرامی داشتند. رضا شعبانی گفت: تکمیل همایون محقق و زحمتکش بود و خدمات خودش را هم داشت و همگی ناصر تکمیل همایون را به نام نیک می‌شناسیم.

از ادوارد بیچر، الهی‌دان و اندیشمند آمریکایی قرن نوزدهم، نقل می‌شود که «فلسفه هر قرنی، عقل سلیم قرن بعد است.» بر این اساس، بسیاری از باورهای به ظاهر بدیهی، در بدو پیدایش، بدیع و در عین حال، بدعت‌گذارانه و گاه نامعقول قلمداد می‌شده‌اند.