اخبار و گزارش

بزرگترین تکیه در تهران، تکیه دولت بود که به دستور ناصرالدین شاه ساخته شد. شکوه و شهرت آن را بیشتر باید به سبب اجرای مراسم سوگواری و تعزیه دانست که در دو نوبت بعدازظهر و شب در آن اجرا می‌شد. تماشاچیان زن پیرامون صفه مرکزی تکیه، و مردان پشت سر آنان روی پله‌ها قرار می‌گرفتند.

هدف از برگزاری برپایی نمایشگاه درک بهتر هویت و پیشینه تاریخی کتابخانه تخصصی وزارت امور خارجه به عنوان یک مرکز علمی با مأموریت حفظ و نگهداری میراث مکتوب و دانش متراکم مورد نیاز پژوهشگران است.

کتاب «دستورالعمل قسّامان و مقنّیان» با عنوان فرعی «متن فارسی از دوره صفوی در فن کاریز با پژوهشی درباره نقش و کارکردهای کاریز در تمدن اسلامی» با تصحیح و تحقیق ندا حیدرپور نجف‌آبادی و علی صفری آق‌قلعه، منتشر شد.

به تازگی دانشنامه‌ای به نام «دانشنامه ابن سینا» توسط مرکز تمدن اسلامی کشور ازبکستان به پنج زبان مختلف تالیف و تنظیم شده است، در حالی که در میان این زبان‌ها، زبان فارسی به چشم نمی‌خورد!

درس و مشق را از چهارسالگی آغاز می‌کند، فردوسی را در هفت‌سالگی می‌خواند، فقیه و مجتهد می‌شود، برای تأمین معاش در مدرسه تدریس می‌کند، بعد برای تدریس ادبیات وارد دانشرای عالی شده و به عنوان استاد ممتاز برگزیده می‌شود.

همزمان با روز بزرگداشت محتشم کاشانی مرثیه سرای اشعار مذهبی و در آستانه فرارسیدن ایام محرم در یکصد و هفتاد و دومین برنامه سه‌شنبه‌های علمی و فرهنگی آستان قدس رضوی دیوان اشعار 400 ساله محتشم کاشانی رونمایی شد.

مرکز دائره‌المعارف بزرگ اسلامی با همکاری دانشکدۀ شرق‌شناسی دانشگاه روسی– ارمنی (اسلاونی) کشور ارمنستان، هشتمین شمارۀ دو‌فصلنامۀ تخصصی پژوهش‌های زبانی‌–‌ ادبی قفقاز و کاسپین را منتشر کرد.

عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم انسانی ضمن اشاره به روایاتی که بیانگر بهره‌مندی افراد از درجات مختلف ایمان است، تصریح کرد: کسی که می‌خواهد جامعه را مدیریت کند باید به این نکته توجه داشته باشد که برای دهک‌های ایمانی مختلف جامعه برنامه داشته باشد و پیش بردن همه جامعه با برنامه واحد الگوی درستی نیست.

نجفقلی حبیبی گفت: بهتر است کتاب‌های موجود درباره ابن سینا و مفاهیمی که در کتاب‌هایش مطرح می‌کند به زبان روز نوشته شده و آموزش داده شود.

امیرتیمور رفیعی، استاد مدعو دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات گفت: زبان فارسی هویت ایرانی را با عنصر اسلامی در دوره تیموری احیاء کرد. شاهرخ اما تمایل به ایران داشت و به سمرقند نرفت. تفاوت مهمی که این دوره با دوره‌های دیگر دارد و آن را رنسانس فرهنگی می‌نامیم، گستردگی علوم در شاخه‌های مختلف است.