مظفر بختیار زاده ۲۸ آذر ۱۳۲۲ و درگذشته ۲۳ مرداد ۱۳۹۴، استاد دانشگاه تهران، ایران‌شناس، فرهنگ‌شناس، فارسی‌پژوه، نسخه‌شناس و مترجم بود. به مناسبت سالروز درگذشتش بخشی از مقدمه و زندگی‌نامه کتاب «نامه بختیار» به کوشش حمید رضایی را برگزیدیم تا یادی از این چهره مطرح ایران‌شناسی کرده باشیم.
«اسناد تاریخی خاندان غفاری» در جلد هفتم ادامه اسناد تاریخی بازمانده از خاندان غفاری، شامل اسناد مختلف دولتی و شخصی غلامحسین‌خان غفاری (صاحب‌اختیار) در دوره محمدعلی‌شاه است. این اسناد عمدتا مربوط به دوره‌‌ای است که صاحب‌اختیار حاکم تهران، فارس و کرمان بوده است.
رضامراد صحرایی در این مراسم یادبود که امروز، ۲۳ مرداد در دانشکده ادبیات و زبان‌های خارجی دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد، با ذکر ویژگی‌های شخصیتی صفوی او را الگوی بسیاری از معلمان و دانشجویان و استادی بی‌بدیل و فرهیخته دانست و تاکید کرد که صحبت درباره وی بسیار سخت است.
شیوه شعری مشفق کاشانی به‌دلیل سادگی و فهم‌پذیری برای مخاطبان عامه، مورد استقبال و تحسین قرار گرفت و بر این اساس، سبک غزل او به یکی از شاخص‌ترین سبک‌های شعری در شعر معاصر تبدیل شد.
نشریات دوره قاجار در کتاب «اخبار و اعلانات دندان‌پزشکی در مطبوعات عصر قاجار» بررسی شده و تعدادی از آگهی‌ها و اعلانات و اخبار یافت شده در این نشریات، برای اولین بار است که دیده و منتشر می‌شوند.
مدیرکل مرکزاسناد و کتابخانه ملی منطقه جنوب کشور گفت: دیجیتال سازی کتاب‌ها و اسناد خطی و چاپ سنگی این مرکز انجام شده و تا پایان سال بخش زیادی از آن به انجام می‌رسد.
زاگرس زند تأکید دارد بیت «توانا بود هرکه دانا بود» در همه نسخه‌ها و تصحیح‌های «شاهنامه» هست جز تصحیح «فریدون جنیدی» از «شاهنامه».
محمد بهشتی، عضو شورایعالی میراث فرهنگی و گردشگری گفت: ایران سرزمین‌های دیگر را نه به لحاظ سیاسی بلکه با فرهنگ و هنر فتح کرده است. این‌گونه است که ایران مبدا راه‌های جهان است.
محمدجعفر یاحقی، رئیس موسسه فرهنگی خردسرای فردوسی گفت: کتاب «زن در قصه‌های عامیانه» خوب کار شده است. دسته‌بندی‌ها، تقسیم‌بندی‌ها و فصل‌بندی‌ها جالب است. مطالب کتاب از پستوی مطالعات عامیانه اخذ شده است. قصه‌های عامیانه همیشه دست‌کم گرفته می‌شود اما حقیقت این است که بسیاری از ارزش‌ها در دل همین قصه‌های عوامانه نهفته است. کثرت این قصه‌ها در دوره قاجار تامل‌برانگیز است.
الهام ملک‌زاده، مولف کتاب «نوای تاریخ» گفت: اعباس اقبال از سردمداران همان نسل زوال‌یافته ادیبان بود که به تاریخ‌گری روی آورده بودند، بی آنکه از پژوهش‌های ادبی و تفحص و کاوش در دیوان شاعران سده‌های گذشته دست شویند. عبدالحسین نوایی نیز از بقیه‌السیف ادیبان تاریخ‌گر بود، در کنار تصحیح تاریخ آل مظفر و نوشتن وقایع مربوط به فتح تهران، دیوان محتشم کاشانی را نیز تصحیح کرد و به چاپ رساند.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید