اخبار و گزارش

ابوعبدالله محمدبن احمد جیهانی به عنوان وزیر سامانیان، دارای شخصیتی برجسته، کاردان، مردم‌دار و با اوصاف پسندیده‌ای بود که به دادگری و میانه‌روی مشهور شد و آثار علمی در زمینه کشورداری، نجوم، جغرافیا و ... تالیف کرد.

گروه دانشنامۀ تحقیقات ادبی، پس از به پایان رساندن تألیف دانشنامۀ زبان و ادب فارسی، به سرپرستی و مدیریت زنده‌یاد استاد اسماعیل سعادت، عضو پیوستۀ فقید فرهنگستان، در دو نسخۀ ۷ و ۱۲جلدی، در حال سامان دادن به مجموعه‌های تخصصی مندرج در دانشنامه است.

«جهانگشای خاقان» درباره تاریخ دوره شاه اسماعیل اول است که نویسنده آن معلوم نیست، هرچند که از قرائن چنین برمی‌آید که این نویسنده از نزدیکان شاه اسماعیل و یا از قزلباشان بوده است. با این اوصاف اما متن در میانه سال‌های ۹۴۸ تا ۹۵۵ هجری قمری نوشته شده است.

محمود جعفری‌دهقی، استاد گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران و رئیس انجمن ایران‌شناسی کتابی درباره «تیشتر در انتظار باران» دارد که این کتاب سروده‌هایی آمیخته با اسطوره‌های ایرانی است.

منوچهری دامغانی از جمله شاعران برجسته ایران در نیمه اول سده پنجم هجری بود که قالب مسمط را برای نخستین بار در شعر پارسی پدید آورد. همچنین او را شاعر دربار و ستایشگر خوانده‌اند اما در ابیات ستایشی وی، بسیاری فواید تاریخی، اخلاقی و اجتماعی نهفته است.

نوزدهمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی بوعلی سینا با عنوان «تاملی در قانون ابن سینا» به سخنرانی دکتر نجفقلی حبیبی اختصاص داشت که چهارشنبه ۱۶ تیر به صورت مجازی پخش شد.

ژاله آموزگار در واکنش به نام‌گذاری کوچه‌ای به نامش، با بیان این‌که «من یک آدم کاملا معمولی هستم» می‌گوید: این حرکت جالبی است، لااقل برای این‌که به خانم‌ها هم شانی بدهند.

کتاب «ایل زرگر (جلد اول): اسناد دوره قاجار» تالیف نصرت‌الله زرگر از سوی انتشارات لوگوس منتشر شد. این کتاب با هدف معرفی اسناد ایل زرگر در دوره قاجار گردآوری شده و جلد اول اسناد تاریخی این ایل است. در این مجلد اسناد دوره قاجاریه (بیش از 200 نسخه) آورده شده است.

شیخ محمود شبستری یکی از نامدارترین شاعران و عارفان سده هشتم به شمار می‌رفت که با خلق آثاری مانند گلشن راز و کنزالحقایق به شهرت رسید و با اینکه تنها سه دهه عمر کرد اما چنان تاثیری در تاریخ ادبیات و عرفان ایران زمین بر جای گذاشت که نمونه اش کم نظیر است.

شهر یزد را نه‌فقط به نام شهر جهانی خشت خام و شهر بناهای تاریخی، بلکه به عنوان دیار بادگیرها، شهر کار و کاریز و کاهگل، دارالعباده و شهر قنات، قنوت و قناعت می‌شناسند.