اخبار و گزارش

عطار نیشابوری یکی از تأثیرگذارترین شاعران و عارفان است که با تلفیق شعر، حکمت و عرفان، نقشی ماندگار در تاریخ فرهنگ و ادب فارسی ایفا و الهام‌بخش بزرگانی چون مولانا بوده است.

عطار، سنایی و مولوی سه قله بلند شعر عرفانی هستند؛ ۲۵ اردیبهشت روز بزرگداشت عطار است و به همین مناسبت نگاهی به روزگار و آثارش و همچنین رابطه‌اش با سنایی و مولوی می‌کنیم.

برهیه در کتاب «تاریخ فلسفه قرون وسطی و دوره تجدد» نشان می‌دهد که چگونه نوافلاطونی‌گری پلی میان فلسفه‌ یونان باستان، دین مسیحی، فلسفه‌ اسلامی (مثل ابن‌سینا و سهروردی) و حتی عرفان شرقی بوده است.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه میراث‌ فرهنگی و گردشگری از شناسایی کتیبه‌ای شاعرانه در موزه شهر راجشاهی، بنگلادش که به دو زبان عربی و فارسی نگارش شده است، خبر داد و به معرفی آن پرداخت.

یک استاد زبان و ادبیات فارسی گفت: عطار تنها به دوران خود تعلق ندارد، بلکه زبان مشترک روح بشر در همه دوران‌هاست؛ زبانی که با سادگی، عمق و خلوص، مخاطب امروز را نیز به تأمل و بازاندیشی در خود فرا می‌خواند

یک کارشناس زبان و ادبیات فارسی با تاکید بر اینکه عطار، شاعری است که می‌توان او را همچون آیینه‌ای از عرفان اسلامی در نظر گرفت، گفت: همراه با عطار و آثارش می‌توان، سفری درونی به سوی حقیقت مطلق داشت.

کارشناسان نشست کتاب «ایرانیان و رویای قرآن فارسی» عقیده دارند که ایرانیان در حوزه سرایش آثار ادبی؛ عرفانی، حماسی و غنایی خود هیچ‌گاه ادعایی برای پهلو زدن به خلق زبان قرآنی یا اثری در برابر آن نداشته و ندارند.

اسماعیل شمس: امروزه دیگر نمی‌توان میان باستان‌شناسی و تاریخ مرز و حصار کشید. باستان‌شناسی هم برخلاف دیدگاه برخی مورخان صرفاً داده و منبع برای تاریخ نیست، بلکه دانش تاریخ و باستان‌شناسی دو روی سکۀ علوم تاریخی و باستانی هستند.

بیش از نیمی از عمر ۷۵ ساله‌اش را صرف تحقیق در حوزه تاریخ و زبان فارسی کرد و سرپرستی «دانشنامه ادب فارسی» و ترجمه «تاریخ ایران کمبریج» بخشی از کارهای اوست.

علی ططری: «شیرین مهدوی»، از مهم‌ترین چهره‌های حوزۀ تاریخ اقتصادی بود که به طبقات اجتماعی نگاه ویژه داشت. او در کتاب «زندگی‌نامۀ حاج محمدحسن کمپانی امین‌الضرب» که بر مبنای تز دکترای خود نوشته بود، تجار و بازرگانان را به‌عنوان طبقه‌ای شاخص و موثر در امور اقتصادی و سیاسی کشور در دوران معاصر می‌دید. به‌نظرم اگر ایشان داخل کشور بود و به اسناد تاریخ اقتصادی دسترسی داشت، آثار بیش‌تری از این قلم می‌ماند و تألیفات و پژوهش‌های بیشتری در اختیار ما قرار می‌گرفت.