اخبار و گزارش

در نشستی در دانشگاه تهران که به‌بهانه انتشار دانشنامه «نیشابور بزرگ» برگزارشد، حاضران در این‌باره سخن گفتند که نام نیشابور را به‌راحتی می‌شنویم و به‌کار می‌بریم اما لازم است یک‌بار دیگر از خود بپرسیم «نیشابور» کجاست؛ تا به اهمیت و نقش آن در تاریخ ایران بیشتر پی ببریم.

سی‌وهفتمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سهروردی به «سهروردی و نثر فارسی» اختصاص داشت که در روز چهارشنبه ۲۸ دی با حضور دکتر عبدالرضا مدرس‌زاده برگزار شد.

تعصب عمیق «ابوالحسن نجفی» به زبان فارسی به تدوین «غلط ننویسیم» منجر شد؛ کتابی که در اوج جنگ ۱۰ هزار نسخه فروش را تجربه کرد و در مطبوعات زمان خود محل بحث و جدل شد.

میرجلال‌الدین کزازی، شاهنامه‌پژوه و استاد زبان و ادبیات فارسی تاکید دارد که هیچ‌یک از تاریخ‌هایی که برای زادروز فردوسی بیان می‌کنند بی‌چندوچون نیست و ناچاریم به گمانه‌زنی‌هایی در این باب دل‌خوش کنیم.

مهدی صالحی، ویراستار و دبیر انجمن ویرایش و درست‌نویسی تاکید دارد که ابوالحسن نجفی، در عرصه برنامه‌ریزی زبان فارسی در عرصه نوشتار پیشگام بوده و معیارسازی زبان فارسی معاصر با قدم بلندش در نگارش «غلط‌ ننویسیم» شکل گرفته است.

سارا فرض‌پور ماچیانی گفت: بیش از 80 سال از عمر ابوریحان بیرونی گذشته بود که به نگارش این کتاب پرداخت. کتاب «الصیدنه» تنها اثر ابوریحان بیرونی در داروشناسی است که به یاری ابوحامد احمدبن محمد نهشعی تالیف کرد.

نشست هفتگی شهر کتاب در روز سه‌شنبه ۲۷ دی با سخنرانی دکتر احسان کریمی‌ترشیزی به بحث درباره‌ی رساله‌ی «هایدگر و ویتگنشتاین: مقایسه‌ای از نظرگاه انسان‌شناسی فلسفی» اختصاص داشت. این بحث تحقیقی است در مبانی اندیشه‌های هایدگر و ویتگنشتاین، از یک نظرگاه انسان‌شناسیک.

سی‌وششمین نشست از مجموعه درس‌گفتارهایی درباره‌ی سهروردی به «تأملی در تلویحات سهروردی» اختصاص داشت که با حضور دکتر نجفقلی حبیبی چهارشنبه ۲۱ دی در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.

با حمله هلاكوخان به بغداد، اهل‌سنت كه خلافت را از دست‌ داده بودند و از بابت سقوط این شهر به عنوان سمبل قدرت سیاسی خویش ناراحت بودند، دنبال مقصّر می‌گشتند. نزدیك‌ترین و راحت‌ترین مقصّر، رقبای شیعه آنان بودند.

محمد لگنهاوزن گفت: چالش وحدت عقل نظری و عملی در دستگاه اندیشه کانت در این است که عقل عملی اموری را به عقل نظری ارائه می‌کند که عقل نظری با آنها بیگانه است و نمی‌تواند از طریق مفاهیم خاص خود به آنها شناخت پیدا کند و در عین حال عقل عملی باور به این امور را ضروری می‌داند.