تاریخ در چنین روزی

توجه به ایمنی نابینایان و رعایت حقوق اجتماعی آنان، همواره مورد توجه مردم خیراندیش و مجامع بین‏ المللی بوده و هست و هر از چندگاه، ضرورت توجه به نابینایان در طیف گسترده‏ای مطرح می‏ شود. در سال 1950م، سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، یونسكو، و شورای جهانی نابینایان در جلسه ‏ای مشترك، قانون عصای سفید را بررسی و تصویب نمودند و روز 15 اكتبر را روز جهانی عصای سفید یا روز جهانی ایمنی نابینایان اعلام كردند.

پس از حمله‏ ی سپاهیان مغول و تسخیر شهر بغداد، پایتخت خلافت عباسیان، در چهارم صفر سال 656 ق، خلیفه‏ ی عباسی، المستعصم باللَّه، با سه پسر خود و سه هزار تن از سادات، بزرگان، قضات و اعیان بغداد از شهر خارج شد و به خدمت هلاكو رسید و تسلیم وی گردید. هلاكو امر كرد كه مردم بغداد را به بهانه‏ ی سرشماری به خارج از شهر كوچ دهند. سپس دستور قتل همگی آنان را صادر كرد و خود در نهم صفر وارد بغداد شد و آن شهر تاریخی را به یغما بُرد.

آقا میرزا محمد علی شاه ‏آبادی فرزند شیخ محمدجواد اصفهانی در سال 1292 قمری در اصفهان متولد گردید و مقدمات علوم را از محضر پدر بزرگورارش كه خود از فقها و شاگردان صاحب جواهر بود، فرا گرفت. سپس از محضر برادرش آقا شیخ احمد بیدآبادی و میرزا محمدهاشم خوانساری بهره‏ مند شد. سپس در تهران، فقه و اصول را از محضر میرزا حسن آشتیانی و عرفان را از محضر میرزاهاشم گیلانی و فلسفه را از میرزا ابوالحسن جلوه فرا گرفت و برای تكمیل مراتب علمی به دارالعلم نجف اشرف رهسپار گردید

فیلسوف و پزشك نابغه‏ ی مسلمان ایرانی ابوعلی سینا ملقب به شیخ الرئیس، حجة الحق و استاد استادان در بلخ به دنیا آمد. وی با كمك هوش سرشار خود، به سرعت، تعلیمات مقدماتی را آموخت و در ده سالگی كل قرآن را حفظ نمود. ابن سینا پس از فراگیری منطق، هندسه و نجوم، به فلسفه روی آورد و در علوم زمان خود، سرآمد عصر خود گردید.

حضرت امام محمد باقر(ع) امام پنجم شیعیان در مدینه به دنیا آمد. مادرش، فاطمه معروف به ام عبداللَّه، دختر امام حسن(ع) می‏باشد و این امام از پدر و مادر علوی و هاشمی است. ابوجعفر كنیه‏ ی ایشان و باقر و باقرالعلوم نیز از القاب آن حضرت می ‏باشند. ولید بن عبدالملك، سلیمان بن عبدالملك، عمر بن عبدالعزیز و هشام ابن عبدالملك در زمان حیات آن امام همام حكومت می‏ كردند.

برمكیان كه از اواخر قرن اول هجری به دربار خلفای اموی راه یافته بودند، دارای نفوذ فراوانی در قلمرو حكومت گردیدند. این نفوذ در دوران عباسیان نیز ادامه یافت و در زمان وزارت یحیى برمكی در عصر هارون الرشید، وی فرمانروای یگانه به شمار می‏رفت و خلیفه، جز نامی بیش نبود. پس از یحیى، فرزندان وی، فضل و جعفر، به بالاترین درجه در دربار عباسی رسیدند و این قدرت مفرط، با حسد و بدگویى اطرافیان خلیفه مواجه گردید.

در تاریخ 18 مهر 212 شمسی برابر با دهم اکتبر سال 833 میلادی مامون هفتمین خلیفه عباسی که مادرش یک ایرانی بود، در جریان لشکرکشی به آناتولی (ترکیه آسیا) برای جنگ با روم شرقی، در شهر سارد ناگهان درگذشت. وی 47 ساله بود و 20 سال خلافت کرده بود.

سید محمد شیرازی فرزند اشرف الواعظین حاج علی اكبر (معروف به اكبرشاه) در حدود سال 1275 ش (1314 ق) در تهران متولد شد و مقدمات را در تهران فرا گرفت. وی در 12 سالگی به همراه پدرش به عراق رفت و مدت دو سال در كربلا، سطوح متوسطه را خواند.

آیت ‏اللَّه سید علی حجت كوه كمره ‏ای از علما و دانشمندان بزرگ و از شاگردان مرحوم آیت ‏اللَّه حاج میرزا حبیب اللَّه رشتی، فاضل ایروانی و فاضل شربیانی بود. وی پس از آن كه در نجف اشرف فارغ التحصیل شد، عازم ایران گردید و مورد تجلیل فوق‏ العاده ‏ی استاد خود، فاضل شریبانی قرار گرفت؛ به طوری كه از طرف جمعی از طلاب و بزرگان علماء نجف تا كوفه مشایعت شد و جمعی بی‏شمار به او اقتداء كرده، پشت سرش نماز خواندند.

محمد هروی در خاندانی مشهور در شهر بلخ درشمال افغانستان متولد شد، اما بیشتر عمر خود را در هرات گذراند. هروی به سبب مراتب علمی‏اش، مورد توجه امیرعلیشیر نوایی، وزیر دانشمند سلسله ‏ی گوركانیان كه به علماء احترام فراوان می‏گذاشت، قرار گرفت. مهم‏ترین اثر هروی، تاریخ رُوضَةُالصَّفا است كه تاریخ عمومی جهان را از ابتدای خلقت تا زمان خودش به نگارش در آورده است. وفات محمد هروی در هرات روی داد.