تاریخ در چنین روزی

ملافتح اللَّه بن محمدجواد اصفهانی، معروف به شیخ الشریعه ‏ی اصفهانی فقیه، اصولی، رجالی، جامع معقول و منقول، حكیم و متكلم بود. او در ابتدا در حوزه‏ی علمیه‏ ی اصفهان به تحصیل مشغول شد و پس از مدتی اقامت در حوزه ‏ی مشهد، در سال 1295 ق، راهی حوزه‏ ی عظیم نجف اشرف گردید و در درس حضرات آیات عظام: نصراللَّه مدرس، ملااحمد سبزواری، شیخ محمدتقی هِرَوی، شیخ محمد حسین كاظمینی و میرزا حبیب‏ اللَّه رشتی شركت جُست.

احمد بن ‏حنبل بن ‏هلال در ربیع الاول سال 164 ه . ق در بغداد متولد شد. وی از اصحاب امام شافعی بود و هزاران حدیث می ‏دانست. عده ‏ای از جمله محمد بن اسماعیل بخاری و مسلم بن حجاج نیشابوری از وی اخذ حدیث كردند. از جمله آثار احمد بن حنبل می‏توان كتاب العلل، كتاب التفسیر، كتاب الزهد و كتاب الایمان را نام برد. وی بنیان‏گذار مذهب حنبلیه از مذاهب چهارگانه ‏ی اهل سنت است.

علامه مهدی مدرس یزدی درسال 1330 قمری در یزد و در یك خانواده‏ی روحانی متولد شد و در حوزه‏ی علمیه‏ی قم و نجف اشرف به تحصیل علوم اسلامی پرداخت. ایشان از مراجع عظام وقت همچون: سیدابوالحسن اصفهانی، سیدضیاءالدین عراقی، حاج آقاحسین بروجردی و... گواهی اجتهاد دریافت كرد.

آیت ‏اللَّه سیدحسن فرزند سید هادی، معروف به صدر كه نَسَب شریفش با سی واسطه به حضرت امام موسی كاظم(ع) می‏رسد، از شخصیت‏های برجسته و علمای شیعه می‏باشد. وی پس از تكمیل دروس مقدمات و سطح، در 18 سالگی به نجف اشرف مشرف شد و در آن جا از محضر اساتیدی چون میرزای شیرازی بهره‏های وافر یافت و در اكثر علوم به تبحر رسید. آ

شیخ محمدحسن رازی مشهور به شیخ آقابزرگ تهرانی، فقیهی محقق، مدقّق، اصولی، رجالی و جامع علوم متنوع و از شاگردان آخوند خراسانی، شیخ الشریعه ‏ی اصفهانی، سیدمحمدکاظم یزدی و میرزا محمدتقی شیرازی است.

ابوحارث عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف، بزرگ قبیله ‏ی قریش در زمان جاهلیت و از بزرگانِ عرب بود. وی مردی عظیمُ الشّان، رفیع منزِلَت، متَّصف به اوصاف پسندیده و مشهور به افعال حمیده بود. عبدالمطّلب جد پدری حضرت محمد(ص) و امام علی(ع) است. قوم قریش ریاست او را قبول داشته و به وجودش افتخار و مباهات می‏نمودند.

شيخ ابوالقاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسي بن قُولَوِيْه قمي معروف به ابن قولويه، از مشاهير فقهاي اماميه و بزرگان حديث قرن چهارم هجري است كه در كلمات علماي رجال، از او به عظمت ياد شده است. تاريخُ الشهورِ و الحَوادِث، الشَّهادات، كامِلُ الزّيارات و... از تاليفات او هستند. وي در كاظمين وفات يافت و در پايين پاي حضرت امام جواد و در كنار شيخ مفيد، مدفون گرديد.

در سال 912 ق یك ناوگان پرتغالی به فرماندهی دریاسالار آلفونس آلبوكرك به جزیره‏ی هرمز در خلیج فارس رسید. نماینده ‏ی پادشاه پرتغال فوراً به اهمیت فوق‏ العاده راهبردی و تجاری محل كه مسلط بر مدخل ورودی خلیج فارس بود پی برد. زیرا از آن محل، ارتباطات پرتغالی‏ها با هند محافظت می‏شد.

استاد عباس فرات‏ یزدی در سال 1273 ش در یزد به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی را در زادگاه خود فراگرفت. سپس برای آموختن فقه و اصول به اصفهان، خراسان و تهران رفت و تحصیلات خود را در مدرسه دارالفنون به پایان برد.

مسجد گوهرشاد در صحن جنوبی مرقد مطهر حضرت امام رضا(ع) واقع شده است. بانی آن، گوهرشاد بیگُم، همسر سلطان شاهرخ میرزا و جانشین امیر تیمور گوركانی، یكی از زنان نیكوكار و نامدار بوده است. این مسجد یكی از بناهای بسیار عالی است كه كاشی‏ های مُعَرَّق و غیرمُعرّق آن، با چینی‏های بسیار ممتاز برابری می‏ كند. این مسجد در ابتدا چهار در داشت و دارای چندین ایوان بود از جمله: ایوان مَقصوره با گنبدی بسیار عالی و دو گلدسته‏ ی بلند كاشی كه ارتفاع آن 27 متر و گنبدی با حدود 50 متر ارتفاع. همچنین ایوان دارُ السَّعاده كه سمت مرقد مطهر واقع شده و نیز ایوان غربی، جزئی از ساختمان مسجد گوهرشاد مشهد می‏ باشند.