تاریخ در چنین روزی

ميخائيل لاماناسوف اديب و نويسنده مشهور روسي در 19 نوامبر 1711م به دنيا آمد. وي تحصيلات خود را در مسكو و سن پترزبورگ به پايان رسانيد. لاماناسوف در 20 سالگي در آكادمي زبان‏هاي خارجي (اسلاو، يوناني، لاتين) ثبت نام كرد و از موفقيت در دروس، به سال 1736م در آكادمي سلطنتي علوم پترزبورگ پذيرفته شد و از طريق همين آكادمي عازم آلمان گرديد.

خالد شوقي اسلامبولي افسر مسلمان و مبارز مصري در سال 1958م به دنيا آمد. او در مدرسه فرانسوي نوتِردام قاهره تحصيل كرد و سپس به ارتش پيوست و در 20 سالگي با درجه ستواني در توپخانه ارتش مصر مشغول به كار گرديد. وي ضمن اين كه از افسران لايق ارتش محسوب مي‏شد، با جنبش اسلامي جهاد مصر، همكاري مخفيانه داشت. پس از امضاي قرارداد ننگين كمپ ديويد كه در آن انور سادات رئيس جمهور وقت مصر حكومت غاصب اسرائيل را به رسميت شناخت، نقشه ترور اين خائن به آرمان فلسطين، در ذهن خالد اسلامبولي ترسيم شد

دکتر محمد جواد مشکور، در سال 1297 ش در تهران به دنیا آمد. پس از طی دروس مقدماتی، وارد دانشگاه تهران شد و پس از اخذ لیسانس ادبیات فارسی از تهران، در سال 1332 راهی فرانسه شد. وی در سال 1335 به اخذ درجه دکترا در تاریخ اسلام از دانشگاه سوربُن نائل گشت و پس از مراجعت به ایران، به تدریس در دانشگاه تبریز و سپس، دانشگاه تهران پرداخت.

چارْلْزْ ساندِرْزْ پيرِس، فيلسوف و متفكر امريكايى در نيمه سپتامبر 1839م در ايالت ماساچوسِت امريكا به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات خود، در فلسفه صاحب نظر شد، ولي چون مردي گمنام بود، او را براي تدريس فلسفه در دانشگاه‏ها شايسته نمي‏دانستند. پيرس پس از چندي مكتب فلسفيِ اصالت عمل را ايجاد كرد كه بر اساس آن جنبه ما بعد طبيعيِ فكر، از اعتبار مي‏افتد.

ولاديمير ماياكوفسْكي، اديب معروف روسي، در 19 ژوئيه 1893م در روستاي بگدادي كه اكنون به افتخار او، ماياكوفْسْكي ناميده مي‏شود، به دنيا آمد. وي در13 سالگي به همراه خانواده راهي مسكو شد و وارد دبيرستان گرديد. اما در اوايل 1908 كه 15 ساله بود به گروه‏هاي انقلابي زيرزميني پيوست، سه بار دستگير شد و در نتيجه هرگز درسش را تمام نكرد. ماياكوفسكي، چون استعداد فوق‏العاده‏اي در نقاشي داشت، در مؤسسه نقاشي، مجسمه‏سازي و معماري مسكو وارد هنر مدرن شد و به شعر و شاعري نيز پرداخت. با پيروزي بلشويك‏ها در روسيه، وي به طرفداري از آنها پرداخت و مورد توجه حكومت قرار گرفت. به طوري كه طي ده‏ها سال حكومت كمونيست‏ها، هيچ شاعري مانند وي مورد ستايش قرار نگرفته است. علت اساسي اين موفقيت فوق‏العاده اين بود كه او علاوه بر داشتن افكار انقلابي، در طرز شعر گفتن نيز انقلابي پديد آورد. در اشعارش كلمات عاميانه به وفور يافت مي‏شود زيرا او با زبان ادبي كه او آن را يادگار دوران اشرافيتْ‏مَنشي مي‏دانست، مخالف بود. ماياكوفسكي معقتد بود كه ادبيات بايد به زبان توده مردم و در بيان زندگي و آلام آنها باشد به همين دليل اصطلاحات عاميانه را وارد شعر كرد كه اين نوع شعر به شعر ژورناليستي شهرت يافت. وي در ميان شعراي قرن بيستم روسيه، تنها شاعري است كه قطعات اشعار بلند دارد. در اشعار ماياكوفسكي، اثر ناراحتي و اضطراب دائم ديده مي‏شود. غالب آنها شامل فريادهاي عصباني است كه شاعر در مقابل تمدن امروزي و فجايع زندگي بشري مي‏كشد. ماياكوفسكي از گواهان و راويان فصيح آشفتگي‏هاي قرن بيستم و از شاعران برجسته دوره انقلاب روسيه است. او هم‏چنين مبتكر مكتب شعري تازه‏اي است كه، شعر روزنامه‏اي نام دارد. ماياكوفسكي را همه فن‏حريف‏ترين و با ذوق‏ترين نظم‏پرداز روس نيز گفته‏اند. شعر او دكلمه‏وار است از اين رو، آن را به روش پلكاني چاپ مي‏كرد كه پس از هر مكث، يك پله پايين مي‏آمد. بسياري از اشعار ماياكوفسكي از نوع شعر آزاد است اما حتي در اين موارد نيز ريتم شعر او، آشكارا ريتم شعر است نه ريتم نثر. وي استاد با ذوق قافيه بود. قافيه‏هايش فقط ابتكاري نيست بلكه از نظر معنا شناختي نيز قابل بحث است. ماياكوفسكي بيش از هر شاعر ديگر قرن بيستم بر شاعران روس تأثير گذاشته است. او را بنيان‏گذار شعر نو در روسيه مي‏دانند و اولين شاعري است كه وزن را در لحن و توافق اصوات معرفي نمود. هنر ماياكوفسكي بر پايه استادي و مهارت او در فنون شعر و معاني و بيان گذارده شده است.

آیت ‏اللَّه شیخ مجتبی محمدی عراقی در سال 1294 ش (1333 ق) در یکی از روستاهای اطراف اراک زاده شد و پس از تحصیلات ابتدایی به فراگیری علوم دینی روی آورد. وی پس از گذراندن دروس سطح به محفل درس خارج آیات عظام: شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمد تقی خوانساری و سیدمحمد حجت کوه کمره‏ای حاضر شد و مبانی علمی‏اش را استوار ساخت

آیت‏ اللَّه مجتبی حاتمی لنکرانی در سال 1290 ش (1331 ق) در اصفهان به دنیا آمد و در اوایل جوانی برای ادامه تحصیلات حوزوی راهی حوزه علمیه نجف اشرف گردید. وی در نجف از محضر حضرات آیات: میرزای نایینی، آقاضیاءالدین عراقی، محمدحسین غروی، سیدابوالحسن اصفهانی و علامه محمدجواد بلاغی و... استفاده برد و به مدارج والای علمی دست یافت. ایشان سپس به تدریس در حوزه نجف پرداخت و شاگردانی را تربیت کرد.

ژان دولافونتن اديب و نويسنده معروف فرانسوي در هشتم ژوئن 1621م در فرانسه به دنيا آمد. وي پس از طي تحصيلات نامرتب اوليه كه با مطالعات آزاد همه جانبه كامل شد، به تحصيل الهيات و حقوق پرداخت، اما خيلي زود از هردو رشته به دليل عدم علاقه دست كشيد و راهي پاريس شد. لافونتن در پاريس در محافل ادبي شركت جست و از سي سالگي به نويسندگي روي آورد. وي پس از نگارش چند نمايش‏نامه و منظومه اثر زنده و زيباي خود را به نام فابْلْ‏ها يا افسانه‏ها و داستان‏ها، شامل داستان‏هاي اخلاقي كوتاه كه غالباً قهرمانان آن از حيوانات يا اشياي بي‏جان است، خلق كرد. هر داستان، قصه كوتاهي از جانوران است كه رفتاري مانند آدميان دارند و هر يك مشتمل بر نكته‏اي در رفتار انساني است كه اگرچه ظاهر ساده و جذاب اين داستان‏ها، آنها را محبوب اطفال ساخته است، اما بسياري از آنها، متضمن هجو جامعه معاصر فرانسه و خرده‏گيري جدي بر آن است. در اين افسانه‏ ها كه شامل شش جلد و 124 فابْلْ و داستان است، پند و اندرزهاي فراوان ديده مي‏شد.

اورور دوپن بارون دو دووان معروف به ژرژ سانْدْ، بانوی داستان‏نویس فرانسوی در سیزدهم آوریل 1804م در پاریس به دنیا آمد. وی پس از مرگ پدر به مدرسه شبانه روزی رفت و در آن‏جا تعداد فراوانی از آثار نویسندگان را مطالعه نمود. ژرژ ساند در جوانی کتاب‏های سرخ و سفید و داستان ایندیانا را نگاشت و با انتشار آن به شهرت رسید. با این حال چاپ کتاب دیگر وی به نام للیا، به دلیل مبارزه با برخی عقاید جامعه، با جنجال فراوان و حمله شدید مخالفان مواجه گشت. ژرژ ساند در طی سال‏های متمادی در جستجوی عشق به ازدواج‏های متعدد تن داد. عشق در نظر او مترادف با زندگی بود و نه تنها خوشبختی را در برداشت بلکه حق مسلم و والای بشر و حتی آیین الهی به شمار می‏آمد تا حدی که ژرژ ساند همه اقدامات را درباره عشق، مجاز و قانونی می‏دانست. وی هم‏چنین جامعه را مسئول همه معایب و بدی‏های فرد می‏شمرد و تنها عشق را برای تغییر جامعه و فروریختن دیوارهای طبقات اجتماعی و برقراری برابری جهانی قادر می‏دانست.

محسن صبا استاد و نويسنده معاصر ايراني، پس از طي دوران تحصيلات مقدماتي در مدرسه دارالفنون، راهي فرانسه شد. او پس از اخذ درجه دكتراي حقوق به ايران بازگشت و به تدريس پرداخت.